“دل سراى توست پاکش دارم از آلودگى
کاندرین ویرانه مهمانى ندانم کیستى”
«لا یَسَعُنی اَرْضِی وَلا سَمائی و لَکِنْ یَسَعُنی قَلْبُ عَبْدِی المُؤمِن.»؛
«زمین و آسمانم گنجایش مرا ندارند ولى قلب بنده مؤمن من دارد.»
یک قلــب پـــاک؛
از تمــــام مــعـــــابـــد و مســـاجــــد
و کلیـــســـا هــــای دنیـــــا مــقـــدس تـــر است …
صائب تبریزی ، گزیده اشعار
دل سراى توست پاکش دارم از آلودگى
کاندرین ویرانه مهمانى ندانم کیستى
دلم خلوت سراى اوست غیرى درنمى گنجد
کاندرین ویرانه مهمانى ندانم کیستى
هر دل سوزان هزاران راه دارد سوى تو
این همه ره را تو پایانى ندانم کیستى
بدون دیدگاه