بیداد اثری است مشترک از زنده‌یاد استاد محمدرضا شجریان و پرویز مشکاتیان که در سال ۱۳۶۴ منتشر شد. آلبوم بیداد از دو بخش تشکیل شده است که در بخش اول در دستگاه همایون و با آهنگ‌سازی پرویز مشکاتیان و بخش دوم در همایون و شور و با نوازندگی تار غلامحسین بیگجه‌خانی است و محمدرضا شجریان هر دو بخش را اجراء کرده است.

دانلود آلبوم بیداد استاد شجریان

کیفیت فایل‌های منتشر شده در حرف محبت همگی بالاترین کیفیت موجود در اینترنت بوده و هرگز فایل‌های کیفیت پایین در حرف محبت منتشر نمی‌شوند.

هنرمندان آلبوم بیداد

بخش نخست

• پرویز مشکاتیان: سنتور
• محمدرضا لطفی: تار
• ناصر فرهنگ‌فر: تمبک
• ارسلان کامکار: بربط
• اردشیر کامکار: کمانچه
• جمشید عندلیبی: نی
• زیدالله طلوعی: تار
• فرخ مظهری: بم‌تار
• تکنواز آواز: پرویز مشکاتیان

بخش دوم

• غلامحسین بیگجه‌خانی: تار
• جمشید محبی: تمبک
• تکنواز آواز: غلامحسین بیگجه‌خانی

فهرست آلبوم بیداد

روی نخست

• مقدمه، ساخته پرویز مشکاتیان
• ساز و آواز بیداد، غزل حافظ با همراهی سنتور (بیداد، بیات راجه، عشاق، قرچه، فرود بیداد به شوشتری، جمله دوم شوشتری)
• قطعهٔ سوز و گداز، ساخته پرویز مشکاتیان
• ادامهٔ ساز و آواز، ادامهٔ غزل حافظ با همراهی سنتور (ادامه جمله شوشتری، فرود به همایون)
• تصنیف «یاد باد»، از غزلیات حافظ، ساخته پرویز مشکاتیان

روی دوم

• پیش درآمد همایون
• چهار مضراب همایون
• ساز و آواز همایون، غزل حافظ با همراهی تار (درآمد همایون، جمله دوم همایون، سه‌گاه و جمله اول همایون، چکاوک، جمله دوم چکاوک، بیداد)
• چهار مضراب بیداد
• ادامه ساز و آواز، غزل حافظ با همراهی تار (بیداد، بیات راجه، عشاق)
• چهار مضراب عشاق
• ادامه ساز و آواز (عشاق و قرچه، رضوی، حجاز، جامه‌دران، کردبیات، جمله دوم کردبیات، ابوعطا و فرود به عشاق، فرود به همایون، شوشتری، فرود به همایون)
• تصنیف «هلاک من» در دستگاه همایون

متن آهنگ مقدمه آلبوم بیداد استاد شجریان

حافظ ، غزلیات

چندان که گفتم غم با طبیبان
درمان نکردند مسکین غریبان

آن گل که هر دم در دست بادیست
گو شرم بادش از عندلیبان

یا رب امان ده تا باز بیند
چشم محبان روی حبیبان

ما درد پنهان با یار گفتیم
نتوان نهفتن درد از طبیبان

دُرجِ محبّت بر مُهر خود نیست
یا رب مبادا کام رقیبان

ای منعم آخر بر خوان جودت
تا چند باشیم از بی نصیبان

حافظ نگشتی شیدای گیتی
گر، می شنیدی پند اَدیبان

متن شعر آهنگ ساز و آواز (بیداد، بیات راجه، عشاق و…) و قطعه سوز و گداز (آلبوم بیداد)

حافظ ، غزلیات

یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد؟
دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد؟

آب حیوان تیره گون شد خضر فَرُّخ پِی کجاست
خون چکید از شاخِ گل بادِ بهاران را چه شد؟

کس نمی‌گوید که یاری داشت حقِّ دوستی
حق شناسان را چه حال افتاد یاران را چه شد؟

لعلی از کانِ مُروّت برنیامد سال‌هاست
تابش خورشید و سعی باد و باران را چه شد؟

شهرِ یاران بود و خاکِ مهربانان این دیار
مهربانی کی سر آمد شهریاران را چه شد؟

گویِ توفیق و کرامت در میان افکنده‌اند
کس به میدان در نمی‌آید سواران را چه شد؟

صدهزاران گل شکفت و بانگِ مرغی برنخاست
عندلیبان را چه پیش آمد هَزاران را چه شد؟

زهره سازی خوش نمی‌سازد مگر عودش بسوخت؟
کس ندارد ذوقِ مستی میگساران را چه شد؟

حافظ اسرارِ الهی کَس نمی‌داند، خموش
از که می‌پرسی که دورِ روزگاران را چه شد؟

متن آهنگ پیش درآمد همایون (آلبوم بیداد)

حافظ ، غزلیات

روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد

کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد

گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد

مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق گزاران یاد باد

گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغِ کاران یاد باد

رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد

متن آهنگ ساز و آواز (درآمد همایون، جمله دوم همایون، سه گاه و جمله اول همایون و…)

حافظ ، غزلیات

باغبان گر پنج روزی صحبت گل بایدش
بر جفایِ خارِ هجران، صبرِ بلبل بایدش

ای دل اندر بندِ زلفش از پریشانی مَنال
مرغِ زیرک چُون به دام افتد، تحمل بایدش

رندِ عالم سوز را با مصلحت بینی چه کار
کار مُلْک است آن که تدبیر و تأمل بایدش

تکیه بر تقوی و دانش در طریقت کافریست
راهرو گر صد هنر دارد، توکل بایدش

با چُنین زلف و رُخَش بادا نظربازی حرام
هر که روِی یاسمین و جَعدِ سنبل بایدش

نازها زان نرگسِ مستانه‌اش باید کشید
این دل شوریده تا آن جَعد و کاکُل بایدش

ساقیا در گردشِ ساغر تعلل تا به چند؟
دور چون با عاشقان افتد، تَسَلسُل بایدش

کیست حافظ تا ننوشد باده بی آوازِ رود
عاشقِ مسکین چرا چندین تجمل بایدش؟

متن آهنگ. ساز و آواز (قرچه، رضوی، حجاز، جامه دران، کرد بیات و…)

حافظ ، غزلیات

دلم رمیده شد و غافلم منِ درویش
که آن شِکاریِ سرگشته را چه آمد پیش

چو بید بر سرِ ایمانِ خویش می‌لرزم
که دل به دستِ کمان ابروییست کافِرکیش

خیالِ حوصلهٔ بَحر می‌پَزَد، هیهات
چه‌هاست در سرِ این قطرهٔ محال اندیش؟

بنازم آن مژهٔ شوخِ عافیت کُش را
که موج می‌زندش آبِ نوش، بر سرِ نیش

ز آستینِ طبیبان هزار خون بچکد
گَرَم به تجربه دستی نهند بر دلِ ریش

به کویِ میکده گریان و سرفِکنده رَوَم
چرا که شرم همی‌آیدم ز حاصلِ خویش

نه عمرِ خِضر بِمانَد، نه مُلکِ اسکندر
نزاع بر سرِ دنیی دون مَکُن درویش

بدان کمر نرسد دستِ هر گدا حافظ
خزانه‌ای به کف آور ز گنجِ قارون بیش

صفحه اینستاگرام حرف محبت