- جز راه حق مپوی و به جز حرف حق مگوی
- اینست آنچه شیوه اهل طریقت است
- آزادگان به راه حقیقت دهند جان
- آنجا که مرد فضل و شرف ، مرگ راحت است
- هر جا هنروریست به صد رنج مبتلاست
- هر کس که پاک زیست اسیر مصیبت است
- آزادگی نماند که از او دهم نشان
- آزاده را نصیبی اگر هست محنت است
- قدر کسان به فضل و شرف استوار نیست
- ناکس نگر به مسند اقبال و حشمت است
- خالی شده ست بیشه ز شیر ژیان چنانک
- روباه را برای تکاپوی فرصت است
- غلامحسین یوسفی
خواندیم در کتاب و شنیدیم بارها
کاندر جهان فضیلت اصل سعادت است
خرم کسی که در ره تقوی نهاد گام
خوشبخت آنکه پیرو حق و حقیقت است
انسان به نام و ثروت و جاه و مقام نیست
فضل بشر ، به راستی و آدمیت است
گفتند : کسب فضل کن که هر که کرد
عمرش قرین شادی و اقبال و عزت است
سر پیش کس فرود میاور ز روی عجز
روح ذلیل منشأ هر ننگ و ذلت است
جز راه حق مپوی و به جز حرف حق مگوی
اینست آنچه شیوه اهل طریقت است
آزادگان به راه حقیقت دهند جان
آنجا که مرد فضل و شرف ، مرگ راحت است
لیکن دریغ و درد که دیدم بچشم خویش
فضل و هنر نشانه ادبار و نکبت است
هر جا هنروریست به صد رنج مبتلاست
هر کس که پاک زیست اسیر مصیبت است
آزادگی نماند که از او دهم نشان
آزاده را نصیبی اگر هست محنت است
دیدم نوای عشق و حقیقت بشد خموش
هر چیز جلوه گاه مجازست و صنعت است
قدر کسان به فضل و شرف استوار نیست
ناکس نگر به مسند اقبال و حشمت است
خالی شده ست بیشه ز شیر ژیان چنانک
روباه را برای تکاپوی فرصت است
باری میان آنچه شنیدیم و خوانده ایم
با آنچه دیده ایم تفاوت به غایت است
یا رب کدام راه ، ره نیکبختی است
فکرم در این قیاس گرفتار حیرت است
من جز به سوی حق و شرف رو نمی کنم
هر چند کس نه طالب حق و فضیلت است
بدون دیدگاه