“ما معتکف گوشه تنهایی خویشیم”

حیران شدگان تو به خورشید قیامت
آسودگی سایهٔ دیوار فروشند
ما معتکف گوشه تنهایی خویشیم
آن کعبه روانند که رفتار فروشند
با آن که یقین است که در گلشن فردوس
صد گل به تهی دستی هر خار فروشند
زین دست تهی در غلط افتم که مبادا
قفل در و خار سر دیوار فروشند
عرفى شیرازى
“آسودگی سایهٔ دیوار”

خوبان که به هم گرمی بازار فروشند
با هم بنشینند و خریدار فروشند

ما نامه و قاصد نشناسیم و نبینیم
ارباب نظر دیده به دیدار فروشند

حیران شدگان تو به خورشید قیامت
آسودگی سایهٔ دیوار فروشند

ما معتکف گوشه تنهایی خویشیم
آن کعبه روانند که رفتار فروشند

روشن مکن ای مه شب دیجور که عشاق
اندوه دل خود به شب تار فروشند

مسکین نفس ما که تذروان چمن گرد
پرواز به مرغان گرفتار فروشند

با آن که یقین است که در گلشن فردوس
صد گل به تهی دستی هر خار فروشند

زین دست تهی در غلط افتم که مبادا
قفل در و خار سر دیوار فروشند

“عرفی” تو گهر جمع کن امروز که این جنس
بسیار خرند آخر و بسیار فروشند