“هرکه ناموخت از گذشت روزگار
نیز ناموزد زهیچ آموزگار”
هرکه ناموخت از گذشت روزگار
نیز ناموزد زهیچ آموزگار
تا جهان بود از سر مردم فراز
کس نبود از راز دانش بی نیاز
مردمان بخرد اندر هر زمان
راز دانش را به هر گونه زبان
گرد کردند و گرامی داشتند
تا به سنگ اندر همی بنگاشتند
دانش اندر دل چراغ روشن است
وز همه بد بر تن تو جوشن است
اگر غم را چو آتش دود بودی/ جهان تاریک گشتی جاودانه/ درین عالم سراسر گر بگردی/خردمندی نیابی شادمانه!
با سلام و تحیت
با تشکر از هدیه زیبایتان
با مودت و مهر سید محسن نبوی