در ادامه درس مثنوی به بخش ۶۷ و ۶۸ ام بر اساس شمارش اشعار دفتر اول مثنوی و بخش ۱۲۹ ام بر اساس فایل‌های صوتی درس مثنوی توسط آیت الله محمدرضا رنجبر می‌رسیم که به تفسیر ابیات ۱۲۰۴ ام تا ۱۲۲۰ ام از دفتر اول مثنوی می‌پردازد.
تفسیر بخش ۶۷ دفتر اول مثنوی “طعنهٔ زاغ در دعوی هدهد”
تفسیر بخش ۶۸ دفتر اول مثنوی “جواب گفتن هدهد طعنهٔ زاغ را”
“زاغ چون بشنود آمد از حسد
با سلیمان گفت کو کژ گفت و بد“
بخش اول – بخش دوم – بخش سوم – بخش چهارم – بخش پنجم – بخش ششم – بخش هفتم – بخش هشتم – بخش نهم – بخش دهم – بخش یازدهم – بخش دوازدهم – بخش سیزدهم – بخش چهاردهم – بخش پانزدهم – بخش شانزدهم
مثنوی معنوی، دفتر اول (بخش ۶۷)
“طعنهٔ زاغ در دعوی هدهد”
زاغ چون بشنود آمد از حسد
با سلیمان گفت کو کژ گفت و بد
از ادب نبود به پیش شه مقال
خاصه خودلاف دروغین و محال
گر مر او را این نظر بودی مدام
چون ندیدی زیر مشتی خاک دام
چون گرفتار آمدی در دام او
چون قفس اندر شدی ناکام او
پس سلیمان گفت ای هدهد رواست
کز تو در اول قدح این درد خاست
چون نمایی مستی ای خورده تو دوغ
پیش من لافی زنی آنگه دروغ
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مثنوی معنوی، دفتر اول (بخش ۶۸)
“جواب گفتن هدهد طعنهٔ زاغ را“
گفت ای شه بر من عور گدای
قول دشمن مشنو از بهر خدای
گر به بطلانست دعوی کردنم
من نهادم سر ببر این گردنم
زاغ کو حکم قضا را منکرست
گر هزاران عقل دارد کافرست
در تو تا کافی بود از کافران
جای گند و شهوتی چون کاف ران
من ببینم دام را اندر هوا
گر نپوشد چشم عقلم را قضا
چون قضا آید شود دانش بخواب
مه سیه گردد بگیرد آفتاب
از قضا این تعبیه کی نادرست
از قضا دان کو قضا را منکرست
تفسیر شعر زاغ چون بشنود آمد از حسد
بدون دیدگاه