به نام خداوند رحمت‌گر مهربان

حاء میم«1»
فرو فرستادن این کتاب از جانب خداى ارجمند داناست«2»
[که] گناه ‏بخش و توبه ‏پذیر [و] سخت‏ کیفر [و] فراخ‏ نعمت است‏ خدایى جز او نیست بازگشت به سوى اوست«3»
جز آنهایى که کفر ورزیدند [کسى] در آیات خدا ستیزه نمى‏‌کند پس رفت و آمدشان در شهرها تو را دست‌خوش فریب نگرداند«4»
پیش از اینان قوم نوح و بعد از آنان دسته‏ هاى مخالف [دیگر] به تکذیب پرداختند و هر امتى آهنگ فرستاده خود را کردند تا او را بگیرند و به [وسیله] باطل جدال نمودند تا حقیقت را با آن پایمال کنند پس آنان را فرو گرفتم آیا چگونه بود کیفر من«5»
و بدین سان فرمان پروردگارت در باره کسانى که کفر ورزیده بودند به حقیقت پیوست که ایشان همدمان آتش خواهند بود«6»
کسانى که عرش [خدا] را حمل مى‏ کنند و آنها که پیرامون آنند به سپاس پروردگارشان تسبیح مى‏‌گویند و به او ایمان دارند و براى کسانى که گرویده‏‌اند طلب آمرزش مى‏‌کنند پروردگارا رحمت و دانش [تو بر] هر چیز احاطه دارد کسانى را که توبه کرده و راه تو را دنبال کرده‌‏اند ببخش و آنها را از عذاب آتش نگاه دار«7»
پروردگارا آنان را در باغ‌هاى جاوید که وعده‏ شان داده‌‏اى با هر که از پدران و همسران و فرزندانشان که به صلاح آمده ‏اند داخل کن زیرا تو خود ارجمند و حکیمى«8»
و آنان را از بدی‌ها نگاه دار و هر که را در آن روز از بدی‌ها حفظ کنى البته رحمتش کرده‌‏اى و این همان کامیابى بزرگ است«9»
کسانى که کافر بوده‌‏اند مورد ندا قرار مى‏‌گیرند که قطعا دشمنى خدا از دشمنى شما نسبت به همدیگر سخت‌‏تر است آنگاه که به سوى ایمان فرا خوانده مى‏ شدید و انکار مى‌‌ورزیدید«10»
مى‌‏گویند پروردگارا دو بار ما را به مرگ رسانیدى و دو بار ما را زنده گردانیدى به گناهانمان اعتراف کردیم پس آیا راه بیرون‏‌شدنى [از آتش] هست«11»
این [کیفر] از آن روى براى شماست که چون خدا به تنهایى خوانده مى‏‌شد کفر مى‌ورزیدید و چون به او شرک آورده مى‌‏شد آن را باور مى‏‌کردید پس [امروز] فرمان از آن خداى والاى بزرگ است«12»
اوست آن کس که نشانه‏‌هاى خود را به شما مى‏نمایاند و براى شما از آسمان روزى مى‏‌فرستد و جز آن کس که توبه‏‌کار است [کسى] پند نمى‏‌گیرد«13»
پس خدا را پاکدلانه فرا خوانید هر چند ناباوران را ناخوش افتد«14»
بالابرنده درجات خداوند عرش به هر کس از بندگانش که خواهد آن روح [=فرشته] را به فرمان خویش مى‌‏فرستد تا [مردم را] از روز ملاقات [با خدا] بترساند«15»
آن روز که آنان ظاهر گردند چیزى از آنها بر خدا پوشیده نمى‌‏ماند امروز فرمانروایى از آن کیست از آن خداوند یکتاى قهار است«16»
امروز هر کسى به [موجب] آنچه انجام داده است کیفر مى‏‌یابد امروز ستمى نیست آرى خدا زودشمار است«17»
و آنها را از آن روز قریب[الوقوع] بترسان آنگاه که جانها به گلوگاه مى‌‏رسد در حالى که اندوه خود را فرو مى‏‌خورند براى ستمگران نه یارى است و نه شفاعت‌گرى که مورد اطاعت باشد«18»
[خدا] نگاه‌هاى دزدانه و آنچه را که دلها نهان مى‌‏دارند مى‏‌داند«19»
و خداست که به حق داورى مى‌‏کند و کسانى را که در برابر او مى‏‌خوانند [عاجزند و] به چیزى داورى نمى‏‌کنند در حقیقت‏ خداست که خود شنواى بیناست«20»
آیا در زمین نگردیده‏‌اند تا ببینند فرجام کسانى که پیش از آنها [زیسته]اند چگونه بوده است آنها از ایشان نیرومندتر [بوده] و آثار [پایدارترى] در روى زمین [از خود باقى گذاشتند] با این همه خدا آنان را به کیفر گناهانشان گرفتار کرد و در برابر خدا حمایتگرى نداشتند«21»
این [کیفر] از آن روى بود که پیامبرانشان دلایل آشکار برایشان مى‏‌آوردند ولى [آنها] انکار مى‏‌کردند پس خدا [گریبان] آنها را گرفت زیرا او نیرومند سخت‏‌کیفر است«22»
و به یقین موسى را با آیات خود و حجتى آشکار فرستادیم«23»
به سوى فرعون و هامان و قارون [اما آنان] گفتند افسونگرى شیاد است«24»
پس وقتى حقیقت را از جانب ما براى آنان آورد گفتند پسران کسانى را که با او ایمان آورده‏‌اند بکشید و زنانشان را زنده بگذارید و[لى] نیرنگ کافران جز در گمراهى نیست«25»
و فرعون گفت مرا بگذارید موسى را بکشم تا پروردگارش را بخواند من مى‏‌ترسم آیین شما را تغییر دهد یا در این سرزمین فساد کند«26»
و موسى گفت من از هر متکبرى که به روز حساب عقیده ندارد به پروردگار خود و پروردگار شما پناه برده‌‏ام«27»
و مردى مؤمن از خاندان فرعون که ایمان خود را نهان مى‌‏داشت گفت آیا مردى را مى‏کشید که مى‌‏گوید پروردگار من خداست و مسلما براى شما از جانب پروردگارتان دلایل آشکارى آورده و اگر دروغگو باشد دروغش به زیان اوست و اگر راستگو باشد برخى از آنچه به شما وعده مى‏‌دهد به شما خواهد رسید چرا که خدا کسى را که افراط کار دروغزن باشد هدایت نمى‏‌کند«28»
اى قوم من امروز فرمانروایى از آن شماست [و] در این سرزمین مسلط‌ اید و[لى] چه کسى ما را از بلاى خدا اگر به ما برسد حمایت‏ خواهد کرد فرعون گفت‏ جز آنچه مى‏‌بینم به شما نمى‏‌نمایم و شما را جز به راه راست راهبر نیستم«29»
و کسى که ایمان آورده بود گفت اى قوم من  از [روزى] مثل روز دسته‏‌ها[ى مخالف خدا] بر شما مى‌‏ترسم«30»
[از سرنوشتى] نظیر سرنوشت قوم نوح و عاد و ثمود و کسانى که پس از آنها [آمدند] و [گرنه] خدا بر بندگان [خود] ستم نمى‏‌خواهد«31»
و اى قوم من من بر شما از روزى که مردم یکدیگر را [به یارى هم] ندا در مى‌‏دهند بیم دارم«32»
روزى که پشت‏کنان [به عنف] بازمى‏گردید براى شما در برابر خدا هیچ حمایتگرى نیست و هر که را خدا گمراه کند او را راهبرى نیست«33»
و به یقین یوسف پیش از این دلایل آشکار براى شما آورد و از آنچه براى شما آورد همواره در تردید بودید تا وقتى که از دنیا رفت گفتید خدا بعد از او هرگز فرستاده‌‏اى را برنخواهد انگیخت این گونه خدا هر که را افراط گر شکاک است بى راه مى‏‌گذارد«34»
کسانى که درباره آیات خدا بدون حجتى که براى آنان آمده باشد مجادله مى‏‌کنند [این ستیزه] در نزد خدا و نزد کسانى که ایمان آورده‌‏اند [مایه] عداوت بزرگى است این گونه خدا بر دل هر متکبر و زورگویى مهر مى‏ نهد«35»
و فرعون گفت اى هامان براى من کوشکى بلند بساز شاید من به آن راه‌ها برسم«36»
راه‌هاى [دستیابى به] آسمان‌ها تا از خداى موسى اطلاع حاصل کنم و من او را سخت دروغ پرداز مى‏پندارم و این گونه براى فرعون زشتى کارش آراسته شد و از راه [راست] بازماند و نیرنگ فرعون جز به تباهى نینجامید«37»
و آن کس که ایمان آورده بود گفت اى قوم من مرا پیروى کنید تا شما را به راه درست هدایت کنم«38»
اى قوم من این زندگى دنیا تنها کالایى [ناچیز] است و در حقیقت آن آخرت است که سراى پایدار است«39»
هر که بدى کند جز به مانند آن کیفر نمى‏‌یابد و هر که کار شایسته کند چه مرد باشد یا زن در حالى که ایمان داشته باشد در نتیجه آنان داخل بهشت مى‏‌شوند و در آنجا بى‏‌حساب روزى مى‏‌یابند«40»
و اى قوم من چه شده است که من شما را به نجات فرا مى‏‌خوانم و [شما] مرا به آتش فرا مى‌‏خوانید«41»
مرا فرا مى‏‌خوانید تا به خدا کافر شوم و چیزى را که بدان علمى ندارم با او شریک گردانم و من شما را به سوى آن ارجمند آمرزنده دعوت مى‏‌کنم«42»
آنچه مرا به سوى آن دعوت مى‏‌کنید به ناچار نه در دنیا و نه در آخرت [درخور] خواندن نیست و در حقیقت برگشت ما به سوى خداست و افراطگران همدمان آتشند«43»
پس به زودى آنچه را به شما مى‏‌گویم به یاد خواهید آورد و کارم را به خدا مى‌‏سپارم خداست که به [حال] بندگان [خود] بیناست«44»
پس خدا او را از عواقب سوء آنچه نیرنگ مى‌‏کردند حمایت فرمود و فرعونیان را عذاب سخت فرو گرفت«45»
[اینک هر] صبح و شام بر آتش عرضه مى‏‌شوند و روزى که رستاخیز بر پا شود [فریاد مى‏رسد که] فرعونیان را در سخت‌‏ترین [انواع] عذاب درآورید«46»
و آنگاه که در آتش شروع به آوردن حجت مى‏‌کنند زیردستان به کسانى که گردن‌کش بودند مى‏ گویند ما پیرو شما بودیم پس آیا مى‌‏توانید پاره‏اى از این آتش را از ما دفع کنید«47»
کسانى که گردنکشى مى‏‌کردند مى‏‌گویند [اکنون] همه ما در آن هستیم خداست که میان بندگان [خود] داورى کرده است«48»
و کسانى که در آتشند به نگهبانان جهنم مى‏‌گویند پروردگارتان را بخوانید تا یک روز از این عذاب را به ما تخفیف دهد«49»
مى‏‌گویند مگر پیامبرانتان دلایل روشن به سوى شما نیاوردند مى‏‌گویند چرا مى‏گویند پس بخوانید و[لى] دعاى کافران جز در بیراهه نیست«50»
در حقیقت ما فرستادگان خود و کسانى را که گرویده ‏اند در زندگى دنیا و روزى که گواهان برپاى مى‏‌ایستند قطعا یارى مى‏‌کنیم«51»
[همان] روزى که ستمگران را پوزش‏ طلبى‏شان سود نمى‏‌دهد و براى آنان لعنت است و برایشان بدفرجامى آن سراى است«52»
و قطعا موسى را هدایت دادیم و به فرزندان اسرائیل تورات را به میراث نهادیم«53»
[که] رهنمود و یادکردى براى خردمندان است«54»
پس صبر کن که وعده خدا حق است و براى گناهت آمرزش بخواه و به سپاس پروردگارت شامگاهان و بامدادان ستایشگر باش«55»
در حقیقت آنان که در باره نشانه‏‌هاى خدا بى‏آنکه حجتى برایشان آمده باشد به مجادله برمى‏‌خیزند در دلهایشان جز بزرگنمایى نیست [و] آنان به آن [بزرگى که آرزویش را دارند] نخواهند رسید پس به خدا پناه جوى زیرا او خود شنواى بیناست«56»
قطعا آفرینش آسمانها و زمین بزرگتر [و شکوهمندتر] از آفرینش مردم است ولى بیشتر مردم نمى‏‌دانند«57»
و نابینا و بینا یکسان نیستند و کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده‏اند [نیز] با [مردم] بدکار [یکسان] نیستند چه اندک پند مى‌پذیرید«58»
در حقیقت رستاخیز قطعا آمدنى است در آن تردیدى نیست ولى بیشتر مردم ایمان نمى‌آورند«59»
و پروردگارتان فرمود مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم در حقیقت کسانى که از پرستش من کبر مى‏‌ورزند به زودى خوار در دوزخ درمى‌‏آیند«60»
خدا [همان] کسى است که شب را براى شما پدید آورد تا در آن آرام گیرید و روز را روشنى‌‏بخش [قرار داد] آرى خدا بر مردم بسیار صاحب‌‏تفضل است ولى بیشتر مردم سپاس نمى‏‌دارند«61»
این است ‏خدا پروردگار شما [که] آفریننده هر چیزى است‏ خدایى جز او نیست پس چگونه [از او] بازگردانیده مى‏‌شوید«62»
کسانى که نشانه‌‌هاى خدا را انکار مى‏‌کردند این گونه [از خدا] رویگردان مى‏‌شوند«63»
خدا [همان] کسى است که زمین را براى شما قرارگاه ساخت و آسمان را بنایى [گردانید] و شما را صورتگرى کرد و صورت‌هاى شما را نیکو نمود و از چیزهاى پاکیزه به شما روزى داد این است‏ خدا پروردگار شما بلندمرتبه و بزرگ است‏ خدا پروردگار جهانیان«64»
اوست [همان] زنده‏اى که خدایى جز او نیست پس او را در حالى که دین [خود] را براى وى بى‏‌آلایش گردانیده‏اید بخوانید سپاس[ها همه] ویژه خدا پروردگار جهانیان است«65»
بگو من نهى شده‌‏ام از اینکه جز خدا کسانى را که [شما] مى‏‌خوانید پرستش کنم [آن هم] هنگامى که از جانب پروردگارم مرا دلایل روشن رسیده باشد و مامورم که فرمانبر پروردگار جهانیان باشم«66»
او همان کسى است که شما را از خاکى آفرید سپس از نطفه‌‏اى آنگاه از علقه‏اى و بعد شما را [به صورت] کودکى برمى‌‏آورد تا به کمال قوت خود برسید و تا سالمند شوید و از میان شما کسى است که مرگ پیش‏رس مى‏‌یابد و تا [بالاخره] به مدتى که مقرر است برسید و امید که در اندیشه فرو روید«67»
او همان کسى است که زنده مى‌‏کند و مى‌‏میراند و چون به کارى حکم کند همین قدر به آن مى‏گوید باش بى‏‌درنگ موجود مى‌‏شود«68»
آیا کسانى را که در [ابطال] آیات خدا مجادله مى‌‏کنند ندیده‌‏اى [که] تا کجا [از حقیقت] انحراف حاصل کرده‏ اند«69»
کسانى که کتاب [خدا] و آنچه را که فرستادگان خود را بدان گسیل داشته‏ ایم تکذیب کرده‌‏اند به زودى خواهند دانست«70»
هنگامى که غل‌ها در گردن‌هایشان [افتاده] و [با] زنجیرها کشانیده مى‏‌شوند«71»
در میان جوشاب [و] آنگاه در آتش برافروخته مى‌‏شوند«72»
آنگاه به آنان گفته مى‌‏شود آنچه را در برابر خدا [با او] شریک مى‏ ساختید کجایند«73»
مى‏‌گویند گمشان کردیم بلکه پیشتر [هم] ما چیزى را نمى‏‌خواندیم این گونه خدا کافران را بى‏راه مى‏‌گذارد«74»
این [عقوبت] به سبب آن است که در زمین به ناروا شادى و سرمستى مى‏‌کردید و بدان سبب است که [سخت به خود] مى‌‏نازیدید«75»
از درهاى دوزخ درآیید در آن جاودان [بمانید] چه بد است جاى سرکشان«76»
پس صبر کن که وعده خدا راست است پس چه پاره‏اى از آنچه را که به آنان وعده داده‏‌ایم به تو بنمایانیم چه تو را از دنیا ببریم [در هر صورت آنان] به سوى ما بازگردانیده مى‌‏شوند«77»
و مسلما پیش از تو فرستادگانى را روانه کردیم برخى از آنان را [ماجرایشان را] بر تو حکایت کرده‏ایم و برخى از ایشان را بر تو حکایت نکرده‏ایم و هیچ فرستاده‏اى را نرسد که بى‏اجازه خدا نشانه‏اى بیاورد پس چون فرمان خدا برسد به حق داورى مى‏‌شود و آنجاست که باطل‏کاران زیان مى‌‏کنند«78»
خدا [همان] کسى است که چهارپایان را براى شما پدید آورد تا از برخى از آنها سوارى گیرید و از برخى از آنها بخورید«79»
و در آنها براى شما سودهاست تا با [سوار شدن بر] آنها به مقصودى که در دلهایتان است برسید و بر آنها و بر کشتى حمل مى‌‏شوید«80»
و نشانه‌‏هاى [قدرت] خویش را به شما مى‌‏نمایاند پس کدام یک از آیات خدا را انکار مى‌‏کنید«81»
آیا در زمین نگشته‏‌اند تا ببینند فرجام کسانى که پیش از آنان بودند چگونه بوده است [آنها به مراتب از حیث تعداد] بیشتر از آنان و [از حیث] نیرو و آثار در روى زمین استوارتر بودند و[لى] آنچه به دست مى‌‏آوردند به حالشان سودى نبخشید«82»
و چون پیامبرانشان دلایل آشکار برایشان آوردند به آن چیز [مختصرى] از دانش که نزدشان بود خرسند شدند و [سرانجام] آنچه به ریشخند مى‏گرفتند آنان را فروگرفت«83»
پس چون سختى [عذاب] ما را دیدند گفتند فقط به خدا ایمان آوردیم و بدانچه با او شریک مى‌‏گردانیدیم کافریم«84»
و[لى] هنگامى که عذاب ما را مشاهده کردند دیگر ایمانشان براى آنها سودى نداد سنت‏ ‌خداست که از [دیرباز] در باره بندگانش چنین جارى شده و آنجاست که ناباوران زیان کرده‌‏اند«85»