به نام خداوند رحمت‌گر مهربان

منزه است آن [خدایی] که بنده‏اش را شبانگاهی از مسجد الحرام به سوی مسجد الاقصی که پیرامون آن را برکت داده‌‏ایم سیر داد تا از نشانه‏‌های خود به او بنمایانیم که او همان شنوای بیناست«1»
و کتاب آسمانی را به موسی دادیم و آن را برای فرزندان اسرائیل رهنمودی گردانیدیم که زنهار غیر از من کارسازی مگیرید«2»
[ای] فرزندان کسانی که [آنان را در کشتی] با نوح برداشتیم راستی که او بنده‌‏ای سپاسگزار بود«3»
و در کتاب آسمانی[شان] به فرزندان اسرائیل خبر دادیم که قطعا دو بار در زمین فساد خواهید کرد و قطعا به سرکشی بسیار بزرگی برخواهید خاست«4»
پس آنگاه که وعده [تحقق] نخستین آن دو فرا رسد بندگانی از خود را که سخت نیرومندند بر شما می‏گماریم تا میان خانه‌‏ها[یتان برای قتل و غارت شما] به جستجو درآیند و این تهدید تحقق ‏یافتنی است«5»
پس [از چندی] دوباره شما را بر آنان چیره می‌‏کنیم و شما را با اموال و پسران یاری می‌‏دهیم و [تعداد] نفرات شما را بیشتر می‏گردانیم«6»
اگر نیکی کنید به خود نیکی کرده‌‏اید و اگر بدی کنید به خود [بد نموده‌‏اید] و چون تهدید آخر فرا رسد [بیایند] تا شما را اندوهگین کنند و در معبد[تان] چنانکه بار اول داخل شدند [به زور] درآیند و بر هر چه دست‌‏یافتند یک‌سره [آن را] نابود کنند«7»
امید است که پروردگارتان شما را رحمت کند و[لی] اگر [به گناه] بازگردید [ما نیز به کیفر شما] بازمی‏گردیم و دوزخ را برای کافران زندان قرار دادیم«8»
قطعا این قرآن به [آیینی] که خود پایدارتر است راه می‏‌نماید و به آن مؤمنانی که کارهای شایسته می‏کنند مژده می‌‏دهد که پاداشی بزرگ برایشان خواهد بود«9»
و اینکه برای کسانی که به آخرت ایمان نمی‏‌آورند عذابی پر درد آماده کرده‌‏ایم«10»

و انسان [همان گونه که] خیر را فرا می‏خواند [پیشامد] بد را می‏خواند و انسان همواره شتاب‌زده است«11»
و شب و روز را دو نشانه قرار دادیم نشانه شب را تیره‌‏گون و نشانه روز را روشنی‌‏بخش گردانیدیم تا [در آن] فضلی از پروردگارتان بجویید و تا شماره سال‌ها و حساب [عمرها و رویدادها] را بدانید و هر چیزی را به روشنی باز نمودیم«12»
و کارنامه هر انسانی را به گردن او بسته‌‏ایم و روز قیامت برای او نامه‏ای که آن را گشاده می‏‌بیند بیرون می‏‌آوریم«13»
نامه‏ات را بخوان کافی است که امروز خودت حساب‌رس خود باشی«14»
هر کس به راه آمده تنها به سود خود به راه آمده و هر کس بیراهه رفته تنها به زیان خود بیراهه رفته است و هیچ بردارنده‌‏ای بار گناه دیگری را بر نمی‏دارد و ما تا پیامبری برنینگیزیم به عذاب نمی‏‌پردازیم«15»
و چون بخواهیم شهری را هلاک کنیم خوش‌گذرانانش را وا می‏داریم تا در آن به انحراف [و فساد] بپردازند و در نتیجه عذاب بر آن [شهر] لازم گردد پس آن را [یکسره] زیر و زبر کنیم«16»
و چه بسیار نسل‌ها را که ما پس از نوح به هلاکت رساندیم و پروردگار تو به گناهان بندگانش بس آگاه و بیناست«17»
هر کس خواهان [دنیای] زودگذر است به زودی هر که را خواهیم [نصیبی] از آن می‌‏دهیم آنگاه جهنم را که در آن خوار و رانده داخل خواهد شد برای او مقرر می‏داریم«18»
و هر کس خواهان آخرت است و نهایت کوشش را برای آن بکند و مؤمن باشد آنانند که تلاش آنها مورد حق‌‏شناسی واقع خواهد شد«19»
هر دو [دسته] اینان و آنان را از عطای پروردگارت مدد می‌‏بخشیم و عطای پروردگارت [از کسی] منع نشده است«20»

ببین چگونه بعضی از آنان را بر بعضی دیگر برتری داده‌‏ایم و قطعا درجات آخرت و برتری آن بزرگتر و بیشتر است«21»
معبود دیگری با خدا قرار مده تا نکوهیده و وامانده بنشینی«22»
و پروردگار تو مقرر کرد که جز او را مپرستید و به پدر و مادر [خود] احسان کنید اگر یکی از آن دو یا هر دو در کنار تو به سالخوردگی رسیدند به آنها [حتی] اوف مگو و به آنان پ رخاش مکن و با آنها سخنی شایسته بگوی«23»
و از سر مهربانی بال فروتنی بر آنان بگستر و بگو پروردگارا آن دو را رحمت کن چنانکه مرا در خردی پروردند«24»
پروردگار شما به آنچه در دل‌های خود دارید آگاه‌‏تر است اگر شایسته باشید قطعا او آمرزنده توبه‌‏کنندگان است«25»
و حق خویشاوند را به او بده و مستمند و در راه‏مانده را [دستگیری کن] و ولخرجی و اسراف مکن«26»
چرا که اسرافکاران برادران شیطان‌هایند و شیطان همواره نسبت به پروردگارش ناسپاس بوده است«27»
و اگر به امید رحمتی که از پروردگارت جویای آنی از ایشان روی می‏گردانی پس با آنان سخنی نرم بگوی«28»
و دستت را به گردنت زنجیر مکن و بسیار [هم] گشاده‌‏دستی منما تا ملامت ‏شده و حسرت‏زده بر جای مانی«29»
بی‌‏گمان پروردگار تو برای هر که بخواهد روزی را گشاده یا تنگ می‏گرداند در حقیقت او به [حال] بندگانش آگاه بیناست«30»

و از بیم تنگدستی فرزندان خود را مکشید ماییم که به آنها و شما روزی می‏‌بخشیم آری کشتن آنان همواره خطایی بزرگ است«31»
و به زنا نزدیک مشوید چرا که آن همواره زشت و بد راهی است«32»
و نفسی را که خداوند حرام کرده است جز به حق مکشید و هر کس مظلوم کشته شود به سرپرست وی قدرتی داده‏‌ایم پس [او] نباید در قتل زیاده‌‏روی کند زیرا او [از طرف شرع] یاری شده است«33»
و به مال یتیم جز به بهترین وجه نزدیک مشوید تا به رشد برسد و به پیمان [خود] وفا کنید زیرا که از پیمان پرسش خواهد شد«34»
و چون پیمانه می‏کنید پیمانه را تمام دهید و با ترازوی درست بسنجید که این بهتر و خوش فرجام‌‏تر است«35»
و چیزی را که بدان علم نداری دنبال مکن زیرا گوش و چشم و قلب همه مورد پرسش واقع خواهند شد«36»
و در [روی] زمین به نخوت گام برمدار چرا که هرگز زمین را نمی‏توانی شکافت و در بلندی به کوه‌ها نمی‏توانی رسید«37»
همه این [کارها] بدش نزد پروردگار تو ناپسندیده است«38»
این [سفارش‌ها] از حکمت‌هایی است که پروردگارت به تو وحی کرده است و با خدای یگانه معبودی دیگر قرار مده و گرنه حسرت‌‏زده و مطرود در جهنم افکنده خواهی شد«39»


آیا [پنداشتید که] پروردگارتان شما را به [داشتن] پسران اختصاص داده و خود از فرشتگان دخترانی برگرفته است‏ حقا که شما سخنی بس بزرگ می‏‌گویید«40»
و به راستی ما در این قرآن [حقایق را] گونه‌‏گون بیان کردیم تا پند گیرند و[لی] آنان را جز نفرت نمی‌‏افزاید«41»
بگو اگر چنانکه می‏‌گویند با او خدایانی [دیگر] بود در آن صورت حتما در صدد جستن راهی به سوی [خداوند] صاحب عرش برمی‌‏آمدند«42»
او [پاک و] منزه است و از آنچه می‏‌گویند بسی والاتر است«43»
آسمانهای هفت‌گانه و زمین و هر کس که در آنهاست او را تسبیح می‏‌گویند و هیچ چیز نیست مگر اینکه در حال ستایش تسبیح او می‏گوید ولی شما تسبیح آنها را درنمی‌‏یابید به راستی که او همواره بردبار [و] آمرزنده است«44»
و چون قرآن بخوانی میان تو و کسانی که به آخرت ایمان ندارند پرده‏‌ای پوشیده قرار می‏‌دهیم«45»
و بر دل‌هایشان پوشش‌ها می‌‏نهیم تا آن را نفهمند و در گوش‌هایشان سنگینی [قرار می‏‌دهیم] و چون در قرآن پروردگار خود را به یگانگی یاد کنی با نفرت پشت می‏‌کنند«46»
هنگامی که به سوی تو گوش فرا می‏‌دارند ما بهتر می‌‏دانیم به چه [منظور] گوش می‏‌دهند و [نیز] آنگاه که به نجوا می‌‏پردازند وقتی که ستمگران گویند جز مردی افسون‏‌شده را پیروی نمی‏‌کنید«47»
ببین چگونه برای تو مثل‌ها زدند و گمراه شدند در نتیجه راه به جایی نمی‌‏توانند ببرند«48»
و گفتند آیا وقتی استخوان و خاک شدیم [باز] به آفرینشی جدید برانگیخته می‌‏شویم«49»
بگو سنگ باشید یا آهن«50»

یا آفریده‌‏ای از آنچه در خاطر شما بزرگ می‌‏نماید [باز هم برانگیخته خواهید شد] پس خواهند گفت چه کسی ما را بازمی‌‏گرداند بگو همان کس که نخستین بار شما را پدید آورد [باز] سرهای خود را به طرف تو تکان می‌‏دهند و می‏‌گویند آن کی خواهد بود بگو شاید که نزدیک باشد«51»
روزی که شما را فرا می‏‌خواند پس در حالی که او را ستایش می‏کنید اجابتش می‏‌نمایید و می‏‌پندارید که جز اندکی [در دنیا] نمانده‌‏اید«52»
و به بندگانم بگو آنچه را که بهتر است بگویند که شیطان میان‌شان را به هم می‌‏زند زیرا شیطان همواره برای انسان دشمنی آشکار است«53»
پروردگار شما به [حال] شما داناتر است اگر بخواهد بر شما رحمت می‌‏آورد یا اگر بخواهد شما را عذاب می‌‏کند و تو را بر ایشان نگهبان نفرستاده‌‏ایم«54»
و پروردگار تو به هر که [و هر چه] در آسمانها و زمین است داناتر است و در حقیقت بعضی از انبیا را بر بعضی برتری بخشیدیم و به داوود زبور دادیم«55»
بگو کسانی را که به جای او [معبود خود] پنداشتید بخوانید [آنها] نه اختیاری دارند که از شما دفع زیان کنند و نه [آنکه بلایی را از شما] بگردانند«56»
آن کسانی را که ایشان می‏‌خوانند [خود] به سوی پروردگارشان تقرب می‌‏جویند [تا بدانند] کدام یک از آنها [به او] نزدیک‌ترند و به رحمت وی امیدوارند و از عذابش می‏‌ترسند چرا که عذاب پروردگارت همواره در خور پرهیز است«57»
و هیچ شهری نیست مگر اینکه ما آن را [در صورت نافرمانی] پیش از روز رستاخیز به هلاکت می‏‌رسانیم یا آن را سخت عذاب می‌‏کنیم این [عقوبت] در کتاب [الهی] به قلم رفته است«58»
و [چیزی] ما را از فرستادن معجزات باز نداشت جز اینکه پیشینیان آنها را به دروغ گرفتند و به ثمود ماده ‏شتر دادیم که [پدیده‌‏ای] روشن‌گر بود و[لی] به آن ستم کردند و ما معجزه‌‏ها را جز برای بیم‌‏دادن [مردم] نمی‏‌فرستیم«59»
و [یاد کن] هنگامی را که به تو گفتیم به راستی پروردگارت بر مردم احاطه دارد و آن رؤیایی را که به تو نمایاندیم و [نیز] آن درخت لعنت‏ شده در قرآن را جز برای آزمایش مردم قرار ندادیم و ما آنان را بیم می‏‌دهیم ولی جز بر طغیان بیشتر آنها نمی‌‏افزاید«60»

و هنگامی را که به فرشتگان گفتیم برای آدم سجده کنید پس [همه] جز ابلیس سجده کردند گفت آیا برای کسی که از گل آفریدی سجده کنم«61»
[سپس] گفت به من بگو این کسی را که بر من برتری دادی [برای چه بود] اگر تا روز قیامت مهلتم دهی قطعا فرزندانش را جز اندکی [از آنها] ریشه‏‌کن خواهم کرد«62»
فرمود برو که هر کس از آنان تو را پیروی کند مسلما جهنم سزایتان خواهد بود که کیفری تمام است«63»
و از ایشان هر که را توانستی با آوای خود تحریک کن و با سواران و پیادگانت بر آنها بتاز و با آنان در اموال و اولاد شرکت کن و به ایشان وعده بده و شیطان جز فریب به آنها وعده نمی‌‏دهد«64»
در حقیقت تو را بر بندگان من تسلطی نیست و حمایت‌گری [چون] پروردگارت بس است«65»
پروردگار شما کسی است که کشتی را در دریا برای شما به حرکت در می‏آورد تا از فضل او برای خود بجویید چرا که او همواره به شما مهربان است«66»
و چون در دریا به شما صدمه‌‏ای برسد هر که را جز او می‌‏خوانید ناپدید [و فراموش] می‏‌گردد و چون [خدا] شما را به سوی خشکی رهانید روی‌گردان می‏‌شوید و انسان همواره ناسپاس است«67»
مگر ایمن شدید از اینکه شما را در کنار خشکی در زمین فرو برد یا بر شما طوفانی از سنگریزه‌‏ها بفرستد سپس برای خود نگاهبانی نیابید«68»
یا [مگر] ایمن شدید از اینکه بار دیگر شما را در آن [دریا] باز گرداند و تندبادی شکننده بر شما بفرستد و به سزای آنکه کفر ورزیدید غرقتان کند آنگاه برای خود در برابر ما کسی را نیابید که آن را دنبال کند«69»
و به راستی ما فرزندان آدم را گرامی داشتیم و آنان را در خشکی و دریا [بر مرکب‌ها] برنشاندیم و از چیزهای پاکیزه به ایشان روزی دادیم و آنها را بر بسیاری از آفریده‌‏های خود برتری آشکار دادیم«70»

[یاد کن] روزی را که هر گروهی را با پیشوایشان فرا می‌‏خوانیم پس هر کس کارنامه‌‏اش را به دست راستش دهند آنان کارنامه خود را می‏خوانند و به قدر نخک هسته خرمایی به آنها ستم نمی‌‏شود«71»
و هر که در این [دنیا] کور[دل] باشد در آخرت [هم] کور[دل] و گمراه‌تر خواهد بود«72»
و چیزی نمانده بود که تو را از آنچه به سوی تو وحی کرده‏ایم گمراه کنند تا غیر از آن را بر ما ببندی و در آن صورت تو را به دوستی خود بگیرند«73»
و اگر تو را استوار نمی‌‏داشتیم قطعا نزدیک بود کمی به سوی آنان متمایل شوی«74»
در آن صورت حتما تو را دو برابر [در] زندگی و دو برابر [پس از] مرگ [عذاب] می‏‌چشانیدیم آنگاه در برابر ما برای خود یاوری نمی‏‌یافتی«75»
و چیزی نمانده بود که تو را از این سرزمین برکنند تا تو را از آنجا بیرون سازند و در آن صورت آنان [هم] پس از تو جز [زمان] اندکی نمی‏‌ماندند«76»
سنتی که همواره در میان [امت‌های] فرستادگانی که پیش از تو گسیل داشته‌‏ایم [جاری] بوده است و برای سنت [و قانون] ما تغییری نخواهی یافت«77»
نماز را از زوال آفتاب تا نهایت تاریکی شب برپادار و [نیز] نماز صبح را زیرا نماز صبح همواره [مقرون با] حضور [فرشتگان] است«78»
و پاسی از شب را زنده بدار تا برای تو [به منزله] نافل‌ه‏ای باشد امید که پروردگارت تو را به مقامی ستوده برساند«79»
و بگو پروردگارا مرا [در هر کاری] به طرز درست داخل کن و به طرز درست‏ خارج ساز و از جانب خود برای من تسلطی یاری‏بخش قرار ده«80»

و بگو حق آمد و باطل نابود شد آری باطل همواره نابودشدنی است«81»
و ما آنچه را برای مؤمنان مایه درمان و رحمت است از قرآن نازل می‏‌کنیم و[لی] ستمگران را جز زیان نمی‌‏افزاید«82»
و چون به انسان نعمت ارزانی داریم روی می‏گرداند و پهلو تهی می‏‌کند و چون آسیبی به وی رسد نومید می‏‌گردد«83»
بگو هر کس بر حسب ساختار [روانی و بدنی] خود عمل می‏‌کند و پروردگار شما به هر که راه‏ یافته‏‌تر باشد داناتر است«84»
و درباره روح از تو می‌‏پرسند بگو روح از [سنخ] فرمان پروردگار من است و به شما از دانش جز اندکی داده نشده است«85»
و اگر بخواهیم قطعا آنچه را به تو وحی کرده‌‏ایم می‏بریم آنگاه برای [حفظ] آن در برابر ما برای خود مدافعی نمی‏‌یابی«86»
مگر رحمتی از جانب پروردگارت [به تو برسد] زیرا فضل او بر تو همواره بسیار است«87»
بگو اگر انس و جن گرد آیند تا نظیر این قرآن را بیاورند مانند آن را نخواهند آورد هر چند برخی از آنها پشتیبان برخی [دیگر] باشند«88»
و به راستی در این قرآن از هر گونه مثلی گوناگون آوردیم ولی بیشتر مردم جز سر انکار ندارند«89»
و گفتند تا از زمین چشم‌ه‏ای برای ما نجوشانی هرگز به تو ایمان نخواهیم آورد«90»

یا [باید] برای تو باغی از درختان خرما و انگور باشد و آشکارا از میان آنها جویبارها روان سازی«91»
یا چنانکه ادعا می‏کنی آسمان را پاره پاره بر [سر] ما فرو اندازی یا خدا و فرشتگان را در برابر [ما حاضر] آوری«92»
یا برای تو خانه‌‏ای از طلا[کاری] باشد یا به آسمان بالا روی و به بالا رفتن تو [هم] اطمینان نخواهیم داشت تا بر ما کتابی نازل کنی که آن را بخوانیم بگو پاک است پروردگار من آیا [من] جز بشری فرستاده هستم«93»
و [چیزی] مردم را از ایمان آوردن باز نداشت آنگاه که هدایت برایشان آمد جز اینکه گفتند آیا خدا بشری را به سمت رسول مبعوث کرده است«94»
بگو اگر در روی زمین فرشتگانی بودند که با اطمینان راه می‏‌رفتند البته بر آنان [نیز] فرشته‌‏ای را بعنوان پیامبر از آسمان نازل می‏‌کردیم«95»
بگو میان من و شما گواه بودن خدا کافی است چرا که او همواره به [حال] بندگانش آگاه بینا است«96»
و هر که را خدا هدایت کند او ره یافته است و هر که را گمراه سازد در برابر او برای آنان هرگز دوستانی نیابی و روز قیامت آنها را کور و لال و کر به روی چهره‏‌شان درافتاده برخواهیم انگیخت جایگاه‌شان دوزخ است هر بار که آتش آن فرو نشیند شراره‏‌ای [تازه] برایشان می‌‏افزاییم«97»
جزای آنها این است چرا که آیات ما را انکار کردند و گفتند آیا وقتی ما استخوان و خاک شدیم [باز] در آفرینشی جدید برانگیخته خواهیم شد«98»
آیا ندانستند که خدایی که آسمان‌ها و زمین را آفریده تواناست که مانند آنان را بیافریند و [همان خداست که] برایشان زمانی مقرر فرموده که در آن هیچ شکی نیست و[لی] ستمگران جز انکار [چیزی را] نپذیرفتند«99»
بگو اگر شما مالک گنجینه‏‌های رحمت پروردگارم بودید باز هم از بیم خرج کردن قطعا امساک می‏‌ورزیدید و انسان همواره بخیل است «100»

و در حقیقت ما به موسی نه نشانه آشکار دادیم پس از فرزندان اسرائیل بپرس آنگاه که نزد آنان آمد و فرعون به او گفت ای موسی من جدا تو را افسون‏ شده می‏پندارم «101»
گفت قطعا می‏دانی که این [نشانه‌‏ها] را که باعث بینشه است جز پروردگار آسمان‌ها و زمین نازل نکرده است و راستی ای فرعون تو را تباه شده می‏‌پندارم «102»
پس [فرعون] تصمیم گرفت که آنان را از سرزمین [مصر] برکند پس او و هر که را با وی بود همه را غرق کردیم «103»
و پس از او به فرزندان اسرائیل گفتیم در این سرزمین ساکن شوید پس چون وعده آخرت فرا رسد شما را همه با هم محشور می‌‏کنیم «104»
و آن [قرآن] را به حق فرود آوردیم و به حق فرود آمد و تو را جز بشارت‏ دهنده و بیم ‏رسان نفرستادیم «105»
و قرآنی [با عظمت را] بخش بخش [بر تو] نازل کردیم تا آن را به آرامی به مردم بخوانی و آن را به تدریج نازل کردیم «106»
بگو [چه] به آن ایمان بیاورید یا نیاورید بی‏گمان کسانی که پیش از [نزول] آن دانش یافته‌‏اند چون [این کتاب] بر آنان خوانده شود سجده‏‌کنان به روی درمی‏افتند «107»
و می‏‌گویند منزه است پروردگار ما که وعده پروردگار ما قطعا انجام‏‌شدنی است «108»
و بر روی زمین می‌‏افتند و می‏‌گریند و بر فروتنی آنها می‌‏افزاید «109»
بگو خدا را بخوانید یا رحمان را بخوانید هر کدام را بخوانید برای او نامه ای نیکوتر است و نمازت را به آواز بلند مخوان و بسیار آهسته ‏اش مکن و میان این [و آن] راهی [میانه] جوی «110»
و بگو ستایش خدایی را که نه فرزندی گرفته و نه در جهان‌داری شریکی دارد و نه خوار بوده که [نیاز به] دوستی داشته باشد و او را بسیار بزرگ شمار «111»