حمید مصدق: “ببند غنچه صفت لب، زمانه خونریز است” (از جدایی ها)
ببند غنچه صفت لب، زمانه خونریز است گل مراد چه جویی سموم پاییز است حمید مصدق » از جدایی ها » دفتر دوم ببند غنچه صفت لب، زمانه خونریز است...
حمید مصدق:”هر که را اندیشه ای همچون تو نیست نیست در روی زمینش حق زیست؟”
"هر که را اندیشه ای همچون تو نیست نیست در روی زمینش حق زیست؟" حمید مصدق ، دفتر شعر اشارات ، مثنوی حکایت حضرت نوح و شکستن کوزه بعد از...
کوه باید شد و ماند رود باید شد و رفت دشت باید شد و خواند من اگر برخیزم تواگر برخیزی همه برمی خیزند
من اگر برخیزم تو اگر برخیزی همه برمی خیزند حمید مصدق » چه کسی می‌خواهد من و تو ما نشویم؟ خانه‌اش ویران باد با من اكنون چه نشستن ها، خاموشی...
گر چه شب تاریک است دل قوی دار ، سحر نزدیک است
گر چه شب تاریك است دل قوی دار ، سحر نزدیك است حمید مصدق » ابر خاكستری بی باران پوشانده آسمان را یكسر ابر خاكستری بی باران دلگیر است و...
حمید مصدق: “من بازتاب صولت زیبایی توام” (نشاط عشق)
حميد مصدق » اشعار کوتاه » گزیده اشعار شعر نشاط عشق محبوب من بيا، تا اشتياق بانگ تو در جان خسته ام، شور و نشاط عشق برانگيزد من غرق مستى...
حمید مصدق: “من فقط مى دانم که تویى، شاه بیت غزل زندگیم”
که تويى، شاه بیت غزل زندگیم. حميد مصدق » گزیده اشعار » شعر کوتاه شاه بیت غزل زندگیم "من ندانم که کيم من فقط مى دانم که تويى، شاه بیت...
حمید مصدق: “دیدم در آن کویر درختی غریب را” (شعر کویر)
دیدم در آن کویر درختی غریب را حمید مصدق » دفتر شعر گیرم که آب رفته به جوی آید با آبروی رفته چه باید کرد؟ از منظومه : در رهگذر...
حمید مصدق:”گل گندم خوب است گل خوبی زیباست ای دریغا که همه مزرعه‌ی دل‌ها را علف هرزه‌ی کین پوشانده است!”
"گل گندم خوب است گل خوبی زیباست ای دریغا كه همه مزرعه‌ی دل‌ها را علف هرزه‌ی كین پوشانده است!" "حمید مصدق" دشت‌ها آلوده است در لجن‌زار گل لاله نخواهد رویید....
حمید مصدق:”از دل من اما،چه کسی نقش تو را خواهد شست ؟”
"از دل من اما، چه کسی نقش تو را خواهد شست ؟ و ندایی که به من میگوید : گر چه شب تاریک است دل قوی دار، سحر نزدیک است...
حمید مصدق:”حصار خاطره ام را جرقه روشن کرد”
"حصار خاطره ام را جرقه روشن کرد" حمید مصدق شبی ادامه آن بی طلوع خورشیدی نه صبر بود مرا در دل و نه طاقت بود کدام پنجره ؟ می دیدم...
“رخصت آوازم نیست”
حمید مصدق "رخصت آواز" بال و پر ریخته مرغم به قفس تا گشایم پرو بال تا بگویم که در این تنگ قفس چه به مرغان چمن می گذرد رخصت آوازم...
