من ندانستم که عشق این رنگ داشت
وز جهان با جان من آهنــــــــگ داشت
خاقانیمن ندانستم که عشق این رنگ داشت
وز جهان با جان من آهنــــــــگ داشتدسـته ی گــــل بود کـــز دورم نمــــود
چون بدیـدم آتـش اندر چنــــــگ داشتعافیـت را خــانـه همچــون سیـم رفت
زآنـــکه دست عقل زیر سنـــگ داشتصبـر بیرون تاخـــت از میـــدان عشــق
در سر آمد زآنکه میـدان تنـــگ داشتاز جفـــــا تـا او چهـار انــگشت بــــــود
از وفــا تا عهـد صـد فرسنــــگ داشتدل بمـــــانــد از کـــــــاروان وصـــل او
زآنکه منزل دور و مرکب لنـــگ داشتنــاله ی خــــاقــانی از گردون گـذشـت
کارغنـــون عشق تیز آهنــــگ داشت
بدون دیدگاه