به نام خداوند رحمتگر مهربان

و با زنانى که پدرانتان به ازدواج خود درآورده ‏اند نکاح مکنید مگر آنچه که پیشتر رخ داده است چرا که آن زشتکارى و [مایه] دشمنى و بد راهى بوده است«۲۲»        
[نکاح اینان] بر شما حرام شده است مادرانتان و دخترانتان و خواهرانتان و عمه‏ هایتان و خاله هایتان و دختران برادر و دختران خواهر و مادرهایتان که به شما شیر داده‏ اند و خواهران رضاعى شما و مادران زنانتان و دختران همسرانتان که [آنها دختران] در دامان شما پرورش یافته‏ اند و با آن همسران همبستر شده ‏اید پس اگر با آنها همبستر نشده ‏اید بر شما گناهى نیست [که با دخترانشان ازدواج کنید] و زنان پسرانتان که از پشت‏ خودتان هستند و جمع دو خواهر با همدیگر مگر آنچه که در گذشته رخ داده باشد که خداوند آمرزنده مهربان است«۲۳»       
و زنان شوهردار [نیز بر شما حرام شده است] به استثناى زنانى که مالک آنان شده‌‏اید [این] فریضه الهى است که بر شما مقرر گردیده است و غیر از این [زنان نامبرده] براى شما حلال است که [زنان دیگر را] به وسیله اموال خود طلب کنید در صورتى که پاکدامن باشید و زناکار نباشید و زنانى را که متعه کرده‌‏اید مهرشان را به عنوان فریضه‌‏اى به آنان بدهید و بر شما گناهى نیست که پس از [تعیین مبلغ] مقرر با یکدیگر توافق کنید [که مدت عقد یا م هر را کم یا زیاد کنید] مسلما خداوند داناى حکیم است«۲۴» 
و هر کس از شما از نظر مالى نمى‌‏تواند زنان [آزاد] پاکدامن با ایمان را به همسرى [خود] درآورد پس با دختران جوانسال با ایمان شما که مالک آنان هستید [ازدواج کند] و خدا به ایمان شما داناتر است [همه] از یکدیگرید پس آنان را با اجازه خانواده ‏شان به همسرى [خود] درآورید و مهرشان را به طور پسندیده به آنان بدهید [به شرط آنکه] پاکدامن باشند نه زناکار و دوست‏گیران پنهانى نباشند پس چون به ازدواج [شما] درآمدند اگر مرتکب فحشا شدند پس بر آنان نیمى از عذاب [=مجازات] زنان آزاد است این [پیشنهاد زناشویى با کنیزان] براى کسى از شماست که از آلایش گناه بیم دارد و صبر کردن براى شما بهتر است و خداوند آمرزنده مهربان است«۲۵» 
خدا مى‏‌خواهد براى شما توضیح دهد و راه [و رسم] کسانى را که پیش از شما بوده‌‏اند به شما بنمایاند و بر شما ببخشاید و خدا داناى حکیم است«۲۶»   
خدا مى‏‌خواهد تا بر شما ببخشاید و کسانى که از خواسته‌‏ها[ى نفسانى] پیروى مى‏‌کنند مى‏‌خواهند شما دستخوش انحرافى بزرگ شوید«۲۷»      
خدا مى‏‌خواهد تا بارتان را سبک گرداند و [مى‏‌داند که] انسان ناتوان آفریده شده است«۲۸» 
اى کسانى که ایمان آورده‌‏اید اموال همدیگر را به ناروا مخورید مگر آنکه داد و ستدى با تراضى یکدیگر از شما [انجام گرفته] باشد و خودتان را مکشید زیرا خدا همواره با شما مهربان است«۲۹»
و هر کس از روى تجاوز و ستم چنین کند به زودى وى را در آتشى درآوریم و این کار بر خدا آسان است«۳۰»
اگر از گناهان بزرگى که از آن[ها] نهى شده‌‏اید دورى گزینید بدیهاى شما را از شما مى زداییم و شما را در جایگاهى ارجمند درمى‏‌آوریم«۳۱»
و زنهار آنچه را خداوند به [سبب] آن بعضى از شما را بر بعضى [دیگر] برترى داده آرزو مکنید براى مردان از آنچه [به اختیار] کسب کرده‌‏اند بهره‏اى است و براى زنان [نیز] از آنچه [به اختیار] کسب کرده‌‏اند بهره‏اى است و از فضل خدا درخواست کنید که خدا به هر چیزى داناست«۳۲»        
و از آنچه پدر و مادر و خویشاوندان و کسانى که شما [با آنان] پیمان بسته‌‏اید بر جاى گذاشته‌‏اند براى هر یک [از مردان و زنان] وارثانى قرار داده‏‌ایم پس نصیبشان را به ایشان بدهید زیرا خدا همواره بر هر چیزى گواه است«۳۳»
مردان سرپرست زنانند به دلیل آنکه خدا برخى از ایشان را بر برخى برترى داده و [نیز] به دلیل آنکه از اموالشان خرج مى‌‏کنند پس زنان درستکار فرمانبردارند [و] به پاس آنچه خدا [براى آنان] حفظ کرده اسرار [شوهران خود] را حفظ مى‏‌کنند و زنانى را که از نافرمانى آنان بیم دارید [نخست] پندشان دهید و [بعد] در خوابگاه‏‌ها از ایشان دورى کنید و [اگر تاثیر نکرد] آنان را بزنید پس اگر شما را اطاعت کردند [دیگر] بر آنها هیچ راهى [براى سرزنش] مجویید که خدا والاى بزرگ است«۳۴»
و اگر از جدایى میان آن دو [ زن و شوهر] بیم دارید پس داورى از خانواده آن [شوهر] و داورى از خانواده آن [زن] تعیین کنید اگر سر سازگارى دارند خدا میان آن دو سازگارى خواهد داد آرى خدا داناى آگاه است«۳۵»
و خدا را بپرستید و چیزى را با او شریک مگردانید و به پدر و مادر احسان کنید و در باره خویشاوندان و یتیمان و مستمندان و همسایه خویش و همسایه بیگانه و همنشین و در راه‏‌مانده و بردگان خود [نیکى کنید] که خدا کسى را که متکبر و فخرفروش است دوست نمى‏‌دارد«۳۶»     
همان کسانى که بخل مى ‏ورزند و مردم را به بخل وامى‌‏دارند و آنچه را خداوند از فضل خویش بدان‌ها ارزانى داشته پوشیده مى‏‌دارند و براى کافران عذابى خوارکننده آماده کرده‌‏ایم«۳۷»  
و کسانى که اموالشان را براى نشان‏دادن به مردم انفاق مى‏کنند و به خدا و روز بازپسین ایمان ندارند و هر کس شیطان یار او باشد چه بد همدمى است«۳۸»   
و اگر به خدا و روز بازپسین ایمان مى‌‏آوردند و از آنچه خدا به آنان روزى داده انفاق مى‏‌کردند چه زیانى برایشان داشت و خدا به [کار] آنان داناست«۳۹»  
در حقیقت‏ خدا هم‏وزن ذره‌‏اى ستم نمى‏‌کند و اگر [آن ذره کار] نیکى باشد دو چندانش مى‏‌کند و از نزد خویش پاداشى بزرگ مى‏‌بخشد«۴۰»     
پس چگونه است [حالشان] آنگاه که از هر امتى گواهى آوریم و تو را بر آنان گواه آوریم«۴۱» 
آن روز کسانى که کفر ورزیده‌‏اند و از پیامبر [خدا] نافرمانى کرده‌‏اند آرزو مى‏‌کنند که اى کاش با خاک یکسان مى‌‏شدند و از خدا هیچ سخنى را پوشیده نمى‏‌توانند داشت«۴۲»