به نام خداوند رحمت‌گر مهربان

الف لام میم راء این است آیات کتاب و آنچه از جانب پروردگارت به سوى تو نازل شده حق است ولى بیشتر مردم نمى‌گروند«1»
خدا [همان] کسى است که آسمان‌ها را بدون ستون‌هایى که آنها را ببینید برافراشت آنگاه بر عرش استیلا یافت و خورشید و ماه را رام گردانید هر کدام براى مدتى معین به سیر خود ادامه مى‌دهند [خداوند] در کار [آفرینش] تدبیر مى‌کند و آیات [خود] را به روشنى بیان مى‌نماید امید که شما به لقاى پروردگارتان یقین حاصل کنید«2»
و اوست کسى که زمین را گسترانید و در آن کوه‌ها و رودها نهاد و از هرگونه میوهاى در آن جفت جفت قرار داد روز را به شب مى‌پوشاند قطعا در این [امور] براى مردمى که تفکر مى‌کنند نشانه‌هایى وجود دارد«3»
و در زمین قطعاتى است کنار هم و باغ‌هایى از انگور و کشتزارها و درختان خرما چه از یک ریشه و چه از غیر یک ریشه که با یک آب سیراب مى‌گردند و [با این همه] برخى از آنها را در میوه [از حیث مزه و نوع و کیفیت] بر برخى دیگر برترى مى‌دهیم بى گمان در این [امر نیز] براى مردمى که تعقل مى‌کنند دلایل [روشنى] است«4»
و اگر عجب دارى عجب از سخن آنان [=کافران] است که آیا وقتى خاک شدیم به راستى در آفرینش جدیدى خواهیم بود اینان همان کسانند که به پروردگارشان کفر ورزیده‌اند و در گردن‌هایشان زنجیرهاست و آنان همدم آتشند و در آن ماندگار خواهند بود«5»
و پیش از رحمت شتاب‌زده از تو عذاب مى‌طلبند و حال آنکه پیش از آنان [بر کافران] عقوبت‌ها رفته است و به راستى پروردگار تو نسبت به مردم با وجود ستمشان بخشایش‌گر است و به یقین پروردگار تو سخت‌کیفر است«6»
و آنان که کافر شده‌اند مى‌گویند چرا نشانهاى آشکار از طرف پروردگارش بر او نازل نشده است [اى پیامبر] تو فقط هشداردهنده‌اى و براى هر قومى رهبرى است«7»
خدا مى‌داند آنچه را که هر ماده‌اى [در رحم] بار مى‌گیرد و [نیز] آنچه را که رحم‌ها مى‌کاهند و آنچه را مى‌افزایند و هر چیزى نزد او اندازه‌اى دارد«8»
داناى نهان و آشکار [و] بزرگ بلندمرتبه است«9»
[براى او] یکسان است کسى از شما سخن [خود] را نهان کند و کسى که آن را فاش گرداند و کسى که خویشتن را به شب پنهان دارد و در روز آشکارا حرکت کند«10»

براى او فرشتگانى است که پى در پى او را به فرمان خدا از پیش رو و از پشت‌سرش پاسدارى مى‌کنند در حقیقت خدا حال قومى را تغییر نمى‌دهد تا آنان حال خود را تغییر دهند و چون خدا براى قومى آسیبى بخواهد هیچ برگشتى براى آن نیست و غیر از او حمایتگرى براى آنان نخواهد بود«11»
اوست کسى که برق را براى بیم و امید به شما مى‌نمایاند و ابرهاى گرانبار را پدیدار مى‌کند«12»
رعد به حمد او و فرشتگان [جملگى] از بیمش تسبیح مى‌گویند و صاعقه‌ها را فرو مى‌فرستند و با آنها هر که را بخواهد مورد اصابت قرار مى‌دهد در حالى که آنان در باره خدا مجادله مى‌کنند و او سخت‌کیفر است«13»
دعوت حق براى اوست و کسانى که [مشرکان] جز او مى‌خوانند هیچ جوابى به آنان نمى‌دهند مگر مانند کسى که دو دستش را به سوى آب بگشاید تا [آب] به دهانش برسد در حالى که [آب] به [دهان] او نخواهد رسید و دعاى کافران جز بر هدر نباشد«14»
و هر که در آسمانها و زمین است خواه و ناخواه با سایه‌هایشان بامدادان و شامگاهان براى خدا سجده مى‌کنند«15»
بگو پروردگار آسمانها و زمین کیست بگو خدا بگو پس آیا جز او سرپرستانى گرفته‌اید که اختیار سود و زیان خود را ندارند بگو آیا نابینا و بینا یکسانند یا تاریکی‌ها و روشنایى برابرند یا براى خدا شریکانى پنداشته‌اند که مانند آفرینش او آفریده‌اند و در نتیجه [این دو] آفرینش بر آنان مشتبه شده است بگو خدا آفریننده هر چیزى است و اوست یگانه قهار«16»
[همو که] از آسمان آبى فرو فرستاد پس رودخانه‌هایى به اندازه گنجایش خودشان روان شدند و سیل کفى بلند روى خود برداشت و از آنچه براى به دست آوردن زینتى یا کالایى در آتش مىگدازند هم نظیر آن کفى برمى‌آید خداوند حق و باطل را چنین مثل مى‌زند اما کف بیرون افتاده از میان مى‌رود ولى آنچه به مردم سود مى‌رساند در زمین [باقى] مى‌ماند خداوند مثل‌ها را چنین می­زند«17»
براى کسانى که پروردگارشان را اجابت کرده‌اند پاداش بس نیکوست و کسانى که وى را اجابت نکرده‌اند اگر سراسر آنچه در زمین است و مانند آن را با آن داشته باشند قطعا آن را براى بازخرید خود خواهند داد آنان به سختى بازخواست شوند و جایشان در دوزخ است و چه بد جایگاهى است«18»
پس آیا کسى که مىداند آنچه از جانب پروردگارت به تو نازل شده حقیقت دارد مانند کسى است که کوردل است تنها خردمندانند که عبرت مى‌گیرند«19»
همانان که به پیمان خدا وفادارند و عهد [او] را نمى‌شکنند«20»

و آنان که آنچه را خدا به پیوستنش فرمان داده مى‌پیوندند و از پروردگارشان مى‌ترسند و از سختى حساب بیم دارند«21»
و کسانى که براى طلب خشنودى پروردگارشان شکیبایى کردند و نماز برپا داشتند و از آنچه روزیشان دادیم نهان و آشکارا انفاق کردند و بدى را با نیکى مى‌زدایند ایشان راست فرجام خوش سراى باقى«22»
[همان] بهشت‌هاى عدن که آنان با پدرانشان و همسرانشان و فرزندانشان که درستکارند در آن داخل مى‌شوند و فرشتگان از هر درى بر آنان درمى‌آیند«23»
[و به آنان مى‌گویند] درود بر شما به [پاداش] آنچه صبر کردید راستى چه نیکوست فرجام آن سراى«24»
و کسانى که پیمان خدا را پس از بستن آن مى‌شکنند و آنچه را خدا به پیوستن آن فرمان داده مى‌گسلند و در زمین فساد مى‌کنند بر ایشان لعنت است و بد فرجامى آن سراى ایشان راست«25»
خدا روزى را براى هر که بخواهد گشاده یا تنگ مى‌گرداند و[لى آنان] به زندگى دنیا شاد شده‌اند و زندگى دنیا در [برابر] آخرت جز بهره‌اى [ناچیز] نیست«26»
و کسانى که کافر شده‌اند مى‌گویند چرا از جانب پروردگارش معجزهاى بر او نازل نشده است بگو در حقیقت خداست که هر کس را بخواهد بى راه مى‌گذارد و هر کس را که [به سوى او] بازگردد به سوى خود راه مى‌نماید«27»
همان کسانى که ایمان آورده‌اند و دلهایشان به یاد خدا آرام مى‌گیرد آگاه باش که با یاد خدا دلها آرامش مى‌یابد«28»
کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده‌اند خوشا به حالشان و خوش سرانجامى دارند«29»
بدین گونه تو را در میان امتى که پیش از آن امت‌هایى روزگار به سر بردند فرستادیم تا آنچه را به تو وحى کردیم بر آنان بخوانى در حالى که آنان به [خداى] رحمان کفر مى‌ورزند بگو اوست پروردگار من معبودى بجز او نیست بر او توکل کرده‌ام و بازگشت من به سوى اوست«30»

و اگر قرآنى بود که کوه‌ها بدان روان مى‌شد یا زمین بدان قطعه قطعه مى‌گردید یا مردگان بدان به سخن درمى‌آمدند [باز هم در آنان اثر نمى‌کرد] نه چنین است بلکه همه امور بستگى به خدا دارد آیا کسانى که ایمان آورده‌اند ندانسته‌اند که اگر خدا مى‌خواست قطعا تمام مردم را به راه مى‌آورد و کسانى که کافر شده‌اند پیوسته به [سزاى] آنچه کرده‌اند مصیبت کوبنده‌اى به آنان مى‌رسد یا نزدیک خانه‌هایشان فرود مى‌آید تا وعده خدا فرا رسد آرى خدا وعده [خود را] خلاف نمى‌کند«31»
و بى‌گمان فرستادگان پیش از تو [نیز] مسخره شدند پس به کسانى که کافر شده بودند مهلت دادم آنگاه آنان را [به کیفر] گرفتم پس چگونه بود کیفر من«32»
آیا کسى که بر هر شخصى بدانچه کرده است مراقب است [مانند کسى است که از همه جا بى‌خبر است] و براى خدا شریکانى قرار دادند بگو نامشان را ببرید آیا او را به آنچه در زمین است و او نمى‌داند خبر مى‌دهید یا سخنى سطحى [و میان تهى] مى‌گویید [چنین نیست] بلکه براى کسانى که کافر شده‌اند نیرنگشان آراسته شده و از راه [حق] بازداشته شده‌اند و هر که را خدا بى‌راه گذارد رهبرى نخواهد داشت«33»
براى آنان در زندگى دنیا عذابى است و قطعا عذاب آخرت دشوارتر است و براى ایشان در برابر خدا هیچ نگهدارنده‌اى نیست«34»
وصف بهشتى که به پرهیزگاران وعده داده شده [این است که] از زیر [درختان ] آن نهرها روان است میوه و سایه‌اش پایدار است این است فرجام کسانى که پرهیزگارى کرده‌اند و فرجام کافران آتش [دوزخ] است«35»
و کسانى که به آنان کتاب [آسمانى] داده‌ایم از آنچه به سوى تو نازل شده شاد مى‌شوند و برخى از دسته‌ها کسانى هستند که بخشى از آن را انکار مى‌کنند بگو جز این نیست که من مامورم خدا را بپرستم و به او شرک نورزم به سوى او مى‌خوانم و بازگشتم به سوى اوست«36»
و بدین سان آن [قرآن] را فرمانى روشن نازل کردیم و اگر پس از دانشى که به تو رسیده [باز] از هوس‌هاى آنان پیروى کنى در برابر خدا هیچ دوست و حمایت‌گرى نخواهى داشت«37»
و قطعا پیش از تو [نیز] رسولانى فرستادیم و براى آنان زنان و فرزندانى قرار دادیم و هیچ پیامبرى را نرسد که جز به اذن خدا معجزهاى بیاورد براى هر زمانى کتابى است«38»
خدا آنچه را بخواهد محو یا اثبات مى‌کند و اصل کتاب نزد اوست«39»
و اگر پاره‌اى از آنچه را که به آنان وعده مى‌دهیم به تو بنمایانیم یا تو را بمیرانیم جز این نیست که بر تو رساندن [پیام] است و بر ما حساب [آنان]«40»
آیا ندیده‌اند که ما [همواره] مى‌آییم و از اطراف این زمین مى‌کاهیم و خداست که حکم مى‌کند براى حکم او باز دارنده‌اى نیست و او به سرعت حسابرسى مىکند«41»
و به یقین کسانى که پیش از آنان بودند نیرنگ کردند ولى همه تدبیرها نزد خداست آنچه را که هر کسى به دست مى‌آورد مى‌داند و به زودى کافران بدانند که فرجام آن سراى از کیست«42»
و کسانى که کافر شدند مى‌گویند تو فرستاده نیستى بگو کافى است خدا و آن کس که نزد او علم کتاب است میان من و شما گواه باشد«43»