تلاوت مجلسی قرآن توسط آیت الله استاد مجید جعفری تبار

اینجانب از حضرت آیت الله مجید جعفری تبار که خداوند همواره حافظ او باد جز علم و ادب و فضل و دیانت ندیده ام , اتهامات زده شده شایسته ی کسانیست که به مبدا و معاد باورمند نمیباشند .

لطفا بیوگرافی نامبرده را به دقت مطالعه فرمایید .

دوست عزیز
چنین است که میفرمایید:
(دوستان عزیز! هرکس لباس پیغمبر را پوشید و تلاوت خوبی داشت دلیل آن نمی شود که معصوم باشد و جرمی مرتکب نشود)
با همین استدلال نمى شود به کلام هرکسى که لباسى پوشیده است اعتماد نمود زیرا همین ملبسین به لباس پیامبر سالیانى بعد ازپیامبر حکم به بى نمازى شخصیتى دادند که خداوند جل وعلا وى را در قرآن مجید به صلاه وانفاق در رکوع ستوده است،
ضمن آنکه درمورد استاد آیت الله مجید جعفرى تبار، اجماع مرکبى از مراجع واخیار به نیکى وفضیلت یاد کرده ومیکنند وخواهند کرد.
به عنوان حسن ختام در شعر زیباى مرحوم مهدى اخوان ثالث تأمل فرمایید:

” صبوحی ”

در این شبگیر

کدامین جام و پیغام صبوحی مستتان کرده‌ست ای مرغان،

که چونین بر برهنه‌ شاخه‌های این درختِ برده خوابش دور،

غریب افتاده از اَقرانِ بستانش درین بیغوله مهجور،

قرار از دست داده، شاد می‌شنگید و می‌خوانید؟

خوشا، دیگر خوشا حال شما، امّا

سپهر پیر بد عهد است و بی‌مهر است، میدانید؟»

«کدامین جام و پیغام؟ اوه

بهار؛ آنجا نگه کن، با همین آفاق تنگ خانه تو باز هم آن کوهها پیداست.

شنل بر فینه‌شان دستارِ گردن گشته، جنبد جنبشِ بدرود.

زمستان گو بپوشد شهر را در سایه‌های تیره و سردش،

بهار آنجاست، ها آنک طلایه‌ی روشنش، چون شعله‌ای در دود.

بهار اینجاست، در دلهای ما، آوازهایِ ما

و پرواز پرستوها در آن دامانِ ابر آلود

هزاران کاروان از خوبتر پیغام و شیرینتر خبر پویان و گوش آشنا جویان،

تو چشنفتی بجز بانگ خروس و خر

در این دهکور دور افتاده از معبر؟»

«چنین غمگین و هایاهای

کدامین سوک می‌گریاندت ای ابر شبگیران اسفندی؟

اگر دوریم اگر نزدیک

بیا با هم بگرییم، ای چو من تاریک.»

سروده شده در اسفند ماه ۱۳۳۹ در تهران