دسته : عطار نيشابورى

( عطار نیشابوری ) فریدالدین ابوحامد محمد عطار نیشابوری مشهور به شیخ عطّار نیشابوری متولد ۵۴۰ ه.ق در کدکن است که در سال ۶۱۸ه.ق در نیشابور درگذشت. آرامگاه عطار نیز در شهر نیشابور واقع شده است. آثار معروف عطار شامل الهی نامه، اسرار نامه، مصیبت نامه، تذکرة الاولیا، منطق الطیر، جواهر نامه، خسرونامه، مختارنامه، پندنامه، بلبل نامه و … است. عطار نیشابوری یکی از عارفان، صوفیان و شاعرانی ایرانی سترگ و بلندنام ادبیات فارسی در پایان سدۀ ششم و هفتم است.

سر مویی ز زلف خود نمودیم - عطار - شعر درباره موی زن

عطار: “سر مویی ز زلف خود نمودیم جهان را در بسی غوغا نهادیم”

“ سر مویی ز زلف خود نمودیمجهان را در بسی غوغا نهادیم ” *** هر آن نقشی که بر صحرا نهادیمتو زیبا بین که ما زیبا نهادیم سر مویی ز زلف خود نمودیمجهان را در بسی غوغا نهادیم *** چو آدم را فرستادیم بیرونجمال خویش بر صحرا نهادیم جمال ما ببین کین راز پنهاناگر چشمت بود پیدا نهادیم *** اگر موجی از آن دریا برآیدشود ناچیز هرچه اینجا نهادیم اگر اینجا ز دریا برکناریجهانی پر غمت آنجا نهادیم *** وگر همرنگ دریا گردی امروزتو را سلطانی فردا نهادیم دل عطار را در عشق این راهچه گویی بی سر و بی پا نهادیم عطار » دیوان اشعار »...

04:11