به نام خداوند رحمت‌گر مهربان

کاف ها یا عین صاد«1»
[این] یادی از رحمت پروردگار تو [درباره] بنده اش زکریاست«2»
آنگاه که [زکریا] پروردگارش را آهسته ندا کرد«3»
گفت پروردگارا من استخوانم سست گردیده و [موی] سرم از پیری سپید گشته و ای پروردگار من هرگز در دعای تو ناامید نبوده‌ام«4»
و من پس از خویشتن از بستگانم بیم‌ناکم و زنم نازاست پس از جانب خود ولی [و جانشینی] به من ببخش«5»
که از من ارث برد و از خاندان یعقوب [نیز] ارث برد و او را ای پروردگار من پسندیده گردان«6»
ای زکریا ما تو را به پسری که نامش یحیی است مژده می‌دهیم که قبلا همنامی برای او قرار نداده ایم«7»
گفت پروردگارا چگونه مرا پسری خواهد بود و حال آنکه زنم نازاست و من از سال‌خوردگی ناتوان شده ام«8»
[فرشته] گفت [فرمان] چنین است پروردگار تو گفته که این [کار] بر من آسان است و تو را در حالی که چیزی نبودی قبلا آفریده ام«9»
گفت پروردگارا نشانهای برای من قرار ده فرمود نشانه تو این است که سه شبانه [روز] با اینکه سالمی با مردم سخن نمی گویی«10»
پس از محراب بر قوم خویش درآمد و ایشان را آگاه گردانید که روز و شب به نیایش بپردازید«11»
ای یحیی کتاب [خدا] را به جد و جهد بگیر و از کودکی به او نبوت دادیم«12»
و [نیز] از جانب خود مهربانی و پاکی [به او دادیم] و تقواپیشه بود«13»
و با پدر و مادر خود نیک رفتار بود و زورگویی نافرمان نبود«14»
و درود بر او روزی که زاده شد و روزی که میمیرد و روزی که زنده برانگیخته میشود«15»
و در این کتاب از مریم یاد کن آنگاه که از کسان خود در مکانی شرقی به کناری شتافت«16»
و در برابر آنان پردهای بر خود گرفت پس روح خود را به سوی او فرستادیم تا به [شکل] بشری خوش اندام بر او نمایان شد«17»
[مریم] گفت اگر پرهیزگاری من از تو به خدای رحمان پناه میبرم«18»
گفت من فقط فرستاده پروردگار توام برای اینکه به تو پسری پاکیزه ببخشم«19»
گفت چگونه مرا پسری باشد با آنکه دست بشری به من نرسیده و بدکار نبوده ام«20»
گفت [فرمان] چنین است پروردگار تو گفته که آن بر من آسان است و تا او را نشانهای برای مردم و رحمتی از جانب خویش قرار دهیم و [این] دستوری قطعی بود «21»
پس [مریم] به او [=عیسی] آبستن شد و با او به مکان دورافتاده ای پناه جست«22»
تا درد زایمان او را به سوی تنه درخت خرمایی کشانید گفت ای کاش پیش از این مرده بودم و یکسر فراموش شده بودم«23»
پس از زیر [پای] او [فرشته] وی را ندا داد که غم مدار پروردگارت زیر [پای] تو چشمه آبی پدید آورده است«24»
و تنه درختخرما را به طرف خود [بگیر و] بتکان بر تو خرمای تازه میریزد«25»
و بخور و بنوش و دیده روشن دار پس اگر کسی از آدمیان را دیدی بگوی من برای [خدای] رحمان روزه نذر کردهام و امروز مطلقا با انسانی سخن نخواهم گفت«26»
پس [مریم] در حالی که او را در آغوش گرفته بود به نزد قومش آورد گفتند ای مریم به راستی کار بسیار ناپسندی مرتکب شده ای«27»
ای خواهر هارون پدرت مرد بدی نبود و مادرت [نیز] بدکاره نبود«28»
[مریم] به سوی [عیسی] اشاره کرد گفتند چگونه با کسی که در گهواره [و] کودک است سخن بگوییم«29»
[کودک] گفت منم بنده خدا به من کتاب داده و مرا پیامبر قرار داده است«30»
و هر جا که باشم مرا با برکتساخته و تا زنده‌ام به نماز و زکات سفارش کرده است«31»
و مرا نسبت به مادرم نیکوکار کرده و زورگو و نافرمانم نگردانیده است«32»
و درود بر من روزی که زاده شدم و روزی که میمیرم و روزی که زنده برانگیخته می‌شوم«33»
این است [ماجرای] عیسی پسر مریم [همان] گفتار درستی که در آن شک می‌کنند«34»
خدا را نسزد که فرزندی برگیرد منزه است او چون کاری را اراده کند همین قدر به آن میگوید موجود شو پس بیدرنگ موجود می‌شود«35»
و در حقیقتخداست که پروردگار من و پروردگار شماست پس او را بپرستید این است راه راست«36»
اما دسته‌ها[ی گوناگون] از میان آنها به اختلاف پرداختند پس وای بر کسانی که کافر شدند از مشاهده روزی دهشتناک«37»
چه شنوا و بینایند روزی که به سوی ما میآیند ولی ستمگران امروز در گمراهی آشکارند«38»
و آنان را از روز حسرت بیم ده آنگاه که داوری انجام گیرد و حال آنکه آنها [اکنون] در غفلتند و سر ایمان آوردن ندارند«39»
ماییم که زمین را با هر که در آن است به میراث میبریم و [همه] به سوی ما بازگردانیده میشوند«40»
و در این کتاب به یاد ابراهیم پرداز زیرا او پیامبری بسیار راستگوی بود«41»
چون به پدرش گفت پدر جان چرا چیزی را که نمیشنود و نمیبیند و از تو چیزی را دور نمیکند میپرستی«42»
ای پدر به راستی مرا از دانش [وحی حقایقی به دست] آمده که تو را نیامده است پس از من پیروی کن تا تو را به راهی راست هدایت نمایم«43»
پدر جان شیطان را مپرست که شیطان [خدای] رحمان را عصیانگر است«44»
پدر جان من میترسم از جانب [خدای] رحمان عذابی به تو رسد و تو یار شیطان باشی«45»
گفت ای ابراهیم آیا تو از خدایان من متنفری اگر باز نایستی تو را سنگسار خواهم کرد و [برو] برای مدتی طولانی از من دور شو«46»
[ابراهیم] گفت درود بر تو باد به زودی از پروردگارم برای تو آمرزش میخواهم زیرا او همواره نسبت به من پر مهر بوده است«47»
و از شما و [از] آنچه غیر از خدا میخوانید کناره میگیرم و پروردگارم را میخوانم امیدوارم که در خواندن پروردگارم ناامید نباشم«48»
و چون از آنها و [از] آنچه به جای خدا میپرستیدند کناره گرفت اسحاق و یعقوب را به او عطا کردیم و همه را پیامبر گردانیدیم«49»
و از رحمت خویش به آنان ارزانی داشتیم و ذکر خیر بلندی برایشان قرار دادیم«50»
و در این کتاب از موسی یاد کن زیرا که او پاکدل و فرستاده‌ای پیامبر بود«51»
و از جانب راست طور او را ندا دادیم و در حالی که با وی راز گفتیم او را به خود نزدیک ساختیم«52»
و به رحمتخویش برادرش هارون پیامبر را به او بخشیدیم«53»
و در این کتاب از اسماعیل یاد کن زیرا که او درست وعده و فرستادهای پیامبر بود«54»
و خاندان خود را به نماز و زکات فرمان میداد و همواره نزد پروردگارش پسندیده[رفتار] بود«55»
و در این کتاب از ادریس یاد کن که او راستگویی پیامبر بود«56»
و [ما] او را به مقامی بلند ارتقا دادیم«57»
آنان کسانی از پیامبران بودند که خداوند بر ایشان نعمت ارزانی داشت از فرزندان آدم بودند و از کسانی که همراه نوح [بر کشتی] سوار کردیم و از فرزندان ابراهیم و اسرائیل و از کسانی که [آنان را] هدایت نمودیم و برگزیدیم [و] هر گاه آیات [خدای] رحمان بر ایشان خوانده میشد سجدهکنان و گریان به خاک میافتادند«58»
آنگاه پس از آنان جانشینانی به جای ماندند که نماز را تباه ساخته و از هوسها پیروی کردند و به زودی [سزای] گمراهی [خود] را خواهند دید«59»
مگر آنان که توبه کرده و ایمان آورده و کار شایسته انجام دادند که آنان به بهشت درمیآیند و ستمی بر ایشان نخواهد رفت«60»
باغهای جاودانی که [خدای] رحمان به بندگانش در جهان ناپیدا وعده داده است در حقیقت وعده او انجامشدنی است«61»
در آنجا سخن بیهودهای نمیشنوند جز درود و روزیشان صبح و شام در آنجا [آماده] است«62»
این همان بهشتی است که به هر یک از بندگان ما که پرهیزگار باشند به میراث میدهیم«63»
و [ما فرشتگان] جز به فرمان پروردگارت نازل نمیشویم آنچه پیش روی ما و آنچه پشتسر ما و آنچه میان این دو است [همه] به او اختصاص دارد و پروردگارت هرگز فراموشکار نبوده است«64»
پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است پس او را بپرست و در پرستش او شکیبا باش آیا برای او همنامی میشناسی«65»
و انسان میگوید آیا وقتی بمیرم راستی زنده [از قبر] بیرون آورده میشوم«66»
آیا انسان به یاد نمیآورد که ما او را قبلا آفریدهایم و حال آنکه چیزی نبوده است«67»
پس به پروردگارت سوگند که آنها را با شیاطین محشور خواهیم ساختسپس در حالی که به زانو درآمدهاند آنان را گرداگرد دوزخ حاضر خواهیم کرد«68»
آنگاه از هر دستهای کسانی از آنان را که بر [خدای] رحمان سرکشتر بودهاند بیرون خواهیم کشید«69»
پس از آن به کسانی که برای درآمدن به [جهنم] سزاوارترند خود داناتریم«70»
و هیچ کس از شما نیست مگر [اینکه] در آن وارد میگردد این [امر] همواره بر پروردگارت حکمی قطعی است«71»
آنگاه کسانی را که پرهیزگار بودهاند میرهانیم و ستمگران را به زانو درافتاده در [دوزخ] رها میکنیم«72»
و چون آیات روشن ما بر آنان خوانده شود کسانی که کفر ورزیدهاند به آنان که ایمان آوردهاند میگویند کدام یک از [ما] دو گروه جایگاهش بهتر و محفلش آراسته‌تر است«73»
و چه بسیار نسلها را پیش از آنان نابود کردیم که اثاثی بهتر و ظاهری فریباتر داشتند«74»
بگو هر که در گمراهی است [خدای] رحمان به او تا زمانی مهلت میدهد تا وقتی آنچه به آنان وعده داده میشود یا عذاب یا روز رستاخیز را ببینند پس به زودی خواهند دانست جایگاه چه کسی بدتر و سپاهش ناتوانتر است«75»
و خداوند کسانی را که هدایتیافتهاند بر هدایتشان می‌افزاید و نیکی‌های ماندگار نزد پروردگارت از حیث پاداش بهتر و خوشفرجامتر است«76»
آیا دیدی آن کسی را که به آیات ما کفر ورزید و گفت قطعا به من مال و فرزند [بسیار] داده خواهد شد«77»
آیا بر غیب آگاه شده یا از [خدای] رحمان عهدی گرفته است«78»
نه چنین است به زودی آنچه را میگوید مینویسیم و عذاب را برای او خواهیم افزود«79»
و آنچه را میگوید از او به ارث میبریم و تنها به سوی ما خواهد آمد«80»
و به جای خدا معبودانی اختیار کردند تا برای آنان [مایه] عزت باشد«81»
نه چنین است به زودی [آن معبودان] عبادت ایشان را انکار میکنند و دشمن آنان میگردند«82»
آیا ندانستی که ما شیطانها را بر کافران گماشتهایم تا آنان را [به گناهان] تحریک کنند«83»
پس بر ضد آنان شتاب مکن که ما [روزها] را برای آنها شماره میکنیم«84»
[یاد کن] روزی را که پرهیزگاران را به سوی [خدای] رحمان گروه گروه محشور میکنیم«85»
و مجرمان را با حال تشنگی به سوی دوزخ میرانیم«86»
[آنان] اختیار شفاعت را ندارند جز آن کس که از جانب [خدای] رحمان پیمانی گرفته است«87»
و گفتند [خدای] رحمان فرزندی اختیار کرده است«88»
واقعا چیز زشتی را [بر زبان] آوردید«89»
چیزی نمانده است که آسمانها از این [سخن] بشکافند و زمین چاک خورد و کوهها به شدت فرو ریزند«90»
از اینکه برای [خدای] رحمان فرزندی قایل شدند«91»
[خدای] رحمان را نسزد که فرزندی اختیار کند«92»
هر که در آسمانها و زمین است جز بندهوار به سوی [خدای] رحمان نمی‌آید«93»
و یقینا آنها را به حساب آورده و به دقتشماره کرده است«94»
و روز قیامت همه آنها تنها به سوی او خواهند آمد«95»
کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کردهاند به زودی [خدای] رحمان برای آنان محبتی [در دلها] قرار میدهد«96»
در حقیقت ما این [قرآن] را بر زبان تو آسان ساختیم تا پرهیزگاران را بدان نوید و مردم ستیزهجو را بدان بیم دهی«97»
و چه بسیار نسلها که پیش از آنان هلاک کردیم آیا کسی از آنان را مییابی یا صدایی از ایشان میشنوی«98»