با یزید!از بندگان کیستی ؟
جبهه سای آستان کیستی ؟»
“سلطان العار فین و منکر و نکیر”
سروده : استاد خلیل الله خلیلىآفتاب اهل عرفان با یزید
مرغ جانش چون سوی جانان پرید،مخلصی دیدش پس از چندی به خواب
گفتش«ای راز آشنای راهیاب!از تو پرسیدند آیا در لحد
گوشه ای از ماجرای نیک و بد ؟»گفت : آری،آن دو شبح هولناک
تکیه ام دادند بر دیوار خاکگَرد رفتندم به لطف از چشم و روی
بعد از آن گشتند جویایم که «گویبا یزید!از بندگان کیستی ؟
جبهه سای آستان کیستی ؟»گفتم :«اندر پاسخ من سود نیست
حرف من روشنگر مقصود نیستباز گردید و سوی مولا شوید
وز درِ او حال من جویا شویدتا به صفّ بندگان می خواندم،
یا ز درگاه کرم می راندم »
سحرگاه امروز دریافتی بود حاکی از اینکه مولا علی (ع) حکم چشم ملکوت را دارد . کمی در این معنی دقت کردم و احساس کردم که مولا مصداق این آیه شریفه در سوره حدید است “اى کسانى که ایمان آوردهاید! تقواى الهى پیشه کنید و به رسولش ایمان بیاورید تا دو سهم از رحمتش به شما ببخشد و براى شما نورى قرار دهد که با آن (در میان مردم و در مسیر زندگى خود) راه بروید و گناهان شما را ببخشد; و خداوند غفور و رحیم است. (28)”
یعنی مولا آن نوری است که به اذن پروردگار بر بنده ای می تابد تا به آن هدایت را از ضلالت تمیز دهد