به نام خداوند رحمت‌گر مهربان

سپاس خدایى را که آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آن اوست و در آخرت [نیز] سپاس از آن اوست و هم اوست‏ سنجیده ‏کار آگاه«1»
آنچه در زمین فرو مى‌‏رود و آنچه از آن بر مى‌‏آید و آنچه از آسمان فرو مى‏شود و آنچه در آن بالا مى‏‌رود [همه را] مى‏داند و اوست مهربان آمرزنده«2»
و کسانى که کافر شدند گفتند رستاخیز براى ما نخواهد آمد بگو چرا سوگند به پروردگارم که حتما براى شما خواهد آمد [همان] داناى نهان[ها] که هموزن ذره‏اى نه در آسمانها و نه در زمین از وى پوشیده نیست و نه کوچکتر از آن و نه بزرگتر از آن است مگر اینکه در کتابى روشن [درج شده] است«3»
تا کسانى را که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده‌‏اند به پاداش رساند آنانند که آمرزش و روزى خوش برایشان خواهد بود«4»
و کسانى که در [ابطال] آیات ما کوشش مى‏‌ورزند که ما را درمانده کنند برایشان عذابى از بلایى دردناک باشد«5»
و کسانى که از دانش بهره یافته‌‏اند مى‏دانند که آنچه از جانب پروردگارت به سوى تو نازل شده حق است و به راه آن عزیز ستوده[صفات] راهبرى مى‏‌کند«6»
و کسانى که کفر ورزیدند گفتند آیا مردى را به شما نشان دهیم که شما را خبر مى‌‏دهد که چون کاملا متلاشى شدید [باز] قطعا در آفرینشى جدید خواهید بود«7»
آیا [این مرد] بر خدا دروغى بسته یا جنونى در اوست [نه] بلکه آنان که به آخرت ایمان ندارند در عذاب و گمراهى دور و درازند«8»
آیا به آنچه از آسمان و زمین در دسترسشان و پشت‏‌سرشان است ننگریسته‌‏اند اگر بخواهیم آنان را در زمین فرو مى‌‏بریم یا پاره‌‏سنگهایى از آسمان بر سرشان مى‏افکنیم قطعا در این [تهدید] براى هر بنده توبه‌‏کارى عبرت است«9»
و به راستى داوود را از جانب خویش مزیتى عطا کردیم [و گفتیم] اى کوهها با او [در تسبیح خدا] هم صدا شوید و اى پرندگان [هماهنگى کنید] و آهن را براى او نرم گردانیدیم«10»
[که] زره‏‌هاى فراخ بساز و حلقه‌‏ها را درست اندازه‏‌گیرى کن و کار شایسته کنید زیرا من به آنچه انجام مى‏‌دهید بینایم«11»
و باد را براى سلیمان [رام کردیم] که رفتن آن بامداد یک ماه و آمدنش شبانگاه یک ماه [راه] بود و معدن مس را براى او ذوب [و روان] گردانیدیم و برخى از جن به فرمان پروردگارشان پیش او کار مى‏‌کردند و هر کس از آنها از دستور ما سر برمى‌‏تافت از عذاب سوزان به او مى‏‌چشانیدیم«12»
[آن متخصصان] براى او هر چه مى‏خواست از نمازخانه‏ها و مجسمه‏ها و ظروف بزرگ مانند حوضچه‏‌ها و دیگ‌هاى چسبیده به زمین مى‏‌ساختند اى خاندان داوود شکرگزار باشید و از بندگان من اندکى سپاسگزارند«13»
پس چون مرگ را بر او مقرر داشتیم جز جنبنده‏‌اى خاکى [=موریانه] که عصاى او را [به تدریج] مى‏خورد [آدمیان را] از مرگ او آگاه نگردانید پس چون [سلیمان] فرو افتاد براى جنیان روشن گردید که اگر غیب مى‏‌دانستند در آن عذاب خفت‏آور [باقى] نمى‏‌ماندند«14»
قطعا براى [مردم] سبا در محل سکونتشان نشانه [رحمتى] بود دو باغستان از راست و چپ [به آنان گفتیم] از روزى پروردگارتان بخورید و او را شکر کنید شهرى است‏ خوش و خدایى آمرزنده«15»
پس روى گردانیدند و بر آن سیل [سد] ع رم را روانه کردیم و دو باغستان آنها را به دو باغ که میوه‏‌هاى تلخ و شوره‏‌گز و نوعى از کنار تنک داشت تبدیل کردیم«16»
این [عقوبت] را به [سزاى] آنکه کفران کردند به آنان جزا دادیم و آیا جز ناسپاس را به مجازات مى‏‌رسانیم«17»
و میان آنان و میان آبادانی‌هایى که در آنها برکت نهاده بودیم شهرهاى متصل به هم قرار داده بودیم و در میان آنها مسافت را به اندازه مقرر داشته بودیم در این [راه]ها شبان و روزان آسوده‌‏خاطر بگردید«18»
تا گفتند پروردگارا میان [منزل‌هاى] سفرهایمان فاصله انداز و بر خویشتن ستم کردند پس آنها را [براى آیندگان موضوع] حکایت‌ها گردانیدیم و سخت تارومارشان کردیم قطعا در این [ماجرا] براى هر شکیباى سپاسگزارى عبرتهاست«19»
و قطعا شیطان گمان خود را در مورد آنها راست‏‌یافت و جز گروهى از مؤمنان [بقیه] از او پیروى کردند«20»
و [شیطان] را بر آنان تسلطى نبود جز آنکه کسى را که به آخرت ایمان دارد از کسى که در باره آن در تردید است باز شناسیم و پروردگار تو بر هر چیزى نگاهبان است«21»
بگو کسانى را که جز خدا [معبود خود] پنداشته‏‌اید بخوانید هموزن ذره‏اى نه در آسمانها و نه در زمین مالک نیستند و در آن دو شرکتى ندارند و براى وى از میان آنان هیچ پشتیبانى نیست«22»
و شفاعتگرى در پیشگاه او سود نمى‌‏بخشد مگر براى آن کس که به وى اجازه دهد تا چون هراس از دلهایشان برطرف شود مى‏گویند پروردگارتان چه فرمود مى‌گویند حقیقت و هموست بلندمرتبه و بزرگ«23»
بگو کیست که شما را از آسمانها و زمین روزى مى‏‌دهد بگو خدا و در حقیقت‏‌یا ما یا شما بر هدایت‏‌یا گمراهى آشکاریم«24»
بگو [شما] از آنچه ما مرتکب شده‏‌ایم بازخواست نخواهید شد و [ما نیز] از آنچه شما انجام مى‌‌‏دهید بازخواست نخواهیم شد«25»
بگو پروردگارمان ما و شما را جمع خواهد کرد سپس میان ما به حق داورى مى کند و اوست داور دانا«26»
بگو کسانى را که [به عنوان] شریک به او ملحق گردانیده‏‌اید به من نشان دهید چنین نیست بلکه اوست خداى عزیز حکیم«27»
و ما تو را جز [به سمت] بشارتگر و هشداردهنده براى تمام مردم نفرستادیم لیکن بیشتر مردم نمى‏‌دانند«28»
و مى‏‌گویند اگر راست مى‏گویید این وعده چه وقت است«29»
بگو میعاد شما روزى است که نه ساعتى از آن پس توانید رفت و نه پیشى توانید جست«30»
و کسانى که کافر شدند گفتند نه به این قرآن و نه به آن [توراتى] که پیش از آن است هرگز ایمان نخواهیم آورد و اى کاش بیدادگران را هنگامى که در پیشگاه پروردگارشان ازداشت‏‌شده‌‏اند مى‏‌دیدى [که چگونه] برخى از آنان با برخى [دیگر جدل و] گفتگو مى‏کنند کسانى که زیردست بودند به کسانى که [ریاست و] برترى داشتند مى‏‌گویند اگر شما نبودید قطعا ما مؤمن بودیم«31»
کسانى که [ریاست و] برترى داشتند به کسانى که زیردست بودند مى‏‌گویند مگر ما بودیم که شما را از هدایت پس از آنکه به سوى شما آمد بازداشتیم [نه] بلکه خودتان گناهکار بودید«32»
و کسانى که زیردست بودند به کسانى که [ریاست و] برترى داشتند مى‏‌گویند [نه] بلکه نیرنگ شب و روز [شما بود] آنگاه که ما را وادار مى‏کردید که به خدا کافر شویم و براى او همتایانى قرار دهیم و هنگامى که عذاب را ببینند پشیمانى خود را آشکار کنند و در گردن‌هاى کسانى که کافر شده‌‏اند غلها مى‏‌نهیم آیا جز به سزاى آنچه انجام مى‏‌دادند مى‌‏رسند«33»
و [ما] در هیچ شهرى هشداردهنده‏‌اى نفرستادیم جز آنکه خوش‌گذرانان آنها گفتند ما به آنچه شما بدان فرستاده شده‌‏اید کافریم«34»
و گفتند ما دارایى و فرزندانمان از همه بیشتر است و ما عذاب نخواهیم شد«35»
بگو پروردگار من است که روزى را براى هر کس که بخواهد گشاده یا تنگ مى گرداند لیکن بیشتر مردم نمى‏‌دانند«36»
و اموال و فرزندانتان چیزى نیست که شما را به پیشگاه ما نزدیک گرداند مگر کسانى که ایمان آورده و کار شایسته کرده باشند پس براى آنان دو برابر آنچه انجام داده‌‏اند پاداش است و آنها در غرفه‏‌ها[ى بهشتى] آسوده خاطر خواهند بود«37»
و کسانى که در [ابطال] آیات ما مى‏‌کوشند که [ما را به خیال خود] درمانده کنند آنانند که در عذاب احضار مى‏‌شوند«38»
بگو در حقیقت پروردگار من است که روزى را براى هر کس از بندگانش که بخواهد گشاده یا براى او تنگ مى‌‏گرداند و هر چه را انفاق کردید عوضش را او مى‏‌دهد و او بهترین روزى دهندگان است«39»
و [یاد کن] روزى را که همه آنان را محشور مى‏‌کند آنگاه به فرشتگان مى‏فرماید آیا این‌ها بودند که شما را مى‌‏پرستیدند«40»
مى‏‌گویند منزهى تو سرپرست ما تویى نه آنها بلکه جنیان را مى‏‌پرستیدند بیشترشان به آنها اعتقاد داشتند«41»
اکنون براى یکدیگر سود و زیانى ندارید و به کسانى که ستم کرده‌‏اند مى‏گوییم بچشید عذاب آتشى را که آن را دروغ مى‏‌شمردید«42»
و چون آیات تابناک ما بر آنان خوانده مى‏شود مى‏‌گویند این جز مردى نیست که مى‏‌خواهد شما را از آنچه پدرانتان مى‌‏پرستیدند باز دارد و [نیز] مى‏‌گویند این جز دروغى بربافته نیست و کسانى که به حق چون به سویشان آمد کافر شدند مى‏‌گویند این جز افسونى آشکار نیست«43»
و ما کتاب‌هایى به آنان نداده بودیم که آن را بخوانند و پیش از تو هشداردهنده‏‌اى به سویشان نفرستاده بودیم«44»
و کسانى که پیش از اینان بودند [نیز] تکذیب کردند در حالى که اینان به ده‏‌یک آنچه بدیشان داده بودیم نرسیده‌‏اند [آرى] فرستادگان مرا دروغ شمردند پس چگونه بود کیفر من«45»
بگو من فقط به شما یک اندرز مى‏‌دهم که دو دو و به تنهایى براى خدا به پا خیزید سپس بیندیشید که رفیق شما هیچ گونه دیوانگى ندارد او شما را از عذاب سختى که در پیش است جز هشداردهنده‌‏اى [بیش] نیست«46»
بگو هر مزدى که از شما خواستم آن از خودتان مزد من جز بر خدا نیست و او بر هر چیزى گواه است«47»
بگو بى‏گمان پروردگارم حقیقت را القا مى‏کند [اوست] داناى نهانها«48»
بگو حق آمد و [دیگر] باطل از سر نمى‏‌گیرد و برنمى‏‌گردد«49»
بگو اگر گمراه شوم فقط به زیان خود گمراه شده‏‌ام و اگر هدایت‏یابم [این از برکت] چیزى است که پروردگارم به سویم وحى مى‏‌کند که اوست‏ شنواى نزدیک«50»
و اى کاش مى‏‌دیدى هنگامى را که [کافران] وحشت‏‌زده‌‏اند [آنجا که راه] گریزى نمانده است و از جایى نزدیک گرفتار آمده‌‏اند«51»
و مى‌‏گویند به او ایمان آوردیم و چگونه از جایى [چنین] دور دست‏‌یافتن [به ایمان] براى آنان میسر است«52»
و حال آنکه پیش از این منکر او شدند و از جایى دور به نادیده [تیر تهمت] مى‏‌افکندند«53»
و میان آنان و میان آنچه [به آرزو] مى‌‏خواستند حایلى قرار مى‏‌گیرد همان گونه که از دیرباز با امثال ایشان چنین رفت زیرا آنها [نیز] در دودلى سختى بودند«54»