به نام خداوند رحمت‌گر مهربان

طا سین میم«1»
این است آیه ‏هاى کتاب روشنگر«2»
شاید تو از اینکه [مشرکان] ایمان نمى‏‌آورند جان خود را تباه سازى«3»
اگر بخواهیم معجزه‌‏اى از آسمان بر آنان فرود مى‏آوریم تا در برابر آن گردن‌هایشان خاضع گردد«4»
و هیچ تذکر جدیدى از سوى [خداى] رحمان برایشان نیامد جز اینکه همواره از آن روى برمى‏ تافتند«5»
[آنان] در حقیقت به تکذیب پرداختند و به زودى خبر آنچه که بدان ریشخند مى کردند بدیشان خواهد رسید«6»
مگر در زمین ننگریسته‏ اند که چه قدر در آن از هر گونه جفت‌هاى زیبا رویانیده‌‏ایم«7»
قطعا در این [هنرنمایى] عبرتى است و[لى] بیشترشان ایمان ‏آورنده نیستند«8»
و در حقیقت پروردگار تو همان شکست‏ ناپذیر مهربان است«9»
و [یاد کن] هنگامى را که پروردگارت موسى را ندا درداد که به سوى قوم ستمکار برو«10»
قوم فرعون آیا پروا ندارند«11»
گفت پروردگارا مى‌‏ترسم مرا تکذیب کنند«12»
و سینه‏ ام تنگ مى‌‏گردد و زبانم باز نمى‌شود پس به سوى هارون بفرست«13»
و [از طرفى] آنان بر [گردن] من خونى دارند و مى‌‏ترسم مرا بکشند«14»
فرمود نه چنین نیست نشانه‏ هاى ما را [براى آنان] بب رید که ما با شما شنونده ‏ایم«15»
پس به سوى فرعون بروید و بگویید ما پیامبر پروردگار جهانیانیم«16»
فرزندان اسرائیل را با ما بفرست«17»
[فرعون] گفت آیا تو را از کودکى در میان خود نپروردیم و سالیانى چند از عمرت را پیش ما نماندى«18»
و [سرانجام] کار خود را کردى و تو از ناسپاسانى«19»
گفت آن را هنگامى مرتکب شدم که از گمراهان بودم«20»
و چون از شما ترسیدم از شما گریختم تا پروردگارم به من دانش بخشید و مرا از پیامبران قرار داد«21»
و [آیا] اینکه فرزندان اسرائیل را بنده [خود] ساخته‏اى نعمتى است که منتش را بر من مى‏‌نهى«22»
فرعون گفت و پروردگار جهانیان چیست«23»
گفت پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است ‏اگر اهل یقین باشید«24»
[فرعون] به کسانى که پیرامونش بودند گفت آیا نمى‏‌شنوید«25»
[موسى دوباره] گفت پروردگار شما و پروردگار پدران پیشین شما«26»
[فرعون] گفت واقعا این پیامبرى که به سوى شما فرستاده شده سخت دیوانه است«27»
[موسى] گفت پروردگار خاور و باختر و آنچه میان آن دو است‏اگر تعقل کنید«28»
[فرعون] گفت اگر خدایى غیر از من اختیار کنى قطعا تو را از [جمله] زندانیان خواهم ساخت«29»
گفت گر چه براى تو چیزى آشکار بیاورم«30»
گفت اگر راست مى‏گویى آن را بیاور«31»
پس عصاى خود بیفکند و بناگاه آن اژدرى نمایان شد«32»
و دستش را بیرون کشید و بناگاه آن براى تماشاگران سپید مى‌‏نمود«33»
[فرعون] به سرانى که پیرامونش بودند گفت واقعا این ساحرى بسیار داناست«34»
مى‏‌خواهد با سحر خود شما را از سرزمینتان بیرون کند اکنون چه راى مى‌‏دهید«35»
گفتند او و برادرش را در بند دار و گردآورندگان را به شهرها بفرست«36»
تا هر ساحر ماهرى را نزد تو بیاورند«37»
پس ساحران براى موعد روزى معلوم گردآورى شدند«38»
و به توده مردم گفته شد آیا شما هم جمع خواهید شد«39»
بدین امید که اگر ساحران غالب شدند از آنان پیروى کنیم«40»
و چون ساحران پیش فرعون آمدند گفتند آیا اگر ما غالب آییم واقعا براى ما مزدى خواهد بود«41»
گفت آرى و در آن صورت شما حتما از [زمره] مقربان خواهید شد«42»
موسى به آنان گفت آنچه را شما مى‏اندازید بیندازید«43»
پس ریسمان‌ها و چوب‌دستى‌‏هایشان را انداختند و گفتند به عزت فرعون که ما حتما پیروزیم«44»
پس موسى عصایش را انداخت و بناگاه هر چه را به دروغ برساخته بودند بلعید«45»
در نتیجه ساحران به حالت‏ سجده درافتادند«46»
گفتند به پروردگار جهانیان ایمان آوردیم«47»
پروردگار موسى و هارون«48»
گفت [آیا] پیش از آنکه به شما اجازه دهم به او ایمان آوردید قطعا او همان بزرگ شماست که به شما سحر آموخته است به زودى خواهید دانست‏ حتما دست‌ها و پاهاى شما را از چپ و راست ‏خواهم برید و همه‏‌تان را به دار خواهم آویخت«49»
گفتند باکى نیست ما روى به سوى پروردگار خود مى‏‌آوریم«50»
ما امیدواریم که پروردگارمان گناهانمان را بر ما ببخشاید [چرا] که نخستین ایمان‏ آورندگان بودیم«51»
و به موسى وحى کردیم که بندگان مرا شبانه حرکت ده زیرا شما مورد تعقیب قرار خواهید گرفت«52»
پس فرعون ماموران جمع‏آورى [خود را] به شهرها فرستاد«53»
[و گفت] اینها عده‌‏اى ناچیزند«54»
و راستى آنها ما را بر سر خشم آورده‌‏اند«55»
و[لى] ما همگى به حال آماده ‏باش درآمده‌‏ایم«56»
سرانجام ما آنان را از باغستان‌ها و چشمه‌‏سارها«57»
و گنجینه‏‌ها و جایگاه‌‏هاى پر ناز و نعمت بیرون کردیم«58»
[اراده ما] چنین بود و آن [نعمتها] را به فرزندان اسرائیل میراث دادیم«59»
پس هنگام برآمدن آفتاب آنها را تعقیب کردند«60»
چون دو گروه همدیگر را دیدند یاران موسى گفتند ما قطعا گرفتار خواهیم شد«61»
گفت چنین نیست زیرا پروردگارم با من است و به زودى مرا راهنمایى خواهد کرد«62»
پس به موسى وحى کردیم با عصاى خود بر این دریا بزن تا از هم شکافت و هر پاره‏اى همچون کوهى سترگ بود«63»
و دیگران را بدانجا نزدیک گردانیدیم«64»
و موسى و همه کسانى را که همراه او بودند نجات دادیم«65»
آنگاه دیگران را غرق کردیم«66»
مسلما در این [واقعه] عبرتى بود و[لى] بیشترشان ایمان ‏آورنده نبودند«67»
و قطعا پروردگار تو همان شکست‏ ناپذیر مهربان است«68»
و بر آنان گزارش ابراهیم را بخوان«69»
آنگاه که به پدر خود و قومش گفت چه مى‌‏پرستید«70»
گفتند بتانى را مى‏‌پرستیم و همواره ملازم آنهاییم«71»
گفت آیا وقتى دعا مى‏‌کنید از شما مى‌‏شنوند«72»
یا به شما سود یا زیان مى‏‌رسانند«73»
گفتند نه بلکه پدران خود را یافتیم که چنین مى‏‌کردند«74»
گفت آیا در آنچه مى‌‏پرستیده‏اید تامل کرده‌‏اید«75»
شما و پدران پیشین شما«76»
قطعا همه آنها جز پروردگار جهانیان دشمن منند«77»
آن کس که مرا آفریده و همو راهنماییم مى‏‌کند«78»
و آن کس که او به من خوراک مى‏دهد و سیرابم مى‏‌گرداند«79»
و چون بیمار شوم او مرا درمان مى‏‌بخشد«80»
و آن کس که مرا مى‏‌میراند و سپس زنده‏ام مى‌‏گرداند«81»
و آن کس که امید دارم روز پاداش گناهم را بر من ببخشاید«82»
پروردگارا به من دانش عطا کن و مرا به صالحان ملحق فرماى«83»
و براى من در [میان] آیندگان آوازه نیکو گذار«84»
و مرا از وارثان بهشت پر نعمت گردان«85»
و بر پدرم ببخشاى که او از گمراهان بود«86»
و روزى که [مردم] برانگیخته مى‌‏شوند رسوایم مکن«87»
روزى که هیچ مال و فرزندى سود نمى‏دهد«88»
مگر کسى که دلى پاک به سوى خدا بیاورد«89»
و [آن روز] بهشت براى پرهیزگاران نزدیک مى‏‌گردد«90»
و جهنم براى گمراهان نمودار مى‏شود«91»
و به آنان گفته مى‏شود آنچه جز خدا مى‏‌پرستیدید کجایند«92»
آیا یاریتان مى‏کنند یا خود را یارى مى‌‏دهند«93»
پس آنها و همه گمراهان در آن [آتش] افکنده مى‌‏شوند«94»
و [نیز] همه سپاهیان ابلیس«95»
آنها در آنجا با یکدیگر ستیزه مى‏کنند [و] مى‏‌گویند«96»
سوگند به خدا که ما در گمراهى آشکارى بودیم«97»
آنگاه که شما را با پروردگار جهانیان برابر مى‏‌کردیم«98»
و جز تباهکاران ما را گمراه نکردند«99»
در نتیجه شفاعت‌گرانى نداریم «100»
و نه دوستى نزدیک «101»
و اى کاش که بازگشتى براى ما بود و از مؤمنان مى‌‏شدیم «102»
حقا در این [سرگذشت درس] عبرتى است و[لى] بیشترشان مؤمن نبودند «103»
و در حقیقت پروردگار تو همان شکست‏ناپذیر مهربان است «104»
قوم نوح پیامبران را تکذیب کردند «105»
چون برادرشان نوح به آنان گفت آیا پروا ندارید «106»
من براى شما فرستاده‏اى در خور اعتمادم «107»
از خدا پروا کنید و فرمانم ببرید «108»
و بر این [رسالت] اجرى از شما طلب نمى‏کنم اجر من جز بر عهده پروردگار جهانیان نیست «109»
پس از خدا پروا کنید و فرمانم ببرید «110»
گفتند آیا به تو ایمان بیاوریم و حال آنکه فرومایگان از تو پیروى کرده‌‏اند «111»
[نوح] گفت به [جزئیات] آنچه مى‌‏کرده‌‏اند چه آگاهى دارم «112»
حسابشان اگر درمى‏یابید جز با پروردگارم نیست «113»
و من طردکننده مؤمنان نیستم«114»
من جز هشداردهنده‏اى آشکار [بیش] نیستم «115»
گفتند اى نوح اگر دست برندارى قطعا از [جمله] سنگسارشدگان خواهى بود «116»
گفت پروردگارا قوم من مرا تکذیب کردند «117»
میان من و آنان فیصله ده و من و هر کس از مؤمنان را که با من است نجات بخش «118»
پس او و هر که را در آن کشتى آکنده با او بود رهانیدیم «119»
آنگاه باقى‏ماندگان را غرق کردیم «120»
قطعا در این [ماجرا درس] عبرتى بود و[لى] بیشترشان ایمان‌‏آورنده نبودند «121»
و در حقیقت پروردگار تو همان شکست‏‌ناپذیر مهربان است «122»
عادیان پیامبران [خدا] را تکذیب کردند «123»
آنگاه که برادرشان هود به آنان گفت آیا پروا ندارید «124»
من براى شما فرستاده‏اى در خور اعتمادم «125»
از خدا پروا کنید و فرمانم ببرید «126»
و بر این [رسالت] اجرى از شما طلب نمى‏کنم اجر من جز بر عهده پروردگار جهانیان نیست «127»
آیا بر هر تپه‏اى بنایى مى‏‌سازید که [در آن] دست به بیهوده‌‏کارى زنید «128»
و کاخ‌هاى استوار مى‏گیرید به امید آنکه جاودانه بمانید «129»
و چون حمله‏‌ور مى‏شوید [چون] زورگویان حمله‌‏ور مى‏شوید «130»
پس از خدا پروا دارید و فرمانم ببرید «131»
و از آن کس که شما را به آنچه مى‌‏دانید مدد کرد پروا دارید «132»
شما را به [دادن] دام‌ها و پسران مدد کرد «133»
و به [دادن] باغ‌ها و چشمه‌‏ساران «134»
من از عذاب روزى هولناک بر شما مى‌‏ترسم «135»
گفتند خواه اندرز دهى و خواه از اندرزدهندگان نباشى براى ما یکسان است «136»
این جز شیوه پیشینیان نیست «137»
و ما عذاب نخواهیم شد «138»
پس تکذیبش کردند و هلاکشان کردیم قطعا در این [ماجرا درس] عبرتى بود و[لى] بیشترشان ایمان‏‌آورنده نبودند «139»
و در حقیقت پروردگار تو همان شکست‏ناپذیر مهربان است «140»
ثمودیان پیامبران [خدا] را تکذیب کردند «141»
آنگاه که برادرشان صالح به آنان گفت آیا پروا ندارید «142»
من براى شما فرستاده‏اى در خور اعتمادم «143»
از خدا پروا کنید و فرمانم ببرید «144»
و بر این [رسالت] اجرى از شما طلب نمى‌‏کنم اجر من جز بر عهده پروردگار جهانیان نیست «145»
آیا شما را در آنچه اینجا دارید آسوده رها مى‏‌کنند «146»
در باغ‌ها و در کنار چشمه‌‏ساران «147»
و کشتزارها و خرمابنانى که شکوفه‌‏هایشان لطیف است «148»
و هنرمندانه براى خود از کوه‌ها خانه‏‌هایى مى‏تراشید «149»
از خدا پروا کنید و فرمانم ببرید «150»
و فرمان افراطگران را پیروى مکنید «151»
آنان که در زمین فساد مى‏‌کنند و اصلاح نمى‏‌کنند «152»
گفتند قطعا تو از افسون‏‌شدگانى «153»
تو جز بشرى مانند ما [بیش] نیستى اگر راست مى‏‌گویى معجزه‏‌اى بیاور «154»
گفت این ماده‌‏شترى است که نوبتى از آب او راست و روزى معین نوبت آب شماست «155»
و به آن گزندى مرسانید که عذاب روزى هولناک شما را فرو مى‏گیرد «156»
پس آن را پى کردند و پشیمان گشتند «157»
آنگاه آنان را عذاب فرو گرفت قطعا در این [ماجرا] عبرتى است و[لى] بیشترشان ایمان ‏آورنده نبودند «158»
و در حقیقت پروردگار تو همان شکست‏ ناپذیر مهربان است «159»
قوم لوط فرستادگان را تکذیب کردند «160»
آنگاه برادرشان لوط به آنان گفت آیا پروا ندارید «161»
من براى شما فرستاده‏اى در خور اعتمادم «162»
از خدا پروا دارید و فرمانم ببرید «163»
و بر این [رسالت] اجرى از شما طلب نمى‏‌کنم اجر من جز بر عهده پروردگار جهانیان نیست «164»
آیا از میان مردم جهان با مردها در مى‏‌آمیزید «165»
و آنچه را پروردگارتان از همسرانتان براى شما آفریده وامى‏‌گذارید [نه] بلکه شما مردمى تجاوزکارید «166»
گفتند اى لوط اگر دست برندارى قطعا از اخراج‏ شدگان خواهى بود «167»
گفت به راستى من دشمن کردار شمایم «168»
پروردگارا مرا و کسان مرا از آنچه انجام مى‏‌دهند رهایى بخش «169»
پس او و کسانش را همگى رهانیدیم «170»
جز پیرزنى که از باقى‏‌ماندگان [در خاکستر آتش] بود «171»
سپس دیگران را سخت هلاک کردیم «172»
و بر [سر] آنان بارانى [از آتش گوگرد] فرو ریختیم و چه بد بود باران بیم‏‌داده‏‌شدگان «173»
قطعا در این [عقوبت] عبرتى است و[لى] بیشترشان ایمان‏آورنده نبودند «174»
و در حقیقت پروردگار تو همان شکست‌‏ناپذیر مهربان است «175»
اصحاب ایکه فرستادگان را تکذیب کردند «176»
آنگاه که شعیب به آنان گفت آیا پروا ندارید «177»
من براى شما فرستاده‏اى در خور اعتمادم «178»
از خدا پروا دارید و فرمانم ببرید «179»
و بر این [رسالت] اجرى از شما طلب نمى‏‌کنم اجر من جز بر عهده پروردگار جهانیان نیست «180»
پیمانه را تمام دهید و از کم‏‌فروشان مباشید «181»
و با ترازوى درست بسنجید «182»
و از ارزش اموال مردم مکاهید و در زمین سر به فساد بر مدارید «183»
و از آن کس که شما و خلق [انبوه] گذشته را آفریده است پروا کنید «184»
گفتند تو واقعا از افسون‏شدگانى «185»
و تو جز بشرى مانند ما [بیش] نیستى و قطعا تو را از دروغگویان مى‏دانیم «186»
پس اگر از راستگویانى پاره‏اى از آسمان بر [سر] ما بیفکن «187»
[شعیب] گفت پروردگارم به آنچه مى‏کنید داناتر است «188»
پس او را تکذیب کردند و عذاب روز ابر [آتشبار] آنان را فرو گرفت به راستى آن عذاب روزى هولناک بود «189»
قطعا در این [عقوبت درس] عبرتى است و[لى] بیشترشان ایمان آورنده نبودند «190»
و در حقیقت پروردگار تو همان شکست‌‏ناپذیر مهربان است «191»
و راستى که این [قرآن] وحى پروردگار جهانیان است «192»
روح الامین آن را بر دلت نازل کرد «193»
تا از [جمله] هشداردهندگان باشى «194»
به زبان عربى روشن «195»
و [وصف] آن در کتابهاى پیشینیان آمده است «196»
آیا براى آنان این خود دلیلى روشن نیست که علماى بنى‏اسرائیل از آن اطلاع دارند «197»
و اگر آن را بر برخى از غیر عرب زبانان نازل مى‏‌کردیم «198»
و پیامبر آن را برایشان مى‌‏خواند به آن ایمان نمى‌‏آوردند «199»
این گونه در دلهاى گناهکاران [انکار را] راه مى‏‌دهیم «200»
که به آن نگروند تا عذاب پردرد را ببینند «201»
که به طور ناگهانى در حالى که بى‏‌خبرند بدیشان برسد «202»
و بگویند آیا مهلت‏ خواهیم یافت «203»
پس آیا عذاب ما را به شتاب مى‏خواهند «204»
مگر نمى‏‌دانى که اگر سالها آنان را برخوردار کنیم «205»
و آنگاه آنچه که [بدان] بیم داده مى‌‏شوند بدیشان برسد «206»
آنچه از آن برخوردار مى‏‌شدند به کارشان نمى‏‌آید [و عذاب را از آنان دفع نمى‏‌کند] «207»
و هیچ شهرى را هلاک نکردیم مگر آنکه براى آن هشداردهندگانى بود «208»
[تا آنان را] تذکر [دهند] و ما ستمکار نبوده‌‏ایم «209»
و شیطانها آن را فرود نیاورده‏اند «210»
و آنان را نسزد و نمى‌‏توانند [وحى کنند] «211»
در حقیقت آنها از شنیدن معزول [و محروم]اند «212»
پس با خدا خداى دیگر مخوان که از عذاب‏شدگان خواهى شد «213»
و خویشان نزدیکت را هشدار ده «214»     
و براى آن مؤمنانى که تو را پیروى کرده ‏اند بال خود را فرو گستر «215»
و اگر تو را نافرمانى کردند بگو من از آنچه مى‏‌کنید بیزارم «216»
و بر [خداى] عزیز مهربان توکل کن «217»
آن کس که چون [به نماز] برمى‌‏خیزى تو را مى‌‏بیند «218»
و حرکت تو را در میان سجده‏‌کنندگان [مى‏نگرد] «219»
او همان شنواى داناست «220»
آیا شما را خبر دهم که شیاطین بر چه کسى فرود مى‌‏آیند «221»
بر هر دروغزن گناهکارى فرود مى‌‏آیند «222»
که [دزدانه] گوش فرا مى‌‏دارند و بیشترشان دروغ‌گویند «223»
و شاعران را گمراهان پیروى مى‏‌کنند «224»
آیا ندیده‏‌اى که آنان در هر وادیى سرگردانند «225»
و آنانند که چیزهایى مى‏‌گویند که انجام نمى ‏دهند «226»
مگر کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده و خدا را بسیار به یاد آورده و پس از آنکه مورد ستم قرار گرفته‏‌اند یارى خواسته‌‏اند و کسانى که ستم کرده‏اند به زودى خواهند دانست به کدام بازگشتگاه برخواهند گشت «227»