“عاشق دل فسرده ام آتش ِ جان ِ من چه شد ؟
سوز ِ درون ِ من چه شد شور ِ نهان ِ من چه شد ؟”
“شعله ، به خشک و تر زدم وز دل ِ دخمه پر زدم
جستم و نعره بر زدم بند دهان من چه شد ؟”
شعر جستم و نعره بر زدم
عاشق دل فسرده ام آتش ِ جان ِ من چه شد ؟
سوز ِ درون ِ من چه شد شور ِ نهان ِ من چه شد ؟
برده مرا کشان کشان این دل ِ زار ِ خونفشان
تا دل ِ شهر ِ خامشان نام و نشان ِ من چه شد ؟
جنگی ِ در شکسته ام زار و نزار و خسته ام
با دل و دست ِ بسته ام تیغ ِ زبان ِ من چه شد ؟
خانه به کام ِ دزد و من بسته لبی ، ز بیم ِ تن
بر سر ِ خلق انجمن شور و فغان ِ من چه شد ؟
بینم و ، های و هو کنم خیزم و جستجو کنم
تا به ستیزه رو کنم تیر و کمان ِ من چه شد ؟
رانده ی بی پناهیم رنجه ی بی گناهیم
در تب ِ این تباهیم شادی ِ جان ِ من چه شد ؟
دل همه ساله ، زار ِ غم جان همه روزه در ستم
با همه تاج و تخت ِ جم ِ فر ِ کیان ِ من چه شد ؟
میر ِ قبیله ، جان ستان شیخ ِ عشیره نان ستان
شحنه ، ز ما زبان ستان گفت و بیان ِ من چه شد ؟
دوش و بر ِ کبود ِ من قصه کند ز بود ِ من
ای دل پر ز دود ِ من تاب و توان ِ من چه شد ؟
تا گلی از کنار ِ جو خنده زند ، به رنگ و بو
از دل ِ ابر ِ آرزو برق ِ دمان ِ من چه شد ؟
ما ، رمه ای به صد شعف پوزه نهاده ، بر علف
گرگ ِ درنده ، بر هدف بانگ شبان ِ من چه شد ؟
سوخت ز غصه کشت ِ من ریخت ، ز خانه ، خشت ِ من
در دل ِ چون بهشت ِ من کاخ ِ گمان ِ من چه شد ؟
شعله ، به خشک و تر زدم وز دل ِ دخمه پر زدم
جستم و نعره بر زدم بند دهان من چه شد ؟
بدون دیدگاه