به نام خداوند رحمتگر مهربان

اى کسانى که ایمان آورده اید [در برابر دشمن] آماده باشید [=اسلحه خود را برگیرید] و گروه گروه [به جهاد] بیرون روید یا به طور جمعى روانه شوید«۷۱»
و قطعا از میان شما کسى است که کندى به خرج دهد پس اگر آسیبى به شما رسد گوید راستى خدا بر من نعمت بخشید که با آنان حاضر نبودم«۷۲»
و اگر غنیمتى از خدا به شما برسد چنانکه گویى میان شما و میان او [رابطه] دوستى نبوده خواهد گفت کاش من با آنان بودم و به نواى بزرگى مى‏ رسیدم«۷۳»
پس باید کسانى که زندگى دنیا را به آخرت سودا مى‏ کنند در راه خدا بجنگند و هر کس در راه خدا بجنگد و کشته یا پیروز شود به زودى پاداشى بزرگ به او خواهیم داد«۷۴»
و چرا شما در راه خدا [و در راه نجات] مردان و زنان و کودکان مستضعف نمى‏ جنگید همانان که مى ‏گویند پروردگارا ما را از این شهرى که مردمش ستم ‏پیشه ‏اند بیرون ببر و از جانب خود براى ما سرپرستى قرار ده و از نزد خویش یاورى براى ما تعیین فرما«۷۵»
کسانى که ایمان آورده ‏اند در راه خدا کارزار مى‏کنند و کسانى که کافر شده ‏اند در راه طاغوت مى‏ جنگند پس با یاران شیطان بجنگید که نیرنگ شیطان [در نهایت] ضعیف است«۷۶»
آیا ندیدى کسانى را که به آنان گفته شد [فعلا] دست [از جنگ] بدارید و نماز را برپا کنید و زکات بدهید و[لى] همین که کارزار بر آنان مقرر شد بناگاه گروهى از آنان از مردم [=مشرکان مکه] ترسیدند مانند ترس از خدا یا ترسى سخت‏ تر و گفتند پروردگارا چرا بر ما کارزار مقرر داشتى چرا ما را تا مدتى کوتاه مهلت ندادى بگو برخوردارى [از این] دنیا اندک و براى کسى که تقوا پیشه کرده آخرت بهتر است و [در آنجا] به قدر نخ هسته خرمایى بر شما ستم نخواهد رفت«۷۷»
هر کجا باشید شما را مرگ درمى ‏یابد هر چند در برج هاى استوار باشید و اگر [پیشامد] خوبى به آنان برسد مى‏ گویند این از جانب خداست و چون صدمه ‏اى به ایشان برسد مى ‏گویند این از طرف توست بگو همه از جانب خداست [آخر] این قوم را چه شده است که نمى‏ خواهند سخنى را [درست] دریابند«۷۸»
هر چه از خوبی ها به تو مى‏ رسد از جانب خداست و آنچه از بدى به تو مى‏ رسد از خود توست و تو را به پیامبرى براى مردم فرستادیم و گواه بودن خدا بس است«۷۹»
هر کس از پیامبر فرمان ب رد در حقیقت‏ خدا را فرمان برده و هر کس رویگردان شود ما تو را بر ایشان نگهبان نفرستاده‏ ایم«۸۰»
و مى‏ گویند فرمانبرداریم ولى چون از نزد تو بیرون مى ‏روند جمعى از آنان شبانه جز آنچه تو مى‏ گویى تدبیر مى‏ کنند و خدا آنچه را که شبانه در سر مى‏ پرورند مى ‏نگارد پس از ایشان روى برتاب و بر خدا توکل کن و خدا بس کارساز است«۸۱»
آیا در [معانى] قرآن نمى ‏اندیشند اگر از جانب غیر خدا بود قطعا در آن اختلاف بسیارى مى‏ یافتند«۸۲»
و چون خبرى [حاکى] از ایمنى یا وحشت به آنان برسد انتشارش دهند و اگر آن را به پیامبر و اولیاى امر خود ارجاع کنند قطعا از میان آنان کسانى‏ اند که [مى ‏توانند درست و نادرست] آن را دریابند و اگر فضل خدا و رحمت او بر شما نبود مسلما جز [شمار] اندکى از شیطان پیروى مى‏ کردید«۸۳»
پس در راه خدا پیکار کن جز عهده‏دار شخص خود نیستى و[لى] مؤمنان را [به مبارزه] برانگیز باشد که خداوند آسیب کسانى را که کفر ورزیده‏اند [از آنان] باز دارد و خداست که قدرتش بیشتر و کیفرش سخت‏تر است«۸۴»
هر کس شفاعت پسندیده کند براى وى از آن نصیبى خواهد بود و هر کس شفاعت ناپسندیده‏اى کند براى او از آن [نیز] سهمى خواهد بود و خدا همواره به هر چیزى تواناست«۸۵»
و چون به شما درود گفته شد شما به [صورتى] بهتر از آن درود گویید یا همان را [در پاسخ] برگردانید که خدا همواره به هر چیزى حسابرس است«۸۶»
خداوند کسى است که هیچ معبودى جز او نیست به یقین در روز رستاخیز که هیچ شکى در آن نیست‏ شما را گرد خواهد آورد و راستگوتر از خدا در سخن کیست«۸۷»
شما را چه شده است که در باره منافقان دو دسته شده ‏اید با اینکه خدا آنان را به [سزاى] آنچه انجام داده ‏اند سرنگون کرده است آیا مى‏ خواهید کسى را که خدا در گمراهى ‏اش وانهاده است به راه آورید و حال آنکه هر که را خدا در گمراهى ‏اش وانهد هرگز راهى براى [هدایت] او نخواهى یافت«۸۸»
همان گونه که خودشان کافر شده ‏اند آرزو دارند [که شما نیز] کافر شوید تا با هم برابر باشید پس زنهار از میان ایشان براى خود دوستانى اختیار مکنید تا آنکه در راه خدا هجرت کنند پس اگر روى برتافتند هر کجا آنان را یافتید به اسارت بگیرید و بکشیدشان و از ایشان یار و یاورى براى خود مگیرید«۸۹»
مگر کسانى که با گروهى که میان شما و میان آنان پیمانى است پیوند داشته باشند یا نزد شما بیایند در حالى که سینه آنان از جنگیدن با شما یا جنگیدن با قوم خود به تنگ آمده باشد و اگر خدا مى‏ خواست قطعا آنان را بر شما چیره مى‏ کرد و حتما با شما مى‏ جنگیدند پس اگر از شما کناره‏ گیرى کردند و با شما نجنگیدند و با شما طرح صلح افکندند [دیگر] خدا براى شما راهى [براى تجاوز] بر آنان قرار نداده است«۹۰»
به زودى گروهى دیگر را خواهید یافت که مى‏ خواهند از شما آسوده خاطر و از قوم خود [نیز] ایمن باشند هر بار که به فتنه بازگردانده شوند سر در آن فرو مى ‏برند پس اگر از شما کناره ‏گیرى نکردند و به شما پیشنهاد صلح نکردند و از شما دست برنداشتند هر کجا آنان را یافتید به اسارت بگیرید و بکشیدشان آنانند که ما براى شما علیه ایشان تسلطى آشکار قرار داده‏ ایم«۹۱»
و هیچ مؤمنى را نسزد که مؤمنى را جز به اشتباه بکشد و هر کس مؤمنى را به اشتباه کشت باید بنده مؤمنى را آزاد و به خانواده او خون بها پرداخت کند مگر اینکه آنان گذشت کنند و اگر [مقتول] از گروهى است که دشمنان شمایند و [خود] وى مؤمن است [قاتل] باید بنده مؤمنى را آزاد کند [و پرداخت‏ خون بها لازم نیست] و اگر [مقتول] از گروهى است که میان شما و میان آنان پیمانى است باید به خانواده وى خون بها پرداخت نماید و بنده مؤمنى را آزاد کند و هر کس [بنده] نیافت باید دو ماه پیاپى به عنوان توبه ‏اى از جانب خدا روزه بدارد و خدا همواره داناى سنجیده ‏کار است«۹۲»
و هر کس عمدا مؤمنى را بکشد کیفرش دوزخ است که در آن ماندگار خواهد بود و خدا بر او خشم مى‏ گیرد و لعنتش مى‏ کند و عذابى بزرگ برایش آماده ساخته است«۹۳»
اى کسانى که ایمان آورده ‏اید چون در راه خدا سفر مى‏کنید [خوب] رسیدگى کنید و به کسى که نزد شما [اظهار] اسلام مى‏کند مگویید تو مؤمن نیستى [تا بدین بهانه] متاع زندگى دنیا را بجویید چرا که غنیمت هاى فراوان نزد خداست قبلا خودتان [نیز] همین گونه بودید و خدا بر شما منت نهاد پس خوب رسیدگى کنید که خدا همواره به آنچه انجام مى ‏دهید آگاه است«۹۴»
مؤمنان خانه‏ نشین که زیان‏دیده نیستند با آن مجاهدانى که با مال و جان خود در راه خدا جهاد مى‏ کنند یکسان نمى‏ باشند خداوند کسانى را که با مال و جان خود جهاد مى‏ کنند به درجه‏اى بر خانه ‏نشینان مزیت بخشیده و همه را خدا وعده [پاداش] نیکو داده و[لى] مجاهدان را بر خانه‏ نشینان به پاداشى بزرگ برترى بخشیده است«۹۵»
[پاداش بزرگى که] به عنوان درجات و آمرزش و رحمتى از جانب او [نصیب آنان مى‏شود] و خدا آمرزنده مهربان است«۹۶»
کسانى که بر خویشتن ستمکار بوده ‏اند [وقتى] فرشتگان جانشان را مى‏ گیرند مى‏ گویند در چه [حال] بودید پاسخ مى‏ دهند ما در زمین از مستضعفان بودیم مى‏ گویند مگر زمین خدا وسیع نبود تا در آن مهاجرت کنید پس آنان جایگاهشان دوزخ است و [دوزخ] بد سرانجامى است«۹۷»
مگر آن مردان و زنان و کودکان فرودستى که چاره‏ جویى نتوانند و راهى نیابند«۹۸»
پس آنان [که فى الجمله عذرى دارند] باشد که خدا از ایشان درگذرد که خدا همواره خطابخش و آمرزنده است«۹۹»
و هر که در راه خدا هجرت کند در زمین اقامتگاه ‏هاى فراوان و گشایش ها خواهد یافت و هر کس [به قصد] مهاجرت در راه خدا و پیامبر او از خانه‏ اش به درآید سپس مرگش دررسد پاداش او قطعا بر خداست و خدا آمرزنده مهربان است «۱۰۰»