به نام خداوند بخشنده و مهربان

الف لام راء این است آیات کتاب حکمت ‏آموز«1»       
آیا براى مردم شگفت‏ آور است که به مردى از خودشان وحى کردیم که مردم را بیم‌ده و به کسانى که ایمان آورده‌‏اند مژده ده که براى آنان نزد پروردگارشان سابقه نیک است کافران گفتند این [مرد] قطعا افسون‌گرى آشکار است«2»
پروردگار شما آن خدایى است که آسمان‌ها و زمین را در شش هنگام آفرید سپس بر عرش استیلا یافت کار [آفرینش] را تدبیر مى‏‌کند شفاعت‌گرى جز پس از اذن او نیست این است‏ خدا پروردگار شما پس او را بپرستید آیا پند نمى‌‏گیرید«3»     
بازگشت همه شما به‌سوى اوست وعده خدا حق است هم‌اوست که آفرینش را آغاز مى‏‌کند سپس آن را باز مى‏‌گرداند تا کسانى را که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده‌‏اند به عدالت پاداش دهد و کسانى که کفر ورزیده‏‌اند به سزاى کفرشان شربتى از آب جوشان و عذابى پر درد خواهند داشت«4»
اوست کسى که خورشید را روشنایى بخشید و ماه را تابان کرد و براى آن منزل‌هایى معین کرد تا شماره سال‌ها و حساب را بدانید خدا این‌ها را جز به حق نیافریده است نشانه‏‌ها[ى خود] را براى گروهى که مى‏‌دانند به روشنى بیان مى‌‏کند«5»      
به راستى در آمد و رفت ‏شب و روز و آنچه خدا در آسمان‌ها و زمین آفریده براى مردمى که پروا دارند دلایلى [آشکار] است«6»  
کسانى که امید به دیدار ما ندارند و به زندگى دنیا دل خوش کرده و بدان اطمینان یافته ‏اند و کسانى که از آیات ما غافلند«7»
آنان به [کیفر] آنچه به دست مى‏‌آوردند جایگاهشان آتش است«8»    
کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده‌‏اند پروردگارشان به پاس ایمان‌شان آنان را هدایت مى‏‌کند به باغ‌هاى [پر ناز و] نعمت که از زیر [پاى] آنان نهرها روان خواهد بود [در خواهند آمد]«9»      
نیایش آنان در آنجا سبحانک اللهم [=خدایا تو پاک و منزهى] و درودشان در آنجا سلام است و پایان نیایش آنان این است که الحمد لله رب العالمین [=ستایش ویژه پروردگار جهانیان است]«10»

و اگر خدا براى مردم به همان شتاب که آنان در کار خیر مى‏‌طلبند در رساندن بلا به آنها شتاب مى‌‏نمود قطعا اجلشان فرا مى‏‌رسید پس کسانى را که به دیدار ما امید ندارند در طغیانشان رها مى‏‌کنیم تا سرگردان بمانند«11»
و چون انسان را آسیبى رسد ما را به پهلو خوابیده یا نشسته یا ایستاده مى‏‌خواند و چون گرفتاریش را برطرف کنیم چنان مى‏‌رود که گویى ما را براى گرفتاریى که به او رسیده نخوانده است این گونه براى اسرافکاران آنچه انجام مى‌‏دادند زینت داده شده است«12» 
و قطعا نسل‌هاى پیش از شما را هنگامى که ستم کردند به هلاکت رساندیم و پیامبرانشان دلایل آشکار برایشان آوردند و[لى] بر آن نبودند که ایمان بیاورند این گونه مردم بزهکار را جزا مى‏‌دهیم«13»  
آنگاه شما را پس از آنان در زمین جانشین قرار دادیم تا بنگریم چگونه رفتار مى‌‏کنید«14»
و چون آیات روشن ما بر آنان خوانده شود آنانکه به دیدار ما امید ندارند مى‌‏گویند قرآن دیگرى جز این بیاور یا آن را عوض کن بگو مرا نرسد که آن را از پیش خود عوض کنم جز آنچه را که به من وحى مى‌‏شود پیروى نمى‏‌کنم اگر پروردگارم را نافرمانى کنم از عذاب روزى بزرگ مى‌‏ترسم«15» 
بگو اگر خدا مى‌‏خواست آن را بر شما نمى‌‏خواندم و [خدا] شما را بدان آگاه نمى‏‌گردانید قطعا پیش از [آوردن] آن روزگارى در میان شما به سر برده‌‏ام آیا فکر نمى‏‌کنید«16»  
پس کیست‏ ستمکارتر از آن کس که دروغى بر خداى بندد یا آیات او را تکذیب کند به راستى مجرمان رستگار نمى‏‌شوند«17» 
و به جاى خدا چیزهایى را مى‌‏پرستند که نه به آنان زیان مى‌‏رساند و نه به آنان سود مى‌‏دهد و مى‏‌گویند اینها نزد خدا شفاعت‌گران ما هستند بگو آیا خدا را به چیزى که در آسمانها و در زمین نمى‌‏داند آگاه مى‏‌گردانید او پاک و برتر است از آنچه [با وى] شریک مى‌‏سازند«18»         
و مردم جز یک امت نبودند پس اختلاف پیدا کردند و اگر وعده‏اى از جانب پروردگارت مقرر نگشته بود قطعا در آنچه بر سر آن با هم اختلاف مى‏کنند میانشان داورى مى‏‌شد«19»       
و مى‏‌گویند چرا معجزه‏اى از جانب پروردگارش بر او نازل نمى‌‏شود بگو غیب فقط به خدا اختصاص دارد پس منتظر باشید که من هم با شما از منتظرانم«20»  

و چون مردم را پس از آسیبى که به ایشان رسیده است رحمتى بچشانیم بناگاه آنان را در آیات ما نیرنگى است بگو نیرنگ خدا سریع‏تر است در حقیقت فرستادگان [=فرشتگان] ما آنچه نیرنگ مى‏‌کنید مى‏‌نویسند«21»        
او کسى است که شما را در خشکى و دریا مى‌‏گرداند تا وقتى که در کشتی‌ها باشید و آنها با بادى خوش آنان را ببر ند و ایشان بدان شاد شوند [بناگاه] بادى سخت بر آن‌ها وزد و موج از هر طرف بر ایشان تازد و یقین کنند که در محاصره افتاده‌‏اند در آن حال خدا را پاک‌دلانه مى‌‏خوانند که اگر ما را از این [ورطه] بر هانى قطعا از سپاسگزاران خواهیم شد«22»     
پس چون آنان را رهانید ناگهان در زمین بناحق سرکشى مى‌‏کنند اى مردم سرکشى شما فقط به زیان خود شماست‏ شما بهره زندگى دنیا را [مى‏‌طلبید] سپس بازگشت‏ شما به سوى ما خواهد بود پس شما را از آنچه انجام مى‌‏دادید باخبر خواهیم کرد«23»         
در حقیقت مثل زندگى دنیا بسان آبى است که آن را از آسمان فرو ریختیم پس گیاه زمین از آنچه مردم و دام‌ها مى‌‏خورند با آن درآمیخت تا آنگاه که زمین پیرایه خود را برگرفت و آراسته گردید و اهل آن پنداشتند که آنان بر آن قدرت دارند شبى یا روزى فرمان [ویرانى] ما آمد و آن را چنان در ویده کردیم که گویى دیروز وجود نداشته است این گونه نشانه‌‏ها[ى خود] را براى مردمى که اندیشه مى‏‌کنند به روشنى بیان مى‏‌کنیم«24»  
و خدا [شما را] به سراى سلامت فرا مى‏‌خواند و هر که را بخواهد به راه راست هدایت مى‏‌کند«25»
براى کسانى که کار نیکو کرده ‏اند نیکویى [بهشت] و زیاده [بر آن] است چهره‏‌هایشان را غبارى و ذلتى نمى‌‏پوشاند اینان اهل بهشتند [و] در آن جاودانه خواهند بود«26»    
و کسانى که مرتکب بدی‌ها شده‌‏اند [بدانند که] جزاى [هر] بدى مانند آن است و خوارى آنان را فرو مى‏‌گیرد در مقابل خدا هیچ حمایت‌گرى براى ایشان نیست گویى چهره‏‌هایشان با پاره‏اى از شب تار پوشیده شده است آنان همدم آتش‌اند که در آن جاودانه خواهند بود«27» 
و [یاد کن] روزى را که همه آنان را گرد مى‏‌آوریم آنگاه به کسانى که شرک ورزیده‌‏اند مى‌‏گوییم شما و شریکانتان بر جاى خود باشید پس میان آنها جدایى مى‌‏افکنیم و شریکان آنان مى‏‌گویند در حقیقت‏ شما ما را نمى‌‏پرستیدید«28»
و گواهى خدا میان ما و میان شما بس است به راستى ما از عبادت شما بى‏‌خبر بودیم«29»      
آنجاست که هر کسى آنچه را از پیش فرستاده است مى‌‏آزماید و به سوى خدا مولاى حقیقى خود بازگردانیده مى‌‏شوند و آنچه به دروغ برمى‏‌ساخته‌‏اند از دستشان به در مى‏‌رود«30»       

بگو کیست که از آسمان و زمین به شما روزى مى‏‌بخشد یا کیست که حاکم بر گوش‌ها و دیدگان است و کیست که زنده را از مرده بیرون مى‏‌آورد و مرده را از زنده خارج مى‌سازد و کیست که کارها را تدبیر مى‌کند خواهند گفت ‏خدا پس بگو آیا پروا نمى‏‌کنید«31»    
این است‏خدا پروردگار حقیقى شما و بعد از حقیقت جز گمراهى چیست پس چگونه [از حق] بازگردانیده می‌‏شوید«32»      
این گونه سخن پروردگارت بر کسانى که نافرمانى کردند به حقیقت پیوست [چرا] که آنان ایمان نمى‏‌آورند«33»
بگو آیا از شریکان شما کسى هست که آفرینش را آغاز کند و سپس آن را برگرداند بگو خداست که آفرینش را آغاز مى‌کند و باز آن را برمى‌گرداند پس چگونه [از حق] بازگردانیده می‌‏شوید«34»   
بگو آیا از شریکان شما کسى هست که به سوى حق رهبرى کند بگو خداست که به سوى حق رهبرى مى‏‌کند پس آیا کسى که به سوى حق رهبرى مى‏‌کند سزاوارتر است مورد پیروى قرار گیرد یا کسى که راه نمى‏‌نماید مگر آنکه [خود] هدایت‏ شود شما را چه شده چگونه داورى مى‏‌کنید«35»      
و بیشترشان جز از گمان پیروى نمى‏‌کنند [ولى] گمان به هیچ وجه [آدمى را] از حقیقت بى‏‌نیاز نمى‌‏گرداند آرى خدا به آنچه مى‏‌کنند داناست«36»   
و چنان نیست که این قرآن از جانب غیر خدا [و] به دروغ ساخته شده باشد بلکه تصدیق [کننده] آنچه پیش از آن است مى‏‌باشد و توضیحى از آن کتاب است که در آن تردیدى نیست [و] از پروردگار جهانیان است«37»     
یا مى‌‏گویند آن را به دروغ ساخته است بگو اگر راست مى‌‏گویید سوره‌‏اى مانند آن بیاورید و هر که را جز خدا مى‌‏توانید فرا خوانید«38»           
بلکه چیزى را دروغ شمردند که به علم آن احاطه نداشتند و هنوز تاویل آن برایشان نیامده است کسانى [هم] که پیش از آنان بودند همین گونه [پیامبرانشان را] تکذیب کردند پس بنگر که فرجام ستمگران چگونه بوده است«39»
و از آنان کسى است که بدان ایمان مى‌‏آورد و از آنان کسى است که بدان ایمان نمى‌‏آورد و پروردگار تو به [حال] فسادگران داناتر است«40»         

و اگر تو را تکذیب کردند بگو عمل من به من اختصاص دارد و عمل شما به شما اختصاص دارد شما از آنچه من انجام مى‏‌دهم غیر مسئولید و من از آنچه شما انجام نمى‌‏دهید غیر مسئولم«41»          
و برخى از آنان کسانى‌‏اند که به تو گوش فرا مى‌‏دهند آیا تو کران را هر چند در نیابند شنوا خواهى کرد«42»           
و از آنان کسى است که به سوى تو مى‌‏نگرد آیا تو نابینایان را هر چند نبینند هدایت توانى کرد«43»         
خدا به هیچ وجه به مردم ستم نمى‏‌کند لیکن مردم خود بر خویشتن ستم مى‏‌کنند«44»
و روزى که آنان را گرد مى‌‏آورد گویى جز به اندازه ساعتى از روز درنگ نکرده‌‏اند با هم اظهار آشنایى مى‏‌کنند قطعا کسانى که دیدار خدا را دروغ شمردند زیان کردند و [به حقیقت] راه نیافتند«45»       
و اگر پاره‏اى از آنچه را که به آنان وعده مى‌‏دهیم به تو بنمایانیم یا تو را بمیرانیم [در هر دو صورت] بازگشتشان به سوى ماست‏ سپس خدا بر آنچه مى‏‌کنند گواه است«46»  
و هر امتى را پیامبرى است پس چون پیامبرشان بیاید میانشان به عدالت داورى شود و بر آنان ستم نرود«47»       
و مى‏‌گویند اگر راست مى‏گویید این وعده چه وقت است«48»
بگو براى خود زیان و سودى در اختیار ندارم مگر آنچه را که خدا بخواهد هر امتى را زمانى [محدود] است آنگاه که زمانشان به سر رسد پس نه ساعتى [از آن] تاخیر کنند و نه پیشى گیرند«49»     
بگو به من خبر دهید اگر عذاب او شب یا روز به شما دررسد بزهکاران چه چیزى از آن به شتاب مى‌‏خواهند«50»

سپس آیا هنگامى که [عذاب بر شما] واقع شد اکنون به آن ایمان آوردید در حالى که به [آمدن] آن شتاب مى‌‏نمودید«51»   
پس به کسانى که ستم ورزیدند گفته شود عذاب جاوید را بچشید آیا جز به [کیفر] آنچه به دست مى‌‏آوردید جزا داده مى‌‏شوید«52»  
و از تو خبر مى‏گیرند آیا آن راست است بگو آرى سوگند به پروردگارم که آن قطعا راست است و شما نمى‏‌توانید [خدا را] درمانده کنید«53»         
و اگر براى هر کسى که ستم کرده است آنچه در زمین است مى‌‏بود قطعا آن را براى [خلاصى و] بازخرید خود مى‌‏داد و چون عذاب را ببینند پشیمانى خود را پنهان دارند و میان آنان به عدالت داورى شود و بر ایشان ستم نرود«54»
بدانید که در حقیقت آنچه در آسمان‌ها و زمین است از آن خداست بدانید که در حقیقت وعده خدا حق است ولى بیشتر آنان نمى‌‏دانند«55»         
او زنده مى‏‌کند و مى‏‌میراند و به سوى او بازگردانیده مى‏‌شوید«56»     
اى مردم به یقین براى شما از جانب پروردگارتان اندرزى و درمانى براى آنچه در سینه‌هاست و رهنمود و رحمتى براى گروندگان [به خدا] آمده است«57»
بگو به فضل و رحمت‏ خداست که [مؤمنان] باید شاد شوند و این از هر چه گرد مى‏‌آورند بهتر است«58»     
بگو به من خبر دهید آنچه از روزى که خدا براى شما فرود آورده [چرا] بخشى از آن را حرام و [بخشى را] حلال گردانیده‌‏اید بگو آیا خدا به شما اجازه داده یا بر خدا دروغ مى‌‏بندید«59»          
و کسانى که بر خدا دروغ مى‏‌بندند روز رستاخیز چه گمان دارند در حقیقت ‏خدا بر مردم داراى بخشش است ولى بیشترشان سپاسگزارى نمى‌‏کنند«60»  

و در هیچ کارى نباشى و از سوى او [=خدا] هیچ [آیه‏اى] از قرآن نخوانى و هیچ کارى نکنید مگر اینکه ما بر شما گواه باشیم آنگاه که بدان مبادرت مى‌‏ورزید و هم‏وزن ذره‏اى نه در زمین و نه در آسمان از پروردگار تو پنهان نیست و نه کوچکتر و نه بزرگتر از آن چیزى نیست مگر اینکه در کتابى روشن [درج شده] است «61»        
آگاه باشید که بر دوستان خدا نه بیمى است و نه آنان اندوهگین مى‌‏شوند«62»           
همانان که ایمان آورده و پرهیزگارى ورزیده‌‏اند«63»   
در زندگى دنیا و در آخرت مژده براى آنان است وعده‌‏هاى خدا را تبدیلى نیست این همان کامیابى بزرگ است«64»
سخن آنان تو را غمگین نکند زیرا عزت همه از آن خداست او شنواى داناست«65»        
آگاه باش که هر که [و هر چه] در آسمان‌ها و هر که [و هر چه] در زمین است از آن خداست و کسانى که غیر از خدا شریکانى را مى‏‌خوانند [از آنها] پیروى نمى‏‌کنند اینان جز از گمان پیروى نمى‏‌کنند و جز گمان نمى‌‏برند«66»
اوست کسى که براى شما شب را قرار داد تا در آن بیارامید و روز را روشن [گردانید] بى گمان در این [امر] براى مردمى که مى‏‌شنوند نشانه‌‏هایى است«67»  
گفتند خدا فرزندى براى خود اختیار کرده است منزه است او او بى‌‏نیاز است آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آن اوست‏ شما را بر این [ادعا] حجتى نیست آیا چیزى را که نمى‏‌دانید به دروغ بر خدا مى‌‏بندید«68»
بگو در حقیقت کسانى که بر خدا دروغ مى‌‏بندند رستگار نمى‌‏شوند«69»         
بهره‌‏اى [اندک] در دنیا [دارند] سپس بازگشت‌شان به سوى ماست آنگاه به [سزاى] آنکه کفر مى‌ورزیدند عذاب سخت به آنان مى‏‌چشانیم«70»         

و خبر نوح را بر آنان بخوان آنگاه که به قوم خود گفت اى قوم من اگر ماندن من [در میان شما] و اندرز دادن من به آیات خدا بر شما گران آمده است [بدانید که من] بر خدا توکل کرده‏ام پس [در] کارتان با شریکان خود هم‌داستان شوید تا کارتان بر شما ملتبس ننماید سپس درباره من تصمیم بگیرید و مهلتم ندهید«71»
و اگر روى گردانیدید من مزدى از شما نمى‌طلبم پاداش من جز بر عهده خدا نیست و مامورم که از گردن‏‌نهندگان باشم«72»   
پس او را تکذیب کردند آنگاه وى را با کسانى که در کشتى همراه او بودند نجات دادیم و آنان را جانشین [تبهکاران] ساختیم و کسانى را که آیات ما را تکذیب کردند غرق کردیم پس بنگر که فرجام بیم‏داده‏شدگان چگونه بود«73»
آنگاه پس از وى رسولانى را به سوى قومشان برانگیختیم و آنان دلایل آشکار برایشان آوردند ولى ایشان بر آن نبودند که به چیزى که قبلا آن را دروغ شمرده بودند ایمان بیاورند این گونه ما بر دل‌هاى تجاوزکاران مهر مى‏‌نهیم«74»
سپس بعد از آنان موسى و هارون را با آیات خود به سوى فرعون و سران [قوم] وى فرستادیم و[لى آنان] گردن‌کشى کردند و گروهى تبهکار بودند«75»       
پس چون حق از نزد ما به سویشان آمد گفتند قطعا این سحرى آشکار است«76»         
موسى گفت آیا وقتى حق به سوى شما آمد مى‌گویید [این سحر است] آیا این سحر است و حال آنکه جادوگران رستگار نمى‌شوند«77»         
گفتند آیا به سوى ما آمده‏اى تا ما را از شیوه‌اى که پدرانمان را بر آن یافته‌ایم بازگردانى و بزرگى در این سرزمین براى شما دو تن باشد ما به شما دو تن ایمان نداریم«78»  
و فرعون گفت هر جادوگر دانایى را پیش من آورید«79»         
و چون جادوگران آمدند موسى به آنان گفت آنچه را مى‌اندازید بیندازید«80»     

پس چون افکندند موسى گفت آنچه را شما به میان آوردید سحر است به زودى خدا آن را باطل خواهد کرد آرى خدا کار مفسدان را تایید نمى‏‌کند«81»   
و خدا با کلمات خود حق را ثابت مى‏گرداند هر چند بزهکاران را خوش نیاید«82»
سرانجام کسى به موسى ایمان نیاورد مگر فرزندانى از قوم وى در حالى که بیم داشتند از آنکه مبادا فرعون و سران آنها ایشان را آزار رسانند و در حقیقت فرعون در آن سرزمین برترى‏‌جوى و از اسرافکاران بود«83»  
و موسى گفت اى قوم من اگر به خدا ایمان آورده‌‏اید و اگر اهل تسلیم‌ید بر او توکل کنید«84»        
پس گفتند بر خدا توکل کردیم پروردگارا ما را براى قوم ستمگر [وسیله] آزمایش قرار مده«85»       
و ما را به رحمت ‏خویش از گروه کافران نجات‌ده«86» 
و به موسى و برادرش وحى کردیم که شما دو تن براى قوم خود در مصر خانه‏‌هایى ترتیب دهید و سرهایتان را رو به روى هم قرار دهید و نماز برپا دارید و مؤمنان را مژده‌ده«87»     
و موسى گفت پروردگارا تو به فرعون و اشرافش در زندگى دنیا زیور و اموال داده‏اى پروردگارا تا [خلق را] از راه تو گمراه کنند پروردگارا اموالشان را نابود کن و آنان را دل‏سخت گردان که ایمان نیاورند تا عذاب دردناک را ببینند«88»       
فرمود دعاى هر دوى شما پذیرفته شد پس ایستادگى کنید و راه کسانى را که نمى‏دانند پیروى مکنید«89»           
و فرزندان اسرائیل را از دریا گذراندیم پس فرعون و سپاهیانش از روى ستم و تجاوز آنان را دنبال کردند تا وقتى که در شرف غرق شدن قرار گرفت گفت ایمان آوردم که هیچ معبودى جز آنکه فرزندان اسرائیل به او گرویده‌اند نیست و من از تسلیم ‏شدگانم«90»           

اکنون در حالى که پیش از این نافرمانى مى‌کردى و از تباهکاران بودى«91»      
پس امروز تو را با زره [زرین] خودت به بلندى [ساحل] مى‌افکنیم تا براى کسانى که از پى تو مى‌آیند عبرتى باشد و بى‌گمان بسیارى از مردم از نشانه‌هاى ما غافلند«92»           
به راستى ما فرزندان اسرائیل را در جایگاه[هاى] نیکو منزل دادیم و از چیزهاى پاکیزه به آنان روزى بخشیدیم پس به اختلاف نپرداختند مگر پس از آنکه علم براى آنان حاصل شد همانا پروردگار تو در روز قیامت درباره آنچه بر سر آن اختلاف مى‌کردند میانشان داورى خواهد کرد«93»         
و اگر از آنچه به سوى تو نازل کرده‌‏ایم در تردیدى از کسانى که پیش از تو کتاب [آسمانى] مى‌خواندند بپرس قطعا حق از جانب پروردگارت به سوى تو آمده است پس زنهار از تردیدکنندگان مباش«94»    
و از کسانى که آیات ما را دروغ پنداشتند مباش که از زیانکاران خواهى بود«95»           
در حقیقت کسانى که سخن پروردگارت بر آنان تحقق یافته ایمان نمى‌‏آورند«96»          
هر چند هر گونه آیتى برایشان بیاید تا وقتى که عذاب دردناک را ببینند«97»     
چرا هیچ شهرى نبود که [اهل آن] ایمان بیاورد و ایمانش به حال آن سود بخشد مگر قوم یونس که وقتى [در آخرین لحظه] ایمان آوردند عذاب رسوایى را در زندگى دنیا از آنان برطرف کردیم و تا چندى آنان را برخوردار ساختیم«98»      
و اگر پروردگار تو مى‏خواست قطعا هر که در زمین است همه آنها یکسر ایمان مى‌آوردند پس آیا تو مردم را ناگزیر مى‌کنى که بگروند«99»         
و هیچ کس را نرسد که جز به اذن خدا ایمان بیاورد و [خدا] بر کسانى که نمى اندیشند پلیدى را قرار مى دهد «100»

بگو بنگرید که در آسمانها و زمین چیست و[لى] نشانه‏ها و هشدارها گروهى را که ایمان نمى‌آورند سود نمى‌بخشد «101» 
پس آیا جز مانند روزهاى کسانى را که پیش از آنان درگذشتند انتظار مى‏برند بگو انتظار برید که من [نیز] با شما از منتظرانم «102»   
سپس فرستادگان خود و کسانى را که گرویدند مى‌‏رهانیم زیرا بر ما فریضه است که مؤمنان را نجات دهیم «103»
بگو اى مردم اگر در دین من تردید دارید پس [بدانید که من] کسانى را که به جاى خدا مى‌پرستید نمى‌پرستم بلکه خدایى را مى‌پرستم که جان شما را مى‌ستاند و دستور یافته ‏ام که از مؤمنان باشم «104»
و [به من دستور داده شده است] که به دین حنیف روى آور و زنهار از مشرکان مباش «105»       
و به جاى خدا چیزى را که سود و زیانى به تو نمى‏‌رساند مخوان که اگر چنین کنى در آن صورت قطعا از جمله ستمکارانى «106»      
و اگر خدا به تو زیانى برساند آن را برطرف‏ کننده‏اى جز او نیست و اگر براى تو خیرى بخواهد بخشش او را ردکننده‌‏اى نیست آن را به هر کس از بندگانش که بخواهد مى‏‌رساند و او آمرزنده مهربان است «107»     
بگو اى مردم حق از جانب پروردگارتان براى شما آمده است پس هر که هدایت‏ یابد به سود خویش هدایت مى‌‏یابد و هر که گمراه گردد به زیان خود گمراه مى‏‌شود و من بر شما نگهبان نیستم «108» 
و از آنچه بر تو وحى مى‌‏شود پیروى کن و شکیبا باش تا خدا [میان تو و آنان] داورى کند و او بهترین داوران است «109»