دسته : سید محمدحسین بهجت تبریزی (شهریار)

سید محمدحسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار متولد ۱۱ دی ماه ۱۲۸۵ در تبریز که در ۲۷ شهریور ۱۳۶۷ در تهران درگذشت و در مقبره‌الشعرا شهر تبریز به خاک سپرده شد. استاد شهریار به زبان‌های فارسی و ترکی آذربایجانی شعر می‌سرود و در سرودن گونه‌های شعر فارسی مانند قصیده، غزل، مثنوی، قطعه، رباعی و شعر نیمایی(شعر سپید یا نو) چیره‌دست بود.اما وی بیشتر در سرودن غزل شهره بود و از جمله غزل‌های معروف او می‌توان علی ای همای رحمت و آمدی جانم به قربانت اشاره کرد. استاد شهریار نسبت به مولا علی بن ابی‌طالب (ع) ارادت خاصی داشت و همچنین شیفتگی بسیاری نسبت به حافظ و فردوسی نیز داشته است.

شهریار:”به چشم مدعی جانان جمال خویش ننماید       چراغ از اهل خلوت گیر و راز از رازداران پرس”

"به چشم مدعی جانان جمال خویش ننماید چراغ از اهل خلوت گیر و راز از رازداران پرس"   قمار عاشقان بردی ندارد از نداران پرس کس از دور فلک دستی...

03:005

شهریار : “”شهریارا” گو دل از ما مهربانان نشکنید   ورنه قاضی در قضا نامهربانی می کند”

    سالها شد رفته دمسازم زدست اما هنوز در درونم زنده است و زندگانی می کند با همه نسیان تو گویی کز پی آزار من خاطرم با خاطرات خود تبانی...

15:27