به نام خداوند رحمت‌گر مهربان

نازل شدن [این کتاب] از جانب خداى شکست ‏ناپذیر سنجیده‌‏کار است«1»
ما [این] کتاب را به حق به سوى تو فرود آوردیم پس خدا را در حالى که اعتقاد [خود] را براى او خالص‏‌کننده‏‌اى عبادت کن«2»
آگاه باشید آیین پاک از آن خداست و کسانى که به جاى او دوستانى براى خود گرفته‏‌اند [به این بهانه که] ما آنها را جز براى اینکه ما را هر چه بیشتر به خدا نزدیک گردانند نمى‏‌پرستیم البته خدا میان آنان در باره آنچه که بر سر آن اختلاف دارند داورى خواهد کرد در حقیقت‏ خدا آن کسى را که دروغ‌‏پرداز ناسپاس است هدایت نمى‏‌کند«3»
اگر خدا مى‏‌خواست براى خود فرزندى بگیرد قطعا از [میان] آنچه خلق مى‏‌کند آنچه را مى‌‏خواست برمى‌‏گزید منزه است او اوست‏ خداى یگانه قهار«4»
آسمانها و زمین را به حق آفرید شب را به روز درمى‏‌پیچد و روز را به شب درمى‏‌پیچد و آفتاب و ماه را تسخیر کرد هر کدام تا مدتى معین روانند آگاه باش که او همان شکست ‏ناپذیر آمرزنده است«5»
شما را از نفسى واحد آفرید سپس جفتش را از آن قرار داد و براى شما از دامها هشت قسم پدید آورد شما را در شکم‌هاى مادرانتان آفرینشى پس از آفرینشى [دیگر] در تاریکی‌هاى سه گانه [مشیمه و رحم و شکم] خلق کرد این است‏ خدا پروردگار شما فرمانروایى [و حکومت مطلق] از آن اوست‏ خدایى جز او نیست پس چگونه [و کجا از حق] برگردانیده مى‌‏شوید«6»
اگر کفر ورزید خدا از شما سخت بى‌‏نیاز است و براى بندگانش کفران را خوش نمى‌‏دارد و اگر سپاس دارید آن را براى شما مى‏‌پسندد و هیچ بردارنده‏‌اى بار [گناه] دیگرى را برنمى‏‌دارد آنگاه بازگشت ‏شما به سوى پروردگارتان است و شما را به آنچه مى‏‌کردید خبر خواهد داد که او به راز دلها داناست«7»
و چون به انسان آسیبى رسد پروردگارش را در حالى که به سوى او بازگشت ‏کننده است مى‏خواند سپس چون او را از جانب خود نعمتى عطا کند آن [مصیبتى] را که در رفع آن پیشتر به درگاه او دعا مى‏‌کرد فراموش مى‏ نماید و براى خدا همتایانى قرار مى‏‌دهد تا [خود و دیگران را] از راه او گمراه گرداند بگو به کفرت اندکى برخوردار شو که تو از اهل آتشى«8»
[آیا چنین کسى بهتر است] یا آن کسى که او در طول شب در سجده و قیام اطاعت [خدا] مى‏کند [و] از آخرت مى‏‌ترسد و رحمت پروردگارش را امید دارد بگو آیا کسانى که مى‌‏دانند و کسانى که نمى‌‏دانند یکسانند تنها خردمندانند که پندپذیرند«9»
بگو اى بندگان من که ایمان آورده‌‏اید از پروردگارتان پروا بدارید براى کسانى که در این دنیا خوبى کرده‌‏اند نیکى خواهد بود و زمین خدا فراخ است بى‏‌تردید شکیبایان پاداش خود را بى‏‌حساب [و] به تمام خواهند یافت«10»
بگو من مامورم که خدا را در حالى که آیینم را براى او خالص گردانیده‏ ام بپرستم«11»
و مامورم که نخستین مسلمانان باشم«12»
بگو من اگر به پروردگارم عصیان ورزم از عذاب روزى هولناک مى‌‏ترسم«13»
بگو خدا را مى‏پرستم در حالى که دینم را براى او بى‌‏آلایش مى‏‌گردانم«14»
پس هر چه را غیر از او مى‌‏خواهید بپرستید [ولى به آنان] بگو زیانکاران در حقیقت کسانى‌‏اند که به خود و کسانشان در روز قیامت زیان رسانده‏‌اند آرى این همان خسران آشکار است«15»
آنها از بالاى سرشان چترهایى از آتش خواهند داشت و از زیر پایشان [نیز] طبق‏‌هایى [آتشین است] این [کیفرى] است که خدا بندگانش را به آن بیم مى‏‌دهد اى بندگان من از من بترسید«16»
و[لى] آنان که خود را از طاغوت به دور مى‏‌دارند تا مبادا او را بپرستند و به سوى خدا بازگشته ‏اند آنان را مژده باد پس بشارت ده به آن بندگان من که«17»
به سخن گوش فرامى‌‏دهند و بهترین آن را پیروى مى‏‌کنند اینانند که خدایشان راه نموده و اینانند همان خردمندان«18»
پس آیا کسى که فرمان عذاب بر او واجب آمده [کجا روى رهایى دارد] آیا تو کسى را که در آتش است مى‏‌رهانى«19»
لیکن کسانى که از پروردگارشان پروا داشتند براى ایشان غرفه‏‌هایى است که بالاى آنها غرفه‏‌هایى [دیگر] بنا شده است نهرها از زیر آن روان است وعده خداست ‏خدا خلاف وعده نمى‏‌کند«20»
مگر ندیده‏‌اى که خدا از آسمان آبى فرود آورد پس آن را به چشمه‏‌هایى که در [طبقات زیرین] زمین است راه داد آنگاه به وسیله آن کشتزارى را که رنگهاى آن گوناگون است بیرون مى‌‏آورد سپس خشک مى‌‏گردد آنگاه آن را زرد مى‌‏بینى سپس خاشاکش مى‏‌گرداند قطعا در این [دگرگونی‌ها] براى صاحبان خرد عبرتى است«21»
پس آیا کسى که خدا سینه‌‏اش را براى [پذیرش] اسلام گشاده و [در نتیجه] برخوردار از نورى از جانب پروردگارش مى‏‌باشد [همانند فرد تاریکدل است] پس واى بر آنان که از سخت‌‏دلى یاد خدا نمى ‏کنند اینانند که در گمراهى آشکارند«22»
خدا زیباترین سخن را [به صورت] کتابى متشابه متضمن وعد و وعید نازل کرده است آنان که از پروردگارشان مى‌‏هراسند پوست بدنشان از آن به لرزه مى‏‌افتد سپس پوستشان و دلشان به یاد خدا نرم مى‌‏گردد این است هدایت‏ خدا هر که را بخواهد به آن راه نماید و هر که را خدا گمراه کند او را راهبرى نیست«23»
پس آیا آن کس که [به جاى دست‌ها] با چهره خود گزند عذاب را روز قیامت دفع مى‏‌کند [مانند کسى است که از عذاب ایمن است] و به ستمگران گفته مى‏‌شود آنچه را که دستاوردتان بوده است بچشید«24»
کسانى [هم] که پیش از آنان بودند به تکذیب پرداختند و از آنجا که حدس نمى‏‌زدند عذاب برایشان آمد«25»
پس خدا در زندگى دنیا رسوایى را به آنان چشانید و اگر مى‌‏دانستند قطعا عذاب آخرت بزرگتر است«26»
و در این قرآن از هر گونه مثلى براى مردم آوردیم باشد که آنان پندگیرند«27»
قرآنى عربى بى‏‌هیچ کژى باشد که آنان راه تقوا پویند«28»
خدا مثلى زده است مردى است که چند خواجه ناسازگار در [مالکیت] او شرکت دارند [و هر یک او را به کارى مى‏‌گمارند] و مردى است که تنها فرمانبر یک مرد است آیا این دو در مثل یکسانند سپاس خداى را [نه] بلکه بیشترشان نمى‏‌دانند«29»
قطعا تو خواهى مرد و آنان [نیز] خواهند مرد«30»
سپس شما روز قیامت پیش پروردگارتان مجادله خواهید کرد«31»
پس کیست‏ ستمگرتر از آن کس که بر خدا دروغ بست و [سخن] راست را چون به سوى او آمد دروغ پنداشت آیا جاى کافران در جهنم نیست«32»
و آن کس که راستى آورد و آن را باور نمود آنانند که خود پرهیزگارانند«33»
براى آنان هر چه بخواهند پیش پروردگارشان خواهد بود این است پاداش نیکوکاران«34»
تا خدا بدترین عملى را که کرده‌‏اند از ایشان بزداید و آنان را به بهترین کارى که مى‏‌کرده‏اند پاداش دهد«35»
آیا خدا کفایت‌‏کننده بنده‏‌اش نیست و [کافران] تو را از آنها که غیر اویند مى‏‌ترسانند و هر که را خدا گمراه گرداند برایش راهبرى نیست«36»
و هر که را خدا هدایت کند گمراه ‏کننده‏اى ندارد مگر خدا نیست که نیرومند کیفرخواه است«37»
و اگر از آنها بپرسى چه کسى آسمانها و زمین را خلق کرده قطعا خواهند گفت‏ خدا بگو [هان] چه تصور مى‏‌کنید اگر خدا بخواهد صدمه‏اى به من برساند آیا آنچه را به جاى خدا مى‏‌خوانید مى‏توانند صدمه او را برطرف کنند یا اگر او رحمتى براى من اراده کند آیا آنها مى‌‏توانند رحمتش را بازدارند بگو خدا مرا بس است اهل توکل تنها بر او توکل مى‏‌کنند«38»
بگو اى قوم من شما بر حسب امکانات خود عمل کنید من [نیز] عمل مى‏‌کنم ‏پس به زودى خواهید دانست«39»
[که] چه کس را عذابى که رسوایش کند خواهد آمد و عذابى پایدار بر او نازل مى‏‌شود«40»
ما این کتاب را براى [رهبرى] مردم به حق بر تو فروفرستادیم پس هر کس هدایت‏ شود به سود خود اوست و هر کس بیراهه رود تنها به زیان خودش گمراه مى‏شود و تو بر آنها وکیل نیستى«41»
خدا روح مردم را هنگام مرگشان به تمامى باز مى‏‌ستاند و [نیز] روحى را که در [موقع] خوابش نمرده است [قبض مى‏کند] پس آن [نفسى] را که مرگ را بر او واجب کرده نگاه مى‏دارد و آن دیگر [نفس‌ها] را تا هنگامى معین [به سوى زندگى دنیا] بازپس مى‌‏فرستد قطعا در این [امر] براى مردمى که مى‏‌اندیشند نشانه‏‌هایى [از قدرت خدا]ست«42»
آیا غیر از خدا شفاعتگرانى براى خود گرفته‏‌اند بگو آیا هر چند اختیار چیزى را نداشته باشند و نیندیشند«43»
بگو شفاعت‏ یکسره از آن خداست فرمانروایى آسمانها و زمین خاص اوست‏ سپس به سوى او باز گردانیده مى‌‏شوید«44»
و چون خدا به تنهایى یاد شود دلهاى کسانى که به آخرت ایمان ندارند منزجر مى‌‏گردد و چون کسانى غیر از او یاد شوند بناگاه آنان شادمانى مى‌‏کنند«45»
بگو بار الها اى پدیدآورنده آسمانها و زمین [اى] داناى نهان و آشکار تو خود در میان بندگانت بر سر آنچه اختلاف مى‏‌کردند داورى مى‌‏کنى«46»
و اگر آنچه در زمین است‏ یکسره براى کسانى که ظلم کرده‏‌اند باشد و نظیرش [نیز] با آن باشد قطعا [همه] آن را براى رهایى خودشان از سختى عذاب روز قیامت‏ خواهند داد و آنچه تصور[ش را] نمى‏‌کردند از جانب خدا بر ایشان آشکار مى‏‌گردد«47»
و [نتیجه] گناهانى که مرتکب شده‌‏اند برایشان ظاهر مى‏‌شود و آنچه را که بدان ریشخند مى‏‌کردند آنها را فرا مى‌‏گیرد«48»
و چون انسان را آسیبى رسد ما را فرا مى‏‌خواند سپس چون نعمتى از جانب خود به او عطا کنیم مى‏‌گوید تنها آن را به دانش خود یافته‌‏ام نه چنان است‏ بلکه آن آزمایشى است ولى بیشترشان نمى‌‏دانند«49»
قطعا کسانى که پیش از آنان بودند [نیز] این [سخن] را گفتند و آنچه به دست آورده بودند کارى برایشان نکرد«50»
تا [آنکه] کیفر آنچه مرتکب شده بودند بدیشان رسید و کسانى از این [گروه] که ستم کرده‌‏اند به زودى نتایج ‏سوء آنچه مرتکب شده‏‌اند بدیشان خواهد رسید و آنان درمانده‌‏کننده [ما] نیستند«51»
آیا ندانسته‌‏اند که خداست که روزى را براى هر کس که بخواهد گشاده یا تنگ مى‏‌گرداند قطعا در این [اندازه‏گیرى] براى مردمى که ایمان دارند نشانه‏ هایى [از حکمت] است«52»
بگو اى بندگان من که بر خویشتن زیاده‌‏روى روا داشته‏اید از رحمت‏ خدا نومید مشوید در حقیقت‏ خدا همه گناهان را مى‏آمرزد که او خود آمرزنده مهربان است«53»
و پیش از آنکه شما را عذاب در رسد و دیگر یارى نشوید به سوى پروردگارتان بازگردید و تسلیم او شوید«54»
و پیش از آنکه به طور ناگهانى و در حالى که حدس نمى‏‌زنید شما را عذاب دررسد نیکوترین چیزى را که از جانب پروردگارتان به سوى شما نازل آمده است پیروى کنید«55»
تا آنکه [مبادا] کسى بگوید دریغا بر آنچه در حضور خدا کوتاهى ورزیدم بى‏‌تردید من از ریشخندکنندگان بودم«56»
یا بگوید اگر خدایم هدایت مى‏‌کرد مسلما از پرهیزگاران بودم«57»
یا چون عذاب را ببیند بگوید کاش مرا برگشتى بود تا از نیکوکاران مى‏‌شدم«58»
[به او گویند] آرى نشانه‌‏هاى من بر تو آمد و آنها را تکذیب کردى و تکبر ورزیدى و از [جمله] کافران شدى«59»
و روز قیامت کسانى را که بر خدا دروغ بسته‏‌اند رو سیاه مى‌‏بینى آیا جاى سرکشان در جهنم نیست«60»
و خدا کسانى را که تقوا پیشه کرده‌‏اند به [پاس] کارهایى که مایه رستگارى‏شان بوده نجات مى‏دهد عذاب به آنان نمى‏‌رسد و غمگین نخواهند گردید «61»
خدا آفریدگار هر چیزى است و اوست که بر هر چیز نگهبان است«62»
کلیدهاى آسمان و زمین از آن اوست و کسانى که نشانه‏‌هاى خدا را انکار کردند آنانند که زیانکارانند«63»
بگو اى نادانان آیا مرا وادار مى‌‏کنید که جز خدا را بپرستم«64»
و قطعا به تو و به کسانى که پیش از تو بودند وحى شده است اگر شرک ورزى حتما کردارت تباه و مسلما از زیانکاران خواهى شد«65»
بلکه خدا را بپرست و از سپاسگزاران باش«66»
و خدا را آنچنان که باید به بزرگى نشناخته‌‏اند و حال آنکه روز قیامت زمین یکسره در قبضه [قدرت] اوست و آسمانها در پیچیده به دست اوست او منزه است و برتر است از آنچه [با وى] شریک مى‌‏گردانند«67»
و در صور دمیده مى‏‌شود پس هر که در آسمانها و هر که در زمین است بیهوش درمى‏‌افتد مگر کسى که خدا بخواهد سپس بار دیگر در آن دمیده مى‏‌شود و بناگاه آنان بر پاى ایستاده مى‌‏نگرند«68»
و زمین به نور پروردگارش روشن گردد و کارنامه [اعمال در میان] نهاده شود و پیامبران و شاهدان را بیاورند و میانشان به حق داورى گردد و مورد ستم قرار نگیرند«69»
و هر کسى [نتیجه] آنچه انجام داده است به تمام بیابد و او به آنچه مى‌‏کنند داناتر است«70»
و کسانى که کافر شده‏‌اند گروه گروه به سوى جهنم رانده شوند تا چون بدان رسند درهاى آن [به رویشان] گشوده گردد و نگهبانانش به آنان گویند مگر فرستادگانى از خودتان بر شما نیامدند که آیات پروردگارتان را بر شما بخوانند و به دیدار چنین روزى شما را هشدار دهند گویند چرا ولى فرمان عذاب بر کافران واجب آمد«71»
و گفته شود از درهاى دوزخ درآیید جاودانه در آن بمانید وه چه بد [جایى] است جاى سرکشان«72»
و کسانى که از پروردگارشان پروا داشته‏‌اند گروه گروه به سوى بهشت‏ سوق داده شوند تا چون بدان رسند و درهاى آن [به رویشان] گشوده گردد و نگهبانان آن به ایشان گویند سلام بر شما خوش آمدید در آن درآیید [و] جاودانه [بمانید]«73»
و گویند سپاس خدایى را که وعده‏‌اش را بر ما راست گردانید و سرزمین [بهشت] را به ما میراث داد از هر جاى آن باغ [پهناور] که بخواهیم جاى مى‏‌گزینیم چه نیک است پاداش عمل‏‌کنندگان«74»
و فرشتگان را مى‏‌بینى که پیرامون عرش به ستایش پروردگار خود تسبیح مى‏‌گویند و میانشان به حق داورى مى‏‌گردد و گفته مى‏شود سپاس ویژه پروردگار جهانیان است«75»