به نام خداوند رحمت‌گر مهربان

الف لام میم«1»
آیا مردم پنداشتند که تا گفتند ایمان آوردیم رها مى‌‏شوند و مورد آزمایش قرار نمى‏‌گیرند«2»
و به یقین کسانى را که پیش از اینان بودند آزمودیم تا خدا آنان را که راست گفته‌‏اند معلوم دارد و دروغگویان را [نیز] معلوم دارد«3»
آیا کسانى که کارهاى بد مى‌‏کنند مى‏‌پندارند که بر ما پیشى خواهند جست چه بد داورى مى‏‌کنند«4»
کسى که به دیدار خدا امید دارد [بداند که] اجل [او از سوى] خدا آمدنى است و اوست‏ شنواى دانا«5»
و هر که بکوشد تنها براى خود مى‏‌کوشد زیرا خدا از جهانیان سخت بى‏‌نیاز است«6»
و کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده‌‏اند قطعا گناهانشان را از آنان مى زداییم و بهتر از آنچه مى‏‌کردند پاداششان مى‏‌دهیم«7»
و به انسان سفارش کردیم که به پدر و مادر خود نیکى کند و[لى] اگر آنها با تو درکوشند تا چیزى را که بدان علم ندارى با من شریک گردانى از ایشان اطاعت مکن سرانجامتان به سوى من است و شما را از [حقیقت] آنچه انجام مى‌‏دادید باخبر خواهم کرد«8»
و کسانى که گرویده و کارهاى شایسته کرده‌‏اند البته آنان را در زمره شایستگان درمى‌‏آوریم«9»
و از میان مردم کسانى‏‌اند که مى‏گویند به خدا ایمان آورده‌‏ایم و چون در [راه] خدا آزار کشند آزمایش مردم را مانند عذاب خدا قرار مى‌‏دهند و اگر از جانب پروردگارت پیروزى رسد حتما خواهند گفت ما با شما بودیم آیا خدا به آنچه در دل‌هاى جهانیان است داناتر نیست«10»
و قطعا خدا کسانى را که ایمان آورده‌‏اند مى‏شناسد و یقینا منافقان را [نیز] مى‏‌شناسد«11»
و کسانى که کافر شده‌‏اند به کسانى که ایمان آورده‌‏اند مى‏گویند راه ما را پیروى کنید و گناهانتان به گردن ما و[لى] چیزى از گناهانشان را به گردن نخواهند گرفت قطعا آنان دروغ‌گویانند«12»
و قطعا بارهاى گران خودشان و بارهاى گران [دیگر] را با بارهاى گران خود برخواهند گرفت و مسلما روز قیامت از آنچه به دروغ برمى‏‌بستند پرسیده خواهند شد«13»
و به راستى نوح را به سوى قومش فرستادیم پس در میان آنان نهصد و پنجاه سال درنگ کرد تا طوفان آنها را در حالى که ستمکار بودند فرا گرفت«14»
و او را با کشتى‌‏نشینان برهانیدیم و آن [سفینه] را براى جهانیان عبرتى گردانیدیم«15»
و [یاد کن] ابراهیم را چون به قوم خویش گفت ‏خدا را بپرستید و از او پروا بدارید اگر بدانید این [کار] براى شما بهتر است«16»
واقعا آنچه را که شما سواى خدا مى‌‏پرستید جز بتانى [بیش] نیستند و دروغى برمى‏‌سازید در حقیقت کسانى را که جز خدا مى‏‌پرستید اختیار روزى شما را در دست ندارند پس روزى را پیش خدا بجویید و او را بپرستید و وى را سپاس گویید که به سوى او بازگردانیده مى‏‌شوید«17»
و اگر تکذیب کنید قطعا امت‌هاى پیش از شما [هم] تکذیب کردند و بر پیامبر [خدا] جز ابلاغ آشکار [وظیفه‌‏اى] نیست«18»
آیا ندیده‌‏اند که خدا چگونه آفرینش را آغاز مى‏‌کند سپس آن را باز مى‏‌گرداند در حقیقت این [کار] بر خدا آسان است«19»
بگو در زمین بگردید و بنگرید چگونه آفرینش را آغاز کرده است‏ سپس [باز ] خداست که نشاه آخرت را پدید مى‌‏آورد خداست که بر هر چیزى تواناست«20»
هر که را بخواهد عذاب و هر که را بخواهد رحمت مى‏‌کند و به سوى او بازگردانیده مى‌شوید«21»
و شما نه در زمین و نه در آسمان درمانده‏‌کننده [او] نیستید و جز خدا براى شما یار و یاورى نیست«22»
و کسانى که آیات خدا و لقاى او را منکر شدند آنانند که از رحمت من نومیدند و ایشان را عذابى پر درد خواهد بود«23»
و پاسخ قومش جز این نبود که گفتند بکشیدش یا بسوزانیدش ولى خدا او را از آتش نجات بخشید آرى در این [نجات بخشى خدا] براى مردمى که ایمان دارند قطعا دلایلى است«24»
و [ابراهیم] گفت جز خدا فقط بت‌هایى را اختیار کرده‌‏اید که آن هم براى دوستى میان شما در زندگى دنیاست آنگاه روز قیامت بعضى از شما بعضى دیگر را انکار و برخى از شما برخى دیگر را لعنت مى‏‌کنند و جایتان در آتش است و براى شما یاورانى نخواهد بود«25»
پس لوط به او ایمان آورد و [ابراهیم] گفت من به سوى پروردگار خود روى مى آورم که اوست ارجمند حکیم«26»
و اسحاق و یعقوب را به او عطا کردیم و در میان فرزندانش پیامبرى و کتاب قرار دادیم و در دنیا پاداشش را به او بخشیدیم و قطعا او در آخرت [نیز] از شایستگان خواهد بود«27»
و [یاد کن] لوط را هنگامى که به قوم خود گفت‏ شما به کارى زشت مى‌‏پردازید که هیچ یک از مردم زمین در آن [کار] بر شما پیشى نگرفته است«28»
آیا شما با مردها درمى‌‏آمیزید و راه [توالد و تناسل] را قطع مى‏‌کنید و در محافل [انس] خود پلیدکارى مى‏‌کنید و[لى] پاسخ قومش جز این نبود که گفتند اگر راست مى گویى عذاب خدا را براى ما بیاور«29»
[لوط] گفت پروردگارا مرا بر قوم فساد کار غالب گردان«30»
و چون فرستادگان ما براى ابراهیم مژده آوردند گفتند ما اهل این شهر را هلاک خواهیم کرد زیرا مردمش ستمکار بوده‌‏اند«31»
گفت لوط [نیز] در آنجاست گفتند ما بهتر مى‏‌دانیم چه کسانى در آنجا هستند او و کسانش را جز زنش که از باقى ماندگان [در خاکستر آتش] است‏ حتما نجات خواهیم داد«32»
و هنگامى که فرستادگان ما به سوى لوط آمدند به علت [حضور] ایشان ناراحت‏ شد و دستش از [حمایت] آنها کوتاه گردید گفتند مترس و غم مدار که ما تو و خانواده‌‏ات را جز زنت که از باقى‏‌ماندگان [در خاکستر آتش] است‏ حتما مى‌رهانیم«33»
ما بر مردم این شهر به [سزاى] فسقى که مى‏‌کردند عذابى از آسمان فرو خواهیم فرستاد«34»
و از آن [شهر سوخته] براى مردمى که مى‌‏اندیشند نشانه‌‏اى روشن باقى گذاشتیم«35»
و به سوى [مردم] مدین برادرشان شعیب را [فرستادیم] گفت اى قوم من خدا را بپرستید و به روز بازپسین امید داشته باشید و در زمین سر به فساد برمدارید«36»
پس او را دروغگو خواندند و زلزله آنان را فرو گرفت و بامدادان در خانه‌‏هایشان از پا درآمدند«37»
و عاد و ثمود را [نیز هلاک نمودیم] قطعا [فرجام آنان] از سراهایشان بر شما آشکار گردیده است و شیطان کارهایشان را در نظرشان بیاراست و از راه بازشان داشت با آنکه [در کار دنیا] بینا بودند«38»
و قارون و فرعون و هامان را [هم هلاک کردیم] و به راستى موسى براى آنان دلایل آشکار آورد و[لى آنها] در آن سرزمین سرکشى نمودند و [با این همه بر ما] پیشى نجستند«39»
و هر یک [از ایشان] را به گناهش گرفتار [عذاب] کردیم از آنان کسانى بودند که بر [سر] ایشان بادى همراه با شن فرو فرستادیم و از آنان کسانى بودند که فریاد [مرگبار] آنها را فرو گرفت و برخى از آنان را در زمین فرو بردیم و بعضى را غرق کردیم و [این] خدا نبود که بر ایشان ستم کرد بلکه خودشان بر خود ستم مى‏‌کردند«40»
داستان کسانى که غیر از خدا دوستانى اختیار کرده‌‏اند همچون عنکبوت است که [با آب دهان خود] خانه‏اى براى خویش ساخته و در حقیقت اگر مى‌‏دانستند سست‏‌ترین خانه‏‌ها همان خانه عنکبوت است«41»
خدا مى‌‏داند هر آنچه را که جز او مى‏‌خوانند و هم اوست‏ شکست‏ ناپذیر سنجیده‌‏کار«42»
و این مثلها را براى مردم مى‌‏زنیم و[لى] جز دانشوران آنها را درنیابند«43»
خداوند آسمانها و زمین را به حق آفرید قطعا در این [آفرینش] براى مؤمنان عبرتى است«44»
آنچه از کتاب به سوى تو وحى شده است بخوان و نماز را برپا دار که نماز از کار زشت و ناپسند باز مى‌‏دارد و قطعا یاد خدا بالاتر است و خدا مى‏داند چه مى‌‏کنید«45»
و با اهل کتاب جز به [شیوه‌‏اى] که بهتر است مجادله مکنید مگر [با] کسانى از آنان که ستم کرده‏‌اند و بگویید به آنچه به سوى ما نازل شده و [آنچه] به سوى شما نازل گردیده ایمان آوردیم و خداى ما و خداى شما یکى است و ما تسلیم اوییم«46»
و همچنین ما قرآن را بر تو نازل کردیم پس آنان که بدیشان کتاب داده‌‏ایم بدان ایمان مى‏‌آورند و از میان اینان کسانى‏‌اند که به آن مى‏‌گروند و جز کافران [کسى] آیات ما را انکار نمى‏‌کند«47»
و تو هیچ کتابى را پیش از این نمى‏‌خواندى و با دست [راست] خود [کتابى] نمى‏‌نوشتى و گر نه باطل‏اندیشان قطعا به شک مى‏‌افتادند«48»
بلکه [قرآن] آیاتى روشن در سینه‌هاى کسانى است که علم [الهى] یافته‌‏اند و جز ستمگران منکر آیات ما نمى‏‌شوند«49»
و گفتند چرا بر او از جانب پروردگارش نشانه‌‏هایى [معجزه‏آسا] نازل نشده است بگو آن نشانه‌‏ها پیش خداست و من تنها هشداردهنده‌‏اى آشکارم«50»
آیا براى ایشان بس نیست که این کتاب را که بر آنان خوانده مى‏‌شود بر تو فرو فرستادیم در حقیقت در این [کار] براى مردمى که ایمان دارند رحمت و یادآورى است«51»
بگو کافى است‏ خدا میان من و شما شاهد باشد آنچه را که در آسمانها و زمین است مى‏‌داند و آنان که به باطل گرویده و خدا را انکار کرده‌‏اند همان زیان‌کارانند«52»
و از تو به شتاب درخواست عذاب [الهى را] دارند و اگر سرآمدى معین نبود قطعا عذاب به آنان مى‏‌رسید و بى‏‌آنکه خبردار شوند غافلگیرشان مى‌‏کرد«53»
و شتاب‌زده از تو عذاب مى‏‌خواهند و حال آنکه جهنم قطعا بر کافران احاطه دارد«54»
آن روز که عذاب از بالاى [سر] آنها و از زیر پاهایشان آنها را فرو گیرد و [خدا] مى‌‏فرماید [نتیجه] آنچه را مى‌‏کردید بچشید«55»
اى بندگان من که ایمان آورده‌‏اید زمین من فراخ است تنها مرا بپرستید«56»
هر نفسى چشنده مرگ است آنگاه به سوى ما بازگردانیده خواهید شد«57»
و کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده‏اند قطعا آنان را در غرفه‌‏هایى از بهشت جاى مى‏‌دهیم که از زیر آنها جوی‌ها روان است جاودان در آنجا خواهند بود چه نیکوست پاداش عمل ‏کنندگان«58»
همان کسانى که شکیبایى ورزیده و بر پروردگارشان توکل نموده‌‏اند«59»
و چه بسیار جاندارانى که نمى‏‌توانند متحمل روزى خود شوند خداست که آنها و شما را روزى مى‏‌دهد و اوست‏ شنواى دانا«60»
و اگر از ایشان بپرسى چه کسى آسمان‌ها و زمین را آفریده و خورشید و ماه را [چنین] رام کرده است‏ حتما خواهند گفت الله پس چگونه [از حق] بازگردانیده مى‏‌شوند«61»
خدا بر هر کس از بندگانش که بخواهد روزى را گشاده مى‏‌گرداند و [یا] بر او تنگ مى‏‌سازد زیرا خدا به هر چیزى داناست«62»
و اگر از آنان بپرسى چه کسى از آسمان آبى فرو فرستاده و زمین را پس از مرگش به وسیله آن زنده گردانیده است‏ حتما خواهند گفت الله بگو ستایش از آن خداست با این همه بیشترشان نمى‌‏اندیشند«63»
این زندگى دنیا جز سرگرمى و بازیچه نیست و زندگى حقیقى همانا [در] سراى آخرت است اى کاش مى‏‌دانستند«64»
و هنگامى که بر کشتى سوار مى‏‌شوند خدا را پاک دلانه مى‌‏خوانند و[لى] چون به سوى خشکى رساند و نجاتشان داد بناگاه شرک مى‌‏ورزند«65»
بگذار تا به آنچه بدیشان داده‏ایم انکار آورند و بگذار تا برخوردار شوند زودا که بدانند«66»
آیا ندیده‌‏اند که ما [براى آنان] حرمى امن قرار دادیم و حال آنکه مردم از حوالى آنان ربوده مى‏‌شوند آیا به باطل ایمان مى‏‌آورند و به نعمت‏ خدا کفر مى‏‌ورزند«67»
و کیست ‏ستمکارتر از آن کس که بر خدا دروغ بندد یا چون حق به سوى او آید آن را تکذیب کند آیا جاى کافران [در] جهنم نیست«68»
و کسانى که در راه ما کوشیده‏‌اند به یقین راه‌‏هاى خود را بر آنان مى‏‌نماییم و در حقیقت‏ خدا با نیکوکاران است«69»