تو خون گرم منی، ای صدای جاری دوست!
من از تو زنده ام، ای رود پر ترانه مایست
به ذره ذره ی من انعکاس می یابی
که در تسلسل خود، تا همیشه خواهی زیست
تو از تمام دهان های شهر می خوانی
صدا یکی است، اگر حنجره هزار و یکی ست
حسین منزوی :
حماسه یی است که می آید، این صدا از کیست؟
از آن کیست اگر این صدا از آن تو نیست؟
حماسه یی است که می دانم و نمی دانم
که در صدای تو این درد، ته نشسته ی چیست؟
غم تو چیست که گویی پریچه ای غمگین
تمامی غم خود را در این ترانه گریست
تو از تمام دهان های شهر می خوانی
صدا یکی است، اگر حنجره هزار و یکی ست
به وقت خواندن تو، هر ستاره چشمی بود
که در سماع، تو را عارفانه می نگریست
تو خون گرم منی، ای صدای جاری دوست!
من از تو زنده ام، ای رود پر ترانه مایست
به ذره ذره ی من انعکاس می یابی
که در تسلسل خود، تا همیشه خواهی زیست
بدون دیدگاه