نیام آنکه به جرأت وصف لبت
رسدم خم و پیم عنان ادب
بیدل دهلوی » غزلیات (غزل ۳۷۶)
نیام آنکه به جرأت وصف لبت
رسدم خم و پیم عنان ادب
ز تاًمل موج گهر زدهام
در حسن ادا به زبان ادب
ز حقیقت حرمت و پاس حیا
به مزاج غرض هوسان چه اثر
که گرسنهٔ نان طمع نخورد
قسم نمک سر خوان ادب
اگرت ز تردد ننگ طلب
دل جمع شود سر وبرگ غنا
ز غبار کساد متاع هوس
نرسی به زبان دکان ادب
قدمت زه دامن شرم نشد
که به معنی کعبه نظر فکنی
به طواف در تو رسد همه کس
چو تو پا نکشی زمکان ادب
همه عمربه مکتب کسب فنون
دل بیخبر تو تپید به خون
نشد آنکه رسد دو نفس سبقت
ز معلمی همه دان ادب
تب و تاب مراتب عجز رسا
به چه ناله کند دل خسته ادا
که اگربه قلم ره خط سپرم
همه نقطه دمد ز بیان ادب
زترانهٔ حیرت بیدل من
به چه نغمه تپد رگ سازسخن
که تری شکند دم عرض نفس
پر و بال خدنگ کمان ادب
بدون دیدگاه