گاه می اندیشم که چه دنیای بزرگی داریم
گاه می اندیشم
که چه دنیای بزرگی داریم
و چه تصویر به هم ریخته ای ساخته ایم از دنیا
در چه زندان عبوسی محبوس شدیم
چه غریبیم در آبادی خویش
و چه سرگردان در شادی و ناشادی خویش
آدمیزاده درختی ست که باید خود را بالا بکشد
ببرد ریشه خود را تا آب
بی امان سبز شود، سایه دهد…
بدون دیدگاه