“تشنه‌ام مسلمانان
پاس دین اگر دارید
آب آب میجویم
در کویر سوزان خشک”

“خشک خشک”
سیمین بهبهانی‌

خشک خشک بی‌ جان خشک
زهد خشک و زهدان خشک
خشک هم نخواهد زاد
زین سترون و زان خشک

ساقه‌ای نمی‌‌بالد
شاخه‌ای نمیرقصد
خار هم نمیروید
سر به سر بیابان خشک

عشق تازه و گل‌ تر ،
من به ترکشان مضطر
حسرتا که باید رفت
دست خشک و دامان خشک

نعره میکشد استاد
کین مبادا آن میباد
بانگ لحن و سیما تلخ
امر و نهی و فرمان خشک

طعن و لعن و استغفار
پند و وعظ و استمرار
میکشدمرا تکرار
گفته‌های همسان خشک

نوش چاشت گاهی‌ را
خیره میزنم فالی
لخته لخته خون پیداست
در کنار فنجان خشک

دیده طلب ‌ای دل‌
بسته دار که اینان را
ناخن کرم دیریست
همچوعقل و ایمان خشک

چنگ از صدا افتاد
نای بینوا افتاد
شاد زى که گرد آمد
هیزم زمستان خشک

قمریان سبز آواز
در تموز آتش ساز
بی‌ نشاط و بی‌ پرواز
خشک شد گلوشان خشک

تشنه‌ام مسلمانان
پاس دین اگر دارید
آب آب میجویم
در کویر سوزان خشک