به نام خداوند رحمت‌گر مهربان

الف لام میم«1»
نازل شدن این کتاب که هیچ [جاى] شک در آن نیست از طرف پروردگار جهان هاست«2»
آیا مى‏گویند آن را بربافته است [نه چنین است] بلکه آن حق و از جانب پروردگار توست تا مردمى را که پیش از تو بیم‌‏دهنده‌‏اى براى آنان نیامده است هشدار دهى امید که راه یابند«3»
خدا کسى است که آسمان‌ها و زمین و آنچه را که میان آن دو است در شش هنگام آفرید آنگاه بر عرش [قدرت] استیلا یافت براى شما غیر از او سرپرست و شفاعت‌گرى نیست آیا باز هم پند نمى‏‌گیرید«4»
کار [جهان] را از آسمان [گرفته] تا زمین اداره مى‏کند آنگاه [نتیجه و گزارش آن] در روزى که مقدارش آن چنان که شما [آدمیان] برمى‏شمارید هزار سال است به سوى او بالا مى‏‌رود«5»
اوست داناى نهان و آشکار که شکوهمند مهربان است«6»
همان کسى که هر چیزى را که آفریده است نیکو آفریده و آفرینش انسان را از گل آغاز کرد«7»
سپس [تداوم] نسل او را از چکیده آبى پست مقرر فرمود«8»
آنگاه او را درست‏‌اندام کرد و از روح خویش در او دمید و براى شما گوش و دیدگان و دل‌ها قرار داد چه اندک سپاس مى‏‌گزارید«9»
و گفتند آیا وقتى در [دل] زمین گم شدیم آیا [باز] ما در خلقت جدیدى خواهیم بود [نه] بلکه آنها به لقاى پروردگارشان [و حضور او] کافرند«10»
بگو فرشته مرگى که بر شما گمارده شده جانتان را مى‏‌ستاند آنگاه به سوى پروردگارتان بازگردانیده مى‌‏شوید«11»
و کاش هنگامى را که مجرمان پیش پروردگارشان سرهاشان را به زیر افکنده‏اند مى‏دیدى [که مى‏‌گویند] پروردگارا دیدیم و شنیدیم ما را بازگردان تا کار شایسته کنیم چرا که ما یقین داریم«12»
و اگر مى‏‌خواستیم حتما به هر کسى [از روى جبر] هدایتش را مى‏‌دادیم لیکن سخن من محقق گردیده که هر آینه جهنم را از همه جنیان و آدمیان خواهم آکند«13»
پس به [سزاى] آنکه دیدار این روزتان را از یاد بردید [عذاب را] بچشید ما [نیز] فراموشتان کردیم و به [سزاى] آنچه انجام مى‏دادید عذاب جاودان را بچشید«14»
تنها کسانى به آیات ما مى‌‏گروند که چون آن [آیات] را به ایشان یادآورى کنند سجده‏‌کنان به روى درمى‏افتند و به ستایش پروردگارشان تسبیح مى‏‌گویند و آنان بزرگى نمى‌‏فروشند«15»
پهلوهایشان از خوابگاه‌ها جدا مى‏‌گردد [و] پروردگارشان را از روى بیم و طمع مى‏‌خوانند و از آنچه روزیشان داده‏‌ایم انفاق مى‏‌کنند«16»
هیچ کس نمى‏‌داند چه چیز از آنچه روشنى‏‌بخش دیدگان است به [پاداش] آنچه انجام مى‌‏دادند براى آنان پنهان کرده‏‌ام«17»
آیا کسى که مؤمن است چون کسى است که نافرمان است‏ یکسان نیستند«18»
اما کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده‏اند به [پاداش] آنچه انجام مى‏‌دادند در باغ‌هایى که در آن جایگزین مى‏‌شوند پذیرایى مى‏‌گردند«19»
و اما کسانى که نافرمانى کرده‏‌اند پس جایگاهشان آتش است هر بار که بخواهند از آن بیرون بیایند در آن بازگردانیده مى‏‌شوند و به آنان گفته مى‌‏شود عذاب آن آتشى را که دروغش مى‏‌پنداشتید بچشید«20»
و قطعا غیر از آن عذاب بزرگتر از عذاب این دنیا [نیز] به آنان مى‌‏چشانیم امید که آنها [به خدا] بازگردند«21»
و کیست بیدادگرتر از آن کس که به آیات پروردگارش پند داده شود [و] آنگاه از آن روى بگرداند قطعا ما از مجرمان انتقام‌‏کشنده‌‏ایم«22»
و به راستى [ما] به موسى کتاب دادیم پس در لقاى او [با خدا]تردید مکن و آن [کتاب] را براى فرزندان اسرائیل [مایه] هدایت قرار دادیم«23»
و چون شکیبایى کردند و به آیات ما یقین داشتند برخى از آنان را پیشوایانى قرار دادیم که به فرمان ما [مردم را] هدایت مى‏‌کردند«24»
در حقیقت پروردگار تو خود روز قیامت در آنچه با یکدیگر در باره آن اختلاف مى‏‌کردند میانشان داورى خواهد کرد«25»
آیا براى آنان روشن نگردیده که چه بسیار نسل‌ها را پیش از آنها نابود گردانیدیم [که اینان] در سراهایشان راه مى‌‏روند قطعا در این [امر] عبرت‌هاست مگر نمى‏‌شنوند«26»
آیا ننگریسته‌‏اند که ما باران را به سوى زمین بایر مى‌‏رانیم و به وسیله آن کشته‏‌اى را برمى‏آوریم که دامهایشان و خودشان از آن مى‏‌خورند مگر نمى‏‌بینند«27»
و مى‌‏پرسند اگر راست مى‏‌گویید این پیروزى [شما] چه وقت است«28»
بگو روز پیروزى ایمان کسانى که کافر شده‏‌اند سود نمى‏‌بخشد و آنان مهلت نمى‏‌یابند«29»
پس از ایشان روى برتاب و منتظر باش که آنها نیز در انتظارند«30»