به نام خداوند رحمت‌گر مهربان

حاء، میم. (۱)
فرو فرستادن این کتاب، از جانب خداى ارجمند سنجیده‌کار است. (۲)
به راستى در آسمانها و زمین، براى مؤمنان نشانه‌هایى است. (۳)
و در آفرینش خودتان و آنچه از [انواع‌] جنبنده‌[ها] پراکنده مى‌گرداند، براى مردمى که یقین دارند نشانه‌هایى است. (۴)
و [نیز در] پیاپى آمدن شب و روز، و آنچه خدا از روزى از آسمان فرود آورده و به [وسیله‌] آن، زمین را پس از مرگش زنده گردانیده است؛ و [همچنین در] گردش بادها [به هر سو،] براى مردمى که مى‌اندیشند نشانه‌هایى است. (۵)
این‌[ها]ست آیات خدا که به راستى آن را بر تو مى‌خوانیم. پس، بعد از خدا و نشانه‌هاى او به کدام سخن خواهند گروید؟ (۶)
واى بر هر دروغزن گناه‌پیشه! (۷)
[که‌] آیات خدا را که بر او خوانده مى‌شود، مى‌شنود و باز به حال تکبر -چنانکه گویى آن را نشنیده است- سماجت مى‌ورزد. پس او را از عذابى پردرد خبر ده. (۸)
و چون از نشانه‌هاى ما چیزى بداند، آن را به ریشخند مى‌گیرد. آنان عذابى خفت‌آور خواهند داشت. (۹)
پیشاپیش آنها دوزخ است، و نه آنچه را اندوخته و نه آن دوستانى را که غیر از خدا اختیار کرده‌اند، به کارشان مى‌آید، و عذابى بزرگ خواهند داشت. (۱۰)
این رهنمودى است؛ و کسانى که آیات پروردگارشان را انکار کردند، بر ایشان عذابى دردناک از پلیدى است. (۱۱)
خدا همان کسى است که دریا را به سود شما رام گردانید، تا کشتیها در آن به فرمانش روان شوند، و تا از فزون بخشى او [روزى خویش را] طلب نمایید، و باشد که سپاس دارید. (۱۲)
و آنچه را در آسمانها و آنچه را در زمین است به سود شما رام کرد؛ همه از اوست. قطعاً در این [امر] براى مردمى که مى‌اندیشند نشانه‌هایى است. (۱۳)
به کسانى که ایمان آورده‌اند بگو تا از کسانى که به روزهاى [پیروزى‌] خدا امید ندارند درگذرند، تا [خدا هر] گروهى را به [سبب‌] آنچه مرتکب مى‌شده‌اند به مجازات رساند. (۱۴)
هر که کارى شایسته کند، به سود خود اوست، و هر که بدى کند به زیانش باشد. سپس به سوى پروردگارتان برگردانیده مى‌شوید. (۱۵)
و به یقین، فرزندان اسرائیل را کتاب [تورات‌] و حکم و پیامبرى دادیم و از چیزهاى پاکیزه روزیشان کردیم و آنان را بر مردم روزگار برترى دادیم. (۱۶)
و دلایل روشنى در امر [دین‌] به آنان عطا کردیم، و جز بعد از آنکه علم برایشان [حاصل‌] آمد، [آن هم‌] از روى رشک و رقابت میان خودشان، دستخوش اختلاف نشدند. قطعاً پروردگارت روز قیامت میانشان در باره آنچه در آن اختلاف مى‌کردند، داورى خواهد کرد. (۱۷)
سپس تو را در طریقه آیینى [که ناشى‌] از امر [خداست‌] نهادیم. پس آن را پیروى کن، و هوسهاى کسانى را که نمى‌دانند پیروى مکن. (۱۸)
آنان هرگز در برابر خدا از تو حمایت نمى‌کنند [و به هیچ وجه به کار تو نمى‌آیند ] و ستمگران بعضى‌شان دوستان بعضى [دیگر]ند، و خدا یار پرهیزگاران است. (۱۹)
این [کتاب‌] براى مردم، بینش‌بخش و براى قومى که یقین دارند، رهنمود و رحمتى است. (۲۰)
آیا کسانى که مرتکب کارهاى بد شده‌اند پنداشته‌اند که آنان را مانند کسانى قرار مى‌دهیم که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده‌اند [به طورى که‌] زندگى آنها و مرگشان یکسان باشد؟ چه بد داورى مى‌کنند. (۲۱)
و خدا آسمانها و زمین را به حق آفریده است، و تا هر کسى به [موجب‌] آنچه به دست آورده پاداش یابد، و آنان مورد ستم قرار نخواهند گرفت. (۲۲)
پس آیا دیدى کسى را که هوس خویش را معبود خود قرار داده و خدا او را دانسته گمراه گردانیده و بر گوش او و دلش مُهر زده و بر دیده‌اش پرده نهاده است؟ آیا پس از خدا چه کسى او را هدایت خواهد کرد؟ آیا پند نمى‌گیرید؟ (۲۳)
و گفتند: «غیر از زندگانى دنیاى ما [چیز دیگرى‌] نیست؛ مى‌میریم و زنده مى‌شویم، و ما را جز طبیعت هلاک نمى‌کند.» و[لى‌] به این [مطلب‌] هیچ دانشى ندارند [و] جز [طریق‌] گمان نمى‌سپرند. (۲۴)
و چون آیات روشن ما بر آنان خوانده شود، دلیلشان همواره جز این نیست که مى گویند: «اگر راست مى‌گویید پدران ما را [حاضر] آورید.» (۲۵)
بگو: «خدا[ست که‌] شما را زندگى مى‌بخشد، سپس مى‌میراند، آنگاه شما را به سوى روز رستاخیز -که تردیدى در آن نیست- گرد مى‌آورد، ولى بیشتر مردم [این را] نمى‌دانند.» (۲۶)
و فرمانروایى آسمانها و زمین از آن خداست، و روزى که رستاخیز بر پا شود، آن روز است که باطل‌اندیشان زیان خواهند دید. (۲۷)
و هر امتى را به زانو در آمده مى‌بینى؛ هر امتى به سوى کارنامه خود فراخوانده مى‌شود [و بدیشان مى‌گویند:] «آنچه را مى‌کردید امروز پاداش مى‌یابید. (۲۸)
این است کتاب ما که علیه شما به حق سخن مى‌گوید. ما از آنچه مى‌کردید، نسخه بر مى‌داشتیم.» (۲۹)
و اما کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده‌اند، پس پروردگارشان آنان را در جوار رحمت خویش داخل مى‌گرداند. این همان کامیابى آشکار است. (۳۰)
و اما کسانى که کافر شدند [بدانها مى‌گویند:] «پس مگر آیات من بر شما خوانده نمى‌شد؟ و[لى‌] تکبر نمودید و مردمى بدکار بودید.» (۳۱)
و چون گفته شد: «وعده خدا راست است و شکى در رستاخیز نیست»، گفتید: «ما نمى‌دانیم رستاخیز چیست. جز گمان نمى‌ورزیم و ما یقین نداریم.» (۳۲)
و [حقیقت‌] بدیهایى که کرده‌اند، بر آنان پدیدار مى‌شود و آنچه را که بدان ریشخند مى‌کردند، آنان را فرو مى‌گیرد. (۳۳)
و گفته شود: «همان‌گونه که دیدار امروزتان را فراموش کردید، امروز شما را فراموش خواهیم کرد، و جایگاهتان در آتش است و براى شما یاورانى نخواهد بود.» (۳۴)
این بدان سبب است که شما آیات خدا را به ریشخند گرفتید و زندگى دنیا فریبتان داد. پس امروز نه از این [آتش‌] بیرون آورده مى‌شوند، و نه عذرشان پذیرفته مى‌گردد. (۳۵)
پس سپاس از آن خداست: پروردگار آسمانها و پروردگار زمین، پروردگار جهانیان. (۳۶)
و در آسمانها و زمین، بزرگى از آن اوست، و اوست شکست‌ناپذیر سنجیده‌کار. (۳۷)